september 2009: Elzas
Dinsdag 15 september meer dan een week later dan gepland gaan we alsnog voor een paar dagen naar de Elzas. De vrijdag ervoor hadden we al een poging ondernomen, maar onze auto, die deze dag uit de garage was gekomen na onze pech op Corsica, had niet de trekkracht die hij zou moeten hebben. Na een paar kilometer de caravan te hebben getrokken besloten we de auto toch maar weer terug te brengen. Harder dan 80km p/u wilde de SantaFé niet lopen. Op de computer aangesloten kwam er helemaal geen storing aan het licht, dus er zou handmatig gezocht moeten worden naar het euvel. Er werd gedacht dat de turbo ook nog wel een een behoorlijke opdonder gehad kon hebben. Naast de kosten die we al hadden gemaakt zou er dan nog een gereviseerde turbo bijkomen. Gelukkig bleek maandag dat het maar een sensor betrof die de turbo aanstuurde. We besloten maandagavond alsnog naar de Elzas te gaan en Dirk en Ingrid te verrassen. Tenslotte hadden we met hen voor een weekje afgesproken voordat alles in het honderd liep. Ingrid vond de camping die ik in eerste instantie had uitgezocht bij Equisheim te vol en te krap op elkaar, dus hadden ze in het naburige dorp Herrlisheim-près-de-Colmar camping ClairVacances uitgezocht. Op naar Herlissheim dus, zonder dat zij op ons rekenden.Nadat we op de kop af 3 maanden geleden pech met de SantaFé kregen, ga je op alles letten en moet je toch weer wat vertrouwen krijgen dat ze de hele boel goed hebben gemaakt. Motorisch liep ie in ieder geval weer als een trein en het motormanagement hadden ze keurig gelaten voor wat het was, dus de settings van de tuning stond nog als vanouds.
We vertrekken om klokslag ½8, voor ons doen erg vroeg, maar ja we wilden ook een beetje op tijd op de camping aankomen, zodat we nog wat aan onze dag hadden en we moesten toch 650km overbruggen. Rond ½4 komen we aan op de camping. Onderweg had Carienne een cryptische sms gestuurd om er zeker van te zijn dat ze nog op die camping stonden. Het antwoord was dus ja, maar toen wij ze bij de caravan wilden verrassen waren ze met de auto op pad. Na geïnstalleerd te zijn zit er niets anders op dan op D&I te wachten. Twee extra cryptische sms-jes worden niet beantwoord en het lijkt erop dat die dus niet ontvangen worden. We geven dus maar een belletje dat we schuin tegenover ze staan. Verbazing alom natuurlijk en ze komen er gelijk aan.
Die avond worden we door D&I getrakteerd en gaan we lekker uit eten in het naburige dorp. |
Woensdag is het weer niet zoals de weerverwachtingen hadden voorspeld. Het zou die dag en de rest van de week het mooiste weer van de wereld zijn, 20 tot 25 graden, lekker warm voor de tijd van het jaar. Echter de temperatuur was wel goed, maar de zon kon maar moeilijk door de wolken komen. We willen die dag kasteel Haut Koenigsbourg bekijken, maar op het moment dat we door Saint-Hypolite rijden zien we het kasteel niet eens op de heuvel liggen zoveel bewolking hangt er boven de Vogezen.
We besluiten om te draaien en naar de overkant van de Rijn te rijden, naar Duits grondgebied. We passeren Bergheim, wat ons uitnodigt om eens nader te bekijken. Een erg verrassend authentiek vestingstadje blijkt achter de grote poort schuil te gaan. We slenteren een uurtje door het stadje, eerst over de oude vestingmuur en daarna door vele straatjes. Dit is niet zo'n toeristisch stadje als de vele in de buurt die we in 2003 hebben gezien. We genieten van een kopje koffie en we zien kleine tractortjes af en aan rijden met vele plastic vaten vol met vers geplukte druiventrossen. Het is oogsttijd. Dat hebben we nog nooit gezien tijdens onze vakantie. We nemen een kijkje in de cave net naast de grote poort en blijven even rond hangen om te zien hoe alles in zijn werk gaat. De mensen zijn erg vriendelijk en alhoewel ze erg druk in de weer zijn, geven ze ons geduldig tekst en uitleg. In de loop van de week zullen we er genoeg van mee krijgen en proeven. We rijden weer verder richting de grens, dit stuk is verre van mooi. Akkers vol met maïs schieten ons voorbij. Het enige dat hier bijzonder aan de maïs is, is dat de kolven geoogst worden in plaats van fijn gehakseld zoals bij ons. De kolven worden vervolgens huizenhoog opgeslagen om te drogen. |
We rijden via Neuf Brisach naar het Duitse Breisach am Rhein, een stadje dat tijdens de 2e wereldoorlog voor 85% is plat gebombardeerd. Niet helemaal duidelijk is geworden waarom dit gebeurd is, mogelijk vanwege de strategische ligging van het stadje. Het stadje Neuf Brisach is niet veel bijzonders, de dubbele vestigingsmuren en grachten om de stad maken het enigszins bijzonder.
Ook Breisach vonden wij niet noemenswaardig. Mogelijk hebben wij na de klim naar de kathedraal St.Stephansmünster niet verder gekeken dan onze neus lang was, maar ik heb verder niets bijzonders gezien. Na op een terras genoten te hebben van een lekkere kop koffie en een enorm stuk taart (20% goedkoper dan aan de Franse overkant), gaan we weer richting de camping. |
Donderdag is het zeer tegenvallend weer, we slapen wat langer uit en gaan pas tegen de middag als het wat opgeknapt is op pad voor een ritje in de omgeving. Het heeft weinig zin om voor de caravan te blijven zitten en we willen nog steeds de druivenpluk zien. Ook willen we nog even de andere camping Les Trois Chateaux zien bij Eguisheim. In tegenstelling tot de camping waar wij staan heb je op deze camping wel het idee dat je in de Elzas staat, nl. midden tussen de wijngaarden. De plekken zijn inderdaad aan de krappe kant en zijn meer geschikt voor campers, maar voor een paar dagen is het goed te doen. Het grootste voordeel van deze camping is wel dat het op korte loopafstand is van het schattige stadje Eguisheim.
Vlak voor de camping zien we een aantal plukkers bezig. Het verbaast me dat het maar een handje vol mensen is, terwijl ik dacht dat het druiven plukken door veel meer mensen gedaan zou worden. Als je nagaat hoeveel trossen er aan de ranken hangen, dan moeten ze aardig doorplukken. Overigens is plukken feitelijk niet het juiste woord want de trossen worden er met een snoeischaartje afgeknipt. We stappen even uit om een paar foto's te maken en maken een praatje met de plukkers. Ook hier erg aardige mensen en de wijnboer geeft ons tekst en uitleg in het Duits én Frans.(vader Frans en moeder Duits of andersom) We rijden daarna door naar Colmar en lopen de rest van de middag door de stad en uiteraard pakken we ook de wijk "La petite Venice" |
Vrijdags maken Carienne en ik een tochtje naar Guebwiller om vandaar uit via de Petit Ballon over Münster weer terug te rijden. Dat was in elk geval het plan. Afgezien dat het weer niet echt je van het was in de Vogezen en je bijna niets kon zien, was de diesel ook bijna op en durfde ik het niet aan om zo te rijden. Via een tankstation terug in Guebwiller en na een snelle lunch te hebben gehaald in de plaatselijke super, besloten we een kortere route terug te rijden en werd de col First Plan gereden. Deze proefbeklimming in aanloop naar de Alpen was ook afgelopen jaar in de Tour opgenomen geweest getuige de vele namen die op het wegdek gekalkt waren. Via Turckheim waar we vorige keer in 2003 alleen met de auto waren doorgereden, hebben we nu even de benen gestrekt en door het stadje heen gelopen. We dachten dat de ooievaars al naar warmere oorden vertrokken waren, maar hier zaten ze nog op het poortgebouw.
|
Zaterdag, een schitterende dag zoals de hele week voorspeld was. Dirk en ik gooien een balletje, oeiiiiii pardon, spelen 2 partijtjes Petangue terwijl de dames lekker zitten te lezen in het zonnetje.
We besluiten daarna alsnog ons mislukte uitstapje van de eerste dag te gaan doen nl. kasteel Haut Koenigsbourg te bezoeken. Wat een prachtig immens groot kasteel is dit. Het kasteel werd oorspronkelijk, in de 12e eeuw, gebouwd als een burcht ter bewaking van de handelswegen voor wijn en graan van noord naar zuid en die voor zilver en zout van west naar oost. De Zweden verwoestten de burcht grotendeels tijdens de Dertigjarige Oorlog. Vervolgens bekommerde niemand zich meer om de plek totdat keizer Wilhelm II in 1899 de bouwwerkzaamheden op zich nam. Hij wilde er een museum in onderbrengen en er een symbool van de toen weer Duitse Elzas van maken. Na de 1e wereldoorlog werd de Elzas in 1919 weer Frans om tijdens de 2e wereldoorlog weer eventjes door Duitsland te worden ingelijfd. In het prachtig verbouwde kasteel worden aan hand van fotocollages en maquettes de hele verbouwing tentoongesteld.
Na dit bezoek rijden we naar Ribeauvillé, slenteren door het stadje, (ik kan bijna geen voet meer voor de ander zetten) drinken wat op een zonovergoten terras en rijden daarna naar Riquewihr om deze korte week lekker af te sluiten in een restaurant. Terwijl we gezellig op een buitenterras zitten worden de wijnhuizen van Hugel en Dopff continu bevoorraad met vers geplukte druiven.
Wij drinken bij het eten overigens Vin Bourru, in de Elzas Neuer Süsser genoemd, wijn direct van de druivenmost die aan de eerste gist bezig is. Dat hadden wij nog nooit gedronken. Heerlijk zoet!
Bij Dopff kijken we nog even naar de late bedrijvigheid en snuiven de geuren van de eerste persing op.
Ondanks dat we maar 4 hele dagen in de Elzas waren, zijn we er toch lekker uit geweest en hebben we zeer gezellige dagen met zijn 4-tjes gehad.
We besluiten daarna alsnog ons mislukte uitstapje van de eerste dag te gaan doen nl. kasteel Haut Koenigsbourg te bezoeken. Wat een prachtig immens groot kasteel is dit. Het kasteel werd oorspronkelijk, in de 12e eeuw, gebouwd als een burcht ter bewaking van de handelswegen voor wijn en graan van noord naar zuid en die voor zilver en zout van west naar oost. De Zweden verwoestten de burcht grotendeels tijdens de Dertigjarige Oorlog. Vervolgens bekommerde niemand zich meer om de plek totdat keizer Wilhelm II in 1899 de bouwwerkzaamheden op zich nam. Hij wilde er een museum in onderbrengen en er een symbool van de toen weer Duitse Elzas van maken. Na de 1e wereldoorlog werd de Elzas in 1919 weer Frans om tijdens de 2e wereldoorlog weer eventjes door Duitsland te worden ingelijfd. In het prachtig verbouwde kasteel worden aan hand van fotocollages en maquettes de hele verbouwing tentoongesteld.
Na dit bezoek rijden we naar Ribeauvillé, slenteren door het stadje, (ik kan bijna geen voet meer voor de ander zetten) drinken wat op een zonovergoten terras en rijden daarna naar Riquewihr om deze korte week lekker af te sluiten in een restaurant. Terwijl we gezellig op een buitenterras zitten worden de wijnhuizen van Hugel en Dopff continu bevoorraad met vers geplukte druiven.
Wij drinken bij het eten overigens Vin Bourru, in de Elzas Neuer Süsser genoemd, wijn direct van de druivenmost die aan de eerste gist bezig is. Dat hadden wij nog nooit gedronken. Heerlijk zoet!
Bij Dopff kijken we nog even naar de late bedrijvigheid en snuiven de geuren van de eerste persing op.
Ondanks dat we maar 4 hele dagen in de Elzas waren, zijn we er toch lekker uit geweest en hebben we zeer gezellige dagen met zijn 4-tjes gehad.
Tegenwoordig capfun Suzel 48.016404°, 7.350271°
Op 2 km afstand van de snelweg A35 Straatsburg/Basel aan de D1. Vanaf de camping hoor je deze snelweg constant, maar niet hinderlijk. De camping ligt min of meer in een bos, wat ik persoonlijk erg jammer vind want je hebt niet het idee dat je in het buitenland bent, laat staan dat je midden in de Elzas vertoeft. Het vlakke terrein van de camping zelf is zeer verzorgd met allemaal verschillende bomen, struiken, bloemen en planten. Er zijn 135 toeristische plaatsen die ook verschillen in grootte en derhalve ook in prijs. Bungalows/mobilhomes zijn gelukkig nog maar mondjesmaat aanwezig voor bij de receptie. De sanitairblokken zijn keurig en worden ook regelmatig schoon gehouden. Er wordt ook op toegezien dat je niet met je gewone schoenen de doucheruimtes inloopt. Voor sommige mensen geldt dit als strenge regeltjes. Op de camping is een verwarmd zwembad. Er is geen winkel, maar brood voor het ontbijt kun je voor de volgende ochtend bij de receptie bestellen. Voor de rest van de boodschappen ben je aangewezen op het naburige plaatsje Herrlisheim près Colmar (1,5km) of Colmar (8 km) waar diverse grote supermarkten zijn. |