mei/juni 2009: Corsica
|
Ik wil al een hele tijd naar Corsica, maar de prijs met de ferry en met onze auto-caravancombinatie vond ik gewoonweg te hoog. Voor die prijs kunnen we heel wat km’s afleggen door Europa, dus Corsica viel telkens af. Toch word ik keer op keer weer in de verleiding gebracht. De KCK brengt een artikel, de gewone kampioen eveneens en 3Seasons van de campingcheques laat ook een mooie reportage zien in de eerste uitgave van 2009.
Zondag 22 februari 03.15 uur; Carienne maakt me wakker: “Paul, ik heb een goedkope overtocht gevonden, kom even kijken of ik alles goed heb ingevuld”. Nadat ik weken heb gegoogeld, heeft zij een wel een goedkoop ticket gevonden, met Corsica Ferries vanaf Savona in Italië. Alle ingevoerde afmetingen van auto en caravan kloppen en we boeken!
Eindelijk heeft C. dus een ticket gevonden die goed betaalbaar is: voor € 247.50 retour (incl. annuleringsverzekering à € 10,--) vertrekken we zaterdag 23 mei naar Corsica.
Sindsdien heb ik, in tegenstelling tot anders, me helemaal ingelezen op de volgende erg goeie site. (http://www.corsica-info.nl/) Normaal doet C. dat en leest mij ter plekke nog passages voor uit een Capitool over een bepaald stadje of streek van het betreffende land. Nu ben ik degene die uren via het “prikbord” (http://www.corsica-prikbord.nl/) alle meningen van anderen over dit eiland heeft gelezen.
De caravan staat al sinds 3 april naast ons huis. Ik ben er mee naar Apeldoorn geweest voor een ”Tempo 100”-keuring, zodat ik straks ohne Sanktionen 100km p/u over de Duitse Autobahn kann und darf fahren!
Tot de dag van vertrek gaat er bijna geen dag voorbij of er wordt wel wat in de caravan gebracht. Uiteindelijk heb ik het idee dat we meer dan andere jaren in de caravan gestouwd hebben, maar dit lijkt misschien maar zo. Normaal haal ik de caravan een kleine 2 weken van te voren op, zodat we bijna alles in één keer de caravan in lopen.
Dinsdag 19 mei
Ik heb een dag eerder vrij kunnen krijgen. Om 10 uur komt Marije met Evy afscheid van ons nemen. Bij C. schieten de ogen vol. Het is voor het eerst dat dit gebeurd en vooral omdat we Evy 5 weken niet zullen zien. “Hebben we alles?” Blijkt dat we de paspoorten vergeten zijn, Nog nooit voor gekomen. Later in de auto ruim onderweg in Duitsland bedenk ik me opeens dat ik ook mijn jas vergeten ben, met daarin mijn telefoon. Gelukkig heeft Carienne die van haar wel bij zich. Deze eerste dag komen we zoals gepland tot in Karlsruhe op Azur Camping Park Turmbergblick. (sinds 2019 camping Durlach) Ik had altijd de veronderstelling dat Azur campings zeer grote chique campings waren, maar deze was verre van dat. De camping ligt in een buitenwijk van de stad tussen de snelwegen en een spoorlijn ingedrukt, redelijk veel vaste plaatsen en een sober toiletgebouw. Ondanks de ligging ’s nachts rustig en lekker geslapen op ons bij de Makro aangeschafte traagschuim oplegmatras. |
Woensdag 20mei
We hebben 350km gepland naar een camping in Zwitserland om van daaruit een passentocht te gaan maken. Vlak onder de Gotthard wordt ons al snel duidelijk dat dit plan niet doorgaat. De passen zijn allemaal nog gesloten, te veel sneeuw. We stellen ons plan bij en besluiten door te rijden tot net over de grens met Italië, voor een camping aan het meer van Lugano. Net als we de plannen veranderd hebben staan we stil in de file voor de Gotthardtunnel. In totaal hebben over de laatste km’s voor de tunnel meer dan 1½ uur voortgekropen. Dit is de laatste jaren een dagelijkse file. Vrachtauto’s worden sowieso met verkeerslichten gedoseerd de tunnel in gedirigeerd. Ook wij worden vandaag tegengehouden door verkeerslichten. Eindelijk kunnen we weer verder, tot bij het meer van Lugano. Ook daar doen we ruim een uur over de laatste km’s. We komen aan bij “International camping” in Ponte Tresa aan het meer. Ik vind het er niet uitnodigend uitzien, een dikke muur waarachter de camping verscholen ligt. Bij het oprijden ziet het er al niet veel beter uit. Heel veel vaste plekken met caravans die allemaal staan ingepakt. Kleine tot zeer kleine plekken, afgeschermd met hagen. Ik was even vergeten hoe klein en tegen welke abnormale prijzen de plekken op Italiaanse campings ook al weer zijn. Het rijden op de camping ging met onze combinatie maar net, de bochten waren krap. Op de plek aangekomen bleek dat kinderen de stekkerdozen vol hadden gesmeerd met modder. C. dacht dat het geen kwaad kon dit schoon te maken met een ijzeren satépen! Na afgekoppeld op de mover naar een andere plek te zijn gereden omdat daar wél stroom is, blijkt die plek veel te klein te zijn voor onze caravan. Dus weer terug naar de eerste stek. De beheerder was inmiddels gekomen om te kijken naar de stroompaal. Het lukte niet om stroom te krijgen, het licht knipperde en vervolgens ging het helemaal niet meer aan. Ik dacht dat door het gepiel met die stroompaal onze zekeringen in de caravan geklapt waren. Met heel veel $#@^&*)+#@&^% van mijn kant ging C. in de caravan aan de slag met de zekeringen. Ik zie dat soort dingen niet meer door mijn dubbele focus als ik op mijn kop moet staan. Alles bleek in orde, maar we hadden nog steeds geen stroom. Ik had het inmiddels helemaal gehad met die klote campings in Italië. $^*+)#@! Het was al jaren hetzelfde en nog steeds niet veranderd. Dus naar de volgende “grote” plek. Ook daar blijken we geen stroom te krijgen. %#$*) De vrouw van de beheerder die inmiddels gekomen was zei dat het wel eens aan onze stekker zou kunnen liggen. Ik zeg natuurlijk dat dat niet kan, want vanochtend functioneerde alles nog prima. Voor de zekerheid maar even een eurostekker van de camping geleend, die blijkt dus normaal te werken. Is er dus inderdaad een draad in de stekker los... In vijf minuten gerepareerd en we hebben stroom. Althans dat denken we., want de föhn doet het nu, aangesloten direct op de eurostekker met kabel. Blijkt ook de stekker die de caravan ingaat 2 losse draden te hebben! Ook die is in vijf minuten gefikst. Zijn we dus ruim drie uur voor niets, en inmiddels doorweekt vanwege het warme weer, met die ^%#@$* stroom bezig geweest. Ik ben er helemaal klaar mee. Ondertussen is het al over 9-en. Snel gedoucht en nu nog ergens een hapje zien te krijgen. De overburen hadden verteld dat als je bij het meer het hek uitging je niet wist wat je zag; zo mooi. Een soort van boulevard zou naar beide kanten naar een restaurant leiden. Met een elektronische pas konden we "Het Kamp" verlaten en na ongeveer 200 meter zagen we een restaurant dat bij hotel “du Lac” behoorde. We kunnen we nog wel het dagmenu krijgen. De lichten worden voor ons aan gedaan en in de keuken horen we de pannen rammelen. Wat we vervolgens voorgeschoteld krijgen zal ik iedereen besparen. Zo slecht hadden we nog nooit, maar dan ook nog nooit gegeten. De eigenaresse had nog gezegd, dat de gasten in het hotel altijd om 6 uur aten. Nou dit was duidelijk vanaf die tijd warm gehouden of in de magnetron gegaan. We zijn gauw afgetaaid en snel naar terug naar de camping. Terwijl C. een telefoontje van Maarten krijgt lopen we terug, maar die wandeling is toch veel langer dan dat we heen zijn gelopen? Weer een eind terug blijkt dat we de achteruitgang al gepasseerd zijn, maar dat er nog een extra ijzeren hek voor het elektronische hek geschoven was. Er zat niets anders op dan helemaal om te lopen. $%@#*&^% Ik had hem nu echt helemaal zitten en de vloeken waren niet mis. (Degenen die mij kennen weten waar ik het over heb.) Eindelijk bij de hoofdingang gekomen is daar inmiddels ook de grote toegangspoort gesloten en wat we ook proberen met onze elektronische pas de poort blijft gesloten. Nog meer %$#*(&^%@. Het kan er allemaal nog wel bij. Buitengesloten. Naast de hoofdingang is een Chinees restaurant (hadden we beter kunnen gaan eten…) en ik had gezien dat die een terras grenzend aan de camping hebben; dus we zijn vervolgens dwars door de bar en de keuken naar de camping gelopen. Het is inmiddels 11 uur. Wat een dag.... (Overigens waren de beheerders beiden zeer vriendelijk en geduldig en was het sanitair blinkend schoon, en is er een heerlijke douche mét mengknop) |
Donderdag 21 mei
Ik heb na de dag van gisteren geen zin meer om op deze camping te blijven. We gaan dus maar alvast naar de camping vlakbij de haven van Savona. Direct nadat we de camping afgereden zijn krijgen we telefoon. Ik dacht dat het de camping was en dat we wat vergeten waren. Het zou me niets verbazen. Maar nee, het is een mevrouw van Corsica Ferries, met de mededeling dat we een uur eerder vertrekken: die tijd staat ook al op onze ticket, dus een telefoontje voor niets, maar toch netjes....
Zodra we de snelweg oprijden staat het stil. De kans dat het stilstaat tot aan Milaan is erg groot. De TomTom biedt uitkomst en algauw rijden we een alternatieve route richting Savona. Terug zullen we die ook maar nemen en dan helemaal tot aan Varese. We rijden over 250 km toch meer dan 5 uur! Ik had een camping uitgezocht via internet in Finale Ligure. Italiaanse campings doen niet zo aan advertising en het is moeilijk een goeie camping in de buurt van de haven te vinden. Deze camping, Il Mulino, was wel aardig en ook de prijs was gunstig voor Italiaanse begrippen. Alhoewel ik op Google Earth wel heb gezien dat het aardig omhoog gaat naar de camping (zoals overal langs die kust) leek het me wel te doen. Het laatste stuk gaat inderdaad met een scherpe bocht erin steil omhoog en de auto moet aardig wat toeren maken, totdat we op 20 meter van de camping worden tegengehouden door de eigenaar. Nee we kunnen de camping absoluut niet op, er is geen mogelijkheid tot draaien, dus we moeten terug. Terug, ja terug terwijl ik zo’n 15% met die combinatie op de helling in de remmen sta. Dus voorzichtig teruggestoken over zo’n 150 meter met die scherpe bocht erin tussen 2 muurtjes door. En dat zonder enige schade!
We moeten dus op zoek naar een andere camping en komen uit op camping Europa in dezelfde plaats. Alsof de plekken hier geplaveid zijn met goud, zo achterlijk duur. Er zijn nog plekken zò klein, daar passen we echt niet op en de enige redelijk grote plek is pal naast de wc, daar hebben we dus geen zin in. Dus weer verder zoeken. Uiteindelijk zijn we bij Spotorno de snelweg weer af gegaan naar beneden naar de kustweg (De SP1 was afgesloten bij Finale Ligure) Vlak voordat we bij die kustweg komen zien we “Camping Leo”. Daar is nog plek genoeg en tegen betere prijzen en meer vierkante meters (al zijn het er nog steeds niet veel!). Als we terug komen van Corsica wordt dit dus ook onze overnachtingcamping. Het enige nadeel is dat we daar niet de snelweg op kunnen, direct vanaf de camping loopt het 12% omhoog en met een koude motor wil ik geen risico nemen 'm op te blazen.
Ik heb na de dag van gisteren geen zin meer om op deze camping te blijven. We gaan dus maar alvast naar de camping vlakbij de haven van Savona. Direct nadat we de camping afgereden zijn krijgen we telefoon. Ik dacht dat het de camping was en dat we wat vergeten waren. Het zou me niets verbazen. Maar nee, het is een mevrouw van Corsica Ferries, met de mededeling dat we een uur eerder vertrekken: die tijd staat ook al op onze ticket, dus een telefoontje voor niets, maar toch netjes....
Zodra we de snelweg oprijden staat het stil. De kans dat het stilstaat tot aan Milaan is erg groot. De TomTom biedt uitkomst en algauw rijden we een alternatieve route richting Savona. Terug zullen we die ook maar nemen en dan helemaal tot aan Varese. We rijden over 250 km toch meer dan 5 uur! Ik had een camping uitgezocht via internet in Finale Ligure. Italiaanse campings doen niet zo aan advertising en het is moeilijk een goeie camping in de buurt van de haven te vinden. Deze camping, Il Mulino, was wel aardig en ook de prijs was gunstig voor Italiaanse begrippen. Alhoewel ik op Google Earth wel heb gezien dat het aardig omhoog gaat naar de camping (zoals overal langs die kust) leek het me wel te doen. Het laatste stuk gaat inderdaad met een scherpe bocht erin steil omhoog en de auto moet aardig wat toeren maken, totdat we op 20 meter van de camping worden tegengehouden door de eigenaar. Nee we kunnen de camping absoluut niet op, er is geen mogelijkheid tot draaien, dus we moeten terug. Terug, ja terug terwijl ik zo’n 15% met die combinatie op de helling in de remmen sta. Dus voorzichtig teruggestoken over zo’n 150 meter met die scherpe bocht erin tussen 2 muurtjes door. En dat zonder enige schade!
We moeten dus op zoek naar een andere camping en komen uit op camping Europa in dezelfde plaats. Alsof de plekken hier geplaveid zijn met goud, zo achterlijk duur. Er zijn nog plekken zò klein, daar passen we echt niet op en de enige redelijk grote plek is pal naast de wc, daar hebben we dus geen zin in. Dus weer verder zoeken. Uiteindelijk zijn we bij Spotorno de snelweg weer af gegaan naar beneden naar de kustweg (De SP1 was afgesloten bij Finale Ligure) Vlak voordat we bij die kustweg komen zien we “Camping Leo”. Daar is nog plek genoeg en tegen betere prijzen en meer vierkante meters (al zijn het er nog steeds niet veel!). Als we terug komen van Corsica wordt dit dus ook onze overnachtingcamping. Het enige nadeel is dat we daar niet de snelweg op kunnen, direct vanaf de camping loopt het 12% omhoog en met een koude motor wil ik geen risico nemen 'm op te blazen.
Vrijdag 22 mei
De volgende dag hebben we even de haven verkend waarvandaan we vertrekken. Altijd goed om te weten hoe en wat. Ook nog een groot winkelcentrum via onze TomTom gescoord. Daar zie je weer de andere kant van Italië. Enorme vitrines met verse waren, vlees te kust en te keur, diverse soorten van de beste kwaliteit groenten, je komt ogen te kort. Bijna nergens zie je dat in Europa, zelfs Frankrijk met die grote supermarkten kan hier niet aan tippen
De volgende dag hebben we even de haven verkend waarvandaan we vertrekken. Altijd goed om te weten hoe en wat. Ook nog een groot winkelcentrum via onze TomTom gescoord. Daar zie je weer de andere kant van Italië. Enorme vitrines met verse waren, vlees te kust en te keur, diverse soorten van de beste kwaliteit groenten, je komt ogen te kort. Bijna nergens zie je dat in Europa, zelfs Frankrijk met die grote supermarkten kan hier niet aan tippen
Zaterdag 23 mei
Om 12 uur rijden we de camping af richting haven. Een kwartiertje later wordt onze internet ticket gescand door personeel van Corsica Ferries. Heel handig. Vervolgens is het wachten in de rij. De boot moet nog komen. Even later zie ik het loodsbootje met een rot vaart de haven verlaten, en 10 minuten later gevolgd door de Ferry terugkomen. Binnen een klein ½ uurtje is die immense boot helemaal leeg gestroomd, dat valt me alleszins mee. Ik had gedacht dat dit veel langer zou duren. Voordat wij eindelijk kunnen oprijden gaan eerst lange rijen personenauto’s, natuurlijk wordt eerst de buik van het schip gevuld, caravans en vrachtwagens hoeven niet omlaag. Ik kan me niet herinneren dat we op zo’n grote ferry gestaan hebben. Vroeger naar Engeland was het allemaal veel smaller in mijn herinnering. Dat blijkt bij het ontschepen ook wel te kloppen, want waar we erin kwamen verlaten we ook weer de boot. Voorin maak je gewoon een bocht en rijd je weer terug naar waar je vandaan kwam. De reis zelf is een lange zit. Tip! Probeer zo snel mogelijk een stoel te bemachtigen, want op is op en niemand staat zijn plaats af en dan is 6 uur op het dek zitten een lange tocht. Ondanks dat het onderweg veel bewolkt is ben ik aardig verbrand. In Bastia probeert iedereen zo snel mogelijk zijn weg uit de stad te vinden. Het eerste tunneltje vermijd ik en ik kijk naar een andere Nederlandse caravan, die de hoogte van 2.60 wel denkt te kunnen nemen. De speling van 3 cm lijkt genoeg te zijn, dus de 2e neem ik ook. We hebben al op de boot besloten de 1e camping over te slaan en direct door te rijden naar Arinella Bianca in Ghisonaccia. Carienne heeft even met de receptie gebeld en het was geen probleem. Even voor 9 uur komen we op de camping aan en worden we hartelijk te woord gestaan door de “nachtwacht” die ons een tijdelijke plaats aanwijst. |
Zondag 24 mei
We hebben de wekker vroeg gezet, omdat we naar een andere plek willen verhuizen. Waar we vannacht hebben gestaan was tenslotte een tijdelijke plaats. Gisteravond hebben we voordat we snel een hapje gingen nemen, nog even op de camping rond gekeken waar we eventueel zouden willen staan, dus een kleine voorkeur hebben we al. Het wordt de plek tegenover diegene die we in eerste instantie gedacht hadden. Nadat we bij de receptie hebben ingeboekt, waren we in een mum van tijd gesetteld op de nieuwe plek. (Carienne gaat nu verder) 's Middags besluiten we om ons eerste "ontdek-je-plekje-op-Corsica"-ritje te maken. Ik heb een klein tochtje uitgestippeld, tenminste zo lijkt het op de kaart. Wij rijden vanaf Ghisonaccia richting de bergen, door het Défilé de l'Inzecca en het Défilé des Strette, via Ghisoni naar Vivario, via Vezzani en Pietroso terug naar Ghisonaccia. (zie kaartje) De rit duurt 'n uurtje of drie, maar wat is het hier ongelooflijk mooi! Maandag 25mei Vandaag doen we helemaal niks, behalve naar de supermarkt rijden om eten te halen... Paul neemt een duik in zee; het water is heerlijk, ondanks dat het pas mei en dus vroeg in het jaar is, én hij heeft alle "modernismen" van Kees van Kooten uitgelezen. Ik heb me bezig gehouden met deze site opzetten en, natuurlijk, lezen in een lekkere thriller van Baldacci. We hebben in Italië een Franse en een Italiaanse cafetière gekocht. De Franse is kokend water opschenken en dan de prut naar beneden duwen en de Italiaanse is zo''n percolator geval; allebei maken ze heerlijke koffie. De percolator gebruiken we op de Cobb met de restwarmte als we klaar zijn met het vlees. De Senseo hebben we opgeborgen, we kunnen niet wennen aan die slappe bak. |
Dinsdag 26 mei
We staan bijtijds op want vandaag gaan we weer een trip maken. We nemen vanaf Solenzara de weg over de Col de Lerone en de Col de Bavello naar Zonza en Aullène, vandaar weer in noordelijke richting naar Zicavo. In Zicavo eten we een hapje, Paul een salade composée en ik een heerlijke omelet met kaas. Dan verder naar Ghisoni en weer door het Défilé des Strette en het Défilé de l'Inzecca terug naar de camping. (zie kaartje) Een prachtige tocht! Bij de supermarkt halen we een paar kippenpoten en wat tomaten voor straks op de Cobb, mmm Lekker! Wat erg tegenvalt op deze camping is het lawaai van de overvliegende straaljagers (Mirages, F15's en F16's). Zo'n 7km ten zuiden van de camping ligt een NAVO vliegveld en er wordt druk geoefend. Ze komen steeds vanuit zee met een bocht laag overvliegen en maken blijkbaar een doorstart via het vliegveld. Die krengen maken me toch een lawaai, niet te zuinig. Bovendien is hier elke avond een show, evenals op de aangrenzende camping, wat ook nogal wat overlast oplevert als je daar niet in geïnteresseerd bent... zoals wij... Gelukkig houdt die show om middernacht op, de straaljagers vliegen dan echter nog (tenminste vanavond)! Woensdag 27 mei Als ik wakker word vliegen er al weer van die krengen over. Ik heb er genoeg van en zeg tegen Paul dat ik weg wil, naar camping U Farniente bij Bonifacio. Paul vindt eerst dat het te laat is, maar het is maar zo´n 70km verderop, dus niks te laat! Ik was nog even af, we ruimen de rest op en om half 12 rijden we de camping af richting Bonifacio. Om 1 uur zijn we op de camping maar de receptie is tussen 12 en 4 gesloten. We besluiten dan zelf maar vast een plek te zoeken en na wat heen en weer gewandeld en gedelibereerd te hebben, besluiten we op plek 75 te gaan staan. Mooie grote plaats, net ver genoeg van het toiletgebouw om er geen last van te hebben maar dichtbij genoeg dat Paul niet te ver met water etc. hoeft te sjouwen. Om 4 uur gaan we inschrijven en daarna een supermarkt zoeken. Als we in Bonifacio aankomen zien we de haven en de oude stad die erboven ligt, een prachtige baai c.q. haveningang met de krijtrotsen. Schitterend!! We rijden naar de Ville Haute om vast een kijkje te nemen en foto´s te trekken. Mensen, wat is het hier verschrikkelijk mooi! |
Donderdag 28 mei
We vinden de handdoeken die we in de caravan hebben liggen niet prettig afdrogen. Het zijn van die sneldrogende microvezel gevallen. (Iemand interesse?) We gaan, met een schitterende omweg, via Bocca del Oro, richting Porto Vecchio naar een grote Géant om gewone katoenen handdoeken te kopen. Wij rijden ook Porto Vecchio zelf nog even door om te kijken of iedereen gelijk heeft die zegt dat het stadje niet veel voorstelt. Wij zijn het daar niet mee eens. Het heeft een leuk oud centrum met veel kleine winkeltjes, restaurantjes en cafeetjes. Vandaag gaan we naar de Géant, maar misschien komen we nog terug om het centrum te bezoeken. Als we onze boodschappen hebben gedaan gaan we rechtstreeks naar de camping om het Farniente (= nietsdoen) in de praktijk te brengen. 's Avonds cobben we een eendenpootje, courgette met basilicum en een paar champignons. Niemand heeft door dat de cobb eigenlijk een bbq is. Men denkt dat het iets op gas is; tot nu toe dus zonder problemen kunnen cobben. |
Vrijdag 29 mei
Vanmorgen naar Bonifacio gereden om door Ville Haute te lopen. We parkeren halverwege de lage en de hoge stad en moeten dus een steile trap op naar de bovenstad. We lopen wat rond; het is een leuk oud stadje. Daarna besluiten we toch nog een tocht te maken, dus we gaan naar de Spar en halen chocolade croissantjes, water en wat pruimen voor onderweg. Om een uurtje om 12 rijden we richting Sartène, daarna slaan we rechtsaf naar Ste. Lucie, Levie, Zonza en dan weer naar het zuiden naar Porto Vecchio. Als we de N198 naar Bonifacio terug rijden, is er blijkbaar een ongeluk gebeurd, want totaal afgesloten, moeten we omdraaien en een andere route zoeken; zelfs de Fransen vóór ons hebben er moeite mee en overleggen druk met andere bestuurders waar we heen moeten. (zie kaartje) Wij besluiten dan maar TomTom aan te zetten en die brengt ons via Petra Longa Salvini en Chera weer op de N198 naar Bonifacio. We zijn om een uur of half 6 weer terug en gaan naar de bar bij het zwembad om met Marije en Evy te skypen. Helaas doet de router het daar niet, dus het skypen gaat niet door. Morgen maar proberen in een cybercafé in de haven. Als ik risotto wil gaan maken blijkt dat ik de risotto thuis heb gelaten. Waarschijnlijk omdat Paul daar niet zo gek op is. Dus ook de risotto gaat niet door. Nou is er net buiten de camping om de hoek een pizzatentje en Paul gaat daar een pizza Quatre Saisons halen à 10 euro. Alles vers, lekkere artisjok en champignons erop. Heerlijk gegeten! |
Zaterdag 30 mei
Eerst lekker luieren voor de caravan in de zon. Ik heb mijn 3e boek uitgelezen. Later naar de Capo Pertusato gereden. Je hebt van daar echt een prachtig uitzicht op Bonifacio en de witte kliffen. 's Middags is het het mooiste, dan schijnt de zon op de kliffen. Ook nog even naar het strand gereden waar het een paradijs schijnt te zijn voor (kite-)surfers. Er zijn er nog een aantal aan het surfen. Voor "normale" zonaanbidders is het hier niets. Daarna risotto halen bij de Spar en naar een hotel aan het begin van de haven waar een WIFI-punt is. We hoeven niets te betalen, alleen een consumptie nemen is voldoende. Het lukt in eerste én in tweede instantie maar niet om contact te krijgen. Zelfs niet als iemand ons komt helpen. We blijven het proberen en uiteindelijk lukt het ons tóch! We kunnen dan skypen met Marije. Marije, Don en Evy zijn bij Maarten en Kristel, dus we zien en spreken ze allemaal even. De kwaliteit van de video is niet al te best, maar beter dan niets, toch? Onder het genot van een glas Muscat uploaden we dan toch ook nog maar "even" deze site (duurt 50 minuten, dus dat valt nog mee..) en sturen naar familie en vrienden een mailtje dat de site in de lucht is. Het is al laat en ik heb geen zin meer om de risotto te maken... We besluiten een restaurantje te zoeken in de haven. We eten een menu à 16 euro bij l'Albatros; eerst carpaccio, dan rouget voor mij en porc met een appeltaartje toe voor Paul en ik neem ananasijs als dessert. Weer lekker gegeten vanavond. Het glas Muscat kost hier maar liefst 6,50 euro! Net tijdens het uploaden in het hotel maar 3 euro!! En ze smaakten allebei even goed... |
Zondag 31 mei (Paul gaat verder)
Eerste Pinksterdag. Als ik opsta schijnt de zon volop. De weerberichten voor vandaag waren gisteravond niet zo gunstig. Om 12 uur krijgt het weerbericht toch nog gelijk en tegen 1 uur komen de wolken binnen drijven. We besluiten nog een laatste tocht in deze omgeving te maken voordat we weer naar de volgende camping gaan. We hebben nog één "groene" route op de kaart niet gehad en dat is de D59 over de Col de Bacinu richting Levie. Ook deze weg is schitterend en tot onze verrassing staan staan hier veel meer bloemen dan op de andere tochten die we gemaakt hebben. In het begin van de weg staan ook allemaal geschilde kurkeiken, de kastanjebomen staan volop te bloeien en overal tegen de rotsen zie je wilde kamperfoelie. Omdat we Levie al gehad hebben gaan we bij Carbini een nog kleiner weggetje op (D248) richting Tirolo en Chialza, via de D69 richting St. Lucie-de-Tallono gaan we naar boven via Zoza naar Sorbollano, linksaf naar Aullène en dan via de D69 naar beneden naar Sartène en daar komen we weer op de N196 richting Bonifacio. Naar beneden hadden we deze nog niet gereden en dan blijkt een weg toch weer heel anders uit te pakken. (zie kaartje) Gedurende de tocht was het toch redelijk zonnig, maar nu we weer richting Bonifacio rijden trekt het heel snel dicht. We hadden ons voorgenomen de bijgewerkte site nog ff snel te uploaden en we gaan dus weer naar het hotel waar we gisteren ook gebruik hebben gemaakt van hun wifi punt. Natuurlijk weer onder het genot van een muscat en een biertje proberen we de site bij te werken. Echter de verbinding is dermate traag dat het dus niet lukt. Dit heeft tot gevolg dat de site diverse fotocollages niet meer laat zien, omdat 'ie die aan het bijwerken was. We zullen het eerdaags in een cybercafé o.i.d. weer proberen. Wederom heeft het proberen zoveel tijd gekost dat C. geen zin heeft om te koken. Omdat de pizzabakker naast de camping zulke voortreffelijk pizza's maakt gaat C. dit keer een pizza halen. Blijkbaar vinden meer mensen dit een goed idee, want in de tijd dat C. daar wacht op haar bestelling van één pizza heeft hij er zeker 60 uit de oven gehaald. Ik was eergisteren binnen tien minuutjes terug, maar C. is zeker een uur weggeweest en ik begon me toch wel een beetje ongerust te maken... |
Maandag 1 juni
Tweede Pinksterdag. Dat kennen ze hier niet dus het leven gaat gewoon door zonder vrije dag. Het is gisteravond beginnen te regenen en het regent nog steeds. Onze eerste regen van de vakantie. Ik heb niet veel zin om te verkassen en zeker niet om te gaan rijden met dit weer. De wegen zijn kletsnat en we moeten toch over aardig geaccidenteerde en bochtige wegen en alhoewel de wegen hier goed zijn het blijft onbekend met verraderlijke bochten waarvan er vele doordraaiers zijn. Als het om 10 uur dan toch droog wordt verander ik mijn mening en pakken we de boel snel in. Op het moment dat we weer moeten aankoppelen begint het weer te regenen. We kunnen niet van onze plek wegrijden zoals we gekomen zijn omdat een grote tent op een naburige plek onze draai belemmert. Gelukkig hebben we de mover en manoeuvreren we bijna door die tent en kunnen een eind verderop aankoppelen. Net voorbij Sartène wordt het droog en boven de baai van Propriano kopen we een heerlijk belegd broodje op een parkeerplaats. Daar staan Nederlanders die deel uitmaken van een ACSI-rally. Ik vraag aan hen of ene Frank uit Zevenaar ook deel uit maakt van deze rally. (vlak voor de vakantie heb ik net een mailwisseling met hem gehad via het caravanforum) Dit blijkt zo te zijn maar die is net voorbij gereden. Zij zijn onderweg naar camping Benista in Porticcio een goeie 10km boven onze eindbestemming, camping Le Sud in Isollella aan de baai van Ruppione. Rond een uur of 2 komen we op deze camping aan. De eerste indruk is niet erg enthousiast. Echter toen we op een gedeelte kwamen waar Nederlanders op een plek stonden met een wel heel schitterend uitzicht en zij ons vertelden dat hun plek ook nog eens vrij komt, omdat zij hun tijd zitten uit te wachten totdat zij naar hun nachtboot kunnen, veranderde die mening. Zij zijn ook nog eens bereid vast de plek te verlaten zodat wij ons kunnen installeren! |
Dinsdag 2 en woensdag 3 juni
Lekker in de zon gezeten, boek (uit)gelezen, het strand beneden verkend en wat dagelijkse beslommeringen gedaan. Woensdag eerst naar Porticcio een internetcafé opgezocht en deze site geupload en mail gecheckt, daarna nog boodschappen gedaan en weer terug naar de camping. Aan het eind van de middag belt Marije met Evy op haar schoot. Op mijn stem reageert ze niet, maar zodra Evy haar Mimi hoort begint ze te brabbelen, net als thuis. Als Evy in de box ligt en Carienne tegen haar begint te praten, reageert Evy direct door terug te brabbelen, hard te gillen en te lachen. We zullen zaterdag weer een poging ondernemen te skypen; vorige week zaterdag was de kwaliteit niet erg geweldig. Wel leuk dat je op zo'n afstand gewoon met elkaar via de pc kan praten en elkaar kan zien, zeker nu we Evy 5 weken niet zien. |
Donderdag 4 juni
Vandaag rijden we naar de Calanches de Piana onder Porto. Vanaf de camping een flinke rit want Porto is ongeveer 85km (2 uur) Ook vanaf Calvi waar we na deze camping heen willen, is het ongeveer dezelfde afstand. Die Calanches zijn rotspartijen vanuit zee die je naar het schijnt gezien moet hebben en iedereen die je erover hoort zegt dat je die niet mag missen als je op Corsica bent. Natuurlijk gaan we niet rechtstreeks maar nemen een omtrekkende beweging om ons doel te bereiken. Via de D55 naar Ajaccio en Sagone, daar slaan we rechtsaf de D70 op richting Vico. We komen langs Camping Sagone, die we aanvankelijk hadden uitgezocht en zijn blij dat we daar niet naar toe zijn gegaan; ver buiten het stadje én ver vanaf het strand. Vanaf Vico via Cristinacce naar Evisa, dwars door de streek waar veel van de Corsicaanse kastanjeproducten vandaan komen. Bij Evisa slaan we linksaf de D84 op richting Porto. Eerst door de Gorges de Spelunea, gevolgd door de Passarelle de Pinello, een fantastisch stuk natuur met uitzicht op toppen en bergkammen van over de 2000m met hier en daar nog sneeuw erop. Bij Porto gekomen slaan we rechtsaf richting Osani, niet in de gaten hebbende dat Porto maar zo'n klein stadje is en we er dus al doorheen gereden zijn. We zijn trouwens blij dat we ons vergist hebben, want dit stuk kust is verschrikkelijk mooi! We kijken langs de kust naar de Punta a Scopa, een schitterende puntige rotsformatie in zee, mooi rood/oranje kleurend in de middagzon. Als we terug rijden richting Porto zien we de jachthaven in de diepte liggen. Porto bestaat hoofdzakelijk uit heel veel restaurantjes, hotels en de kleine jachthaven, meer kan ik er echt niet over zeggen. O ja, er staat ook nog een mooie Genuaanse toren op een rots die je kan beklimmen. Misschien doe ik Porto zo te kort, maar zo heb ik het gezien. Vanaf Porto keren we terug naar de D81 maar nu in zuidelijke richting. Aan de overkant van de baai van Porto hebben we constant zicht op de Punta a Scopa, fantastisch! Na een aantal kilometers komen we dan eindelijk bij het zoveel besproken gedeelte van onze trip "les Calanches".Aangekondigd door een bord zodat je het vooral niet mist. Nou dat is onmogelijk want het is er vergeven van de toeristen die met busladingen tegelijk gedropt worden. Hoe zal het hier over een goeie maand in het hoogseizoen zijn? Je rijdt tussen de oranje/rode rotsformaties door over een smalle bergweg, waar iedereen, dus ook touringcars en campers, zich doorheen wurmen. Je kunt je de opstoppingen wel voorstellen. Ik moet ook een enkele keer terugsteken om een bus te laten passeren. Feitelijk zouden ze net als bij de kust van Amalfi in Italië verkeersregelaars moeten instellen. Het geheel doet bij mij een beetje afbreuk aan het natuurschoon. En dan te bedenken dat het stukje van de Calanches maar hooguit 2km duurt... (Carienne: ik vind de Punta a Scopa aan de overkant veel indrukwekkender dan die paar rotsen van de Calanches...) Het traject wat erna komt gaat alsmaar naar beneden naar Cargèse en Sagone. In Ajaccio doen we op nog een Géant aan voor de noodzakelijke boodschapjes. Je hebt tenslotte maar een kleine koelkast en voor 2 dagen is echt het maximum wat wij aan vlees(waren) en groenten kunnen inslaan. Bij terugkomst op de camping staat er 240km op de dagteller. (zie kaartje) |
Vrijdag 5 juni We blijven weer een dagje bakken bij de caravan. Het is heel warm en beetje (erg volgens Paul) benauwd. Paul gaat daarom ook niet bakken, ik wel. Het vinkje is niet bang om dichtbij te komen. Trouwens de duifjes, de boomklever, het puttertje, de Provençaalse grasmus, de huismus en het koolmeesje ook niet! Paul gaat snorkelen, maar ziet niet veel, wat kleine visjes. Het water is heerlijk. De buurman uit Texel heeft een kleine rog gezien, misschien nog eens op een andere plek proberen. Zaterdag 6 juni Het is bewolkt als we opstaan en besluiten dus maar een tochtje te gaan maken. We gaan bij de camping linksaf langs de kust naar beneden. Paul maakt op een gegeven moment een opmerking: "De vegetatie is hier overweldigend." Ik schiet in de lach. Ook na 2½ week vakantie is een ambtenaar zijn taaltje niet kwijt, het is na bijna 30 jaar zó ingebakken, je kunt het ze ook niet kwalijk nemen... We rijden landinwaarts via de D55 naar Coti-Chiavari, via de Col de Cortone, de Col de Gradello en de Col de Luminataja tot we terug zijn op de N196. We zijn waarschijnlijk erg verwend geraakt, want we vinden dit stuk erg tegenvallen. Bij Cauro gaan we rechtsaf de D27 op tot we linksaf naar de D3 via de Gorges de Prunelli langs de Barrage de Tolla weer terug gaan naar Ajaccio. (zie kaartje) Dit stuk is wel heel erg mooi. Terug op de camping werken we nog snel even de site bij, want we hebben om 5 uur afgesproken om met Marije, Don en Evy te skypen en dan kunnen we tegelijk de site weer uploaden. |
Zondag 7 juni
Camping Le Sud is maar 25km van Ajaccio en we staan hier al een bijna een week zonder de stad met een bezoek te hebben vereerd, dus dat moet er vandaag maar van komen. Tenslotte is het de geboortestad van Napoleon Bonaparte, dus daar kan je niet aan voorbij gaan. We parkeren achter het casino in een ondergrondse parkeergarage tegen een redelijke uurprijs. Bovengekomen op het plein Charles de Gaulle kijken we gelijk naar het eerste standbeeld van Napoleon, gezeten op zijn paard en geflankeerd door zijn 4 broers. We lopen vervolgens langs de kade richting de citadel, een schril contrast met die van Bonifacio. Deze wordt echter nog door militairen gebruikt. We lopen langs de haven en komen bij de dagelijkse voedselmarkt (behalve 's maandags). Als we ook het geboortehuis van Napoleon gezien hebben (tegenwoordig natuurlijk een museum, maar gesloten tussen 12 en 14 uur als wij er voor staan) besluiten we de stad de stad te laten en richting de Pointe de la Parata te rijden. Vanaf dit uiterste puntje van de golf van Ajaccio heb je een mooi uitzicht op de (bloed)eilandjes, Îles des Sanguinaires. De vuurtoren op één ervan zien wij 's avonds vanaf de camping. We gebruiken een lunch bij het enige restaurant op deze punt en rijden daarna nog een rondje over de punt en gaan weer terug naar de camping. Het is inmiddels zulk lekker weer geworden met een strak blauwe lucht, dat we besluiten met de auto het strand op te rijden. Lekker makkelijk met alle spullen. En waar kan je tegenwoordig nog met de auto op het strand parkeren? Het paadje naar beneden vanaf de camping is behoorlijk steil, dus dat scheelt een hoop gesjouw, zeker terug. We genieten nog een paar uurtjes op het strand en ik beproef mijn geluk door aan de andere kant van de rotsen te gaan snorkelen, maar ook hier zie ik alleen maar "gewone" vissen. Maandag 8 juni Vandaag besluiten we niet weg te gaan naar de volgende camping maar er nog een dagje aan vast te knopen en te genieten van het heerlijke weer op het strand. |
Dinsdag 9 juni
Om 9 uur rijden we weg van de camping naar onze volgende bestemming, camping La Pinède bij Calvi. Als we de N193 opdraaien zien we het smalspoorlijntje naast ons opduiken dat naar Corte leidt, het zal de hele tijd dan weer links en dan weer rechts van de weg naast ons zijn. Het spoorlijntje wordt erg aangeprezen, maar ik zie niet veel verschil of je dit traject met de auto of de trein rijdt, behalve dan dat je zelf niet hoeft te sturen. De N193 is een goede verbindingsweg van noord naar zuid, met behoorlijk pittige hellingen door schitterend bergachtig gebied. Vooral als je stil moet staan vanwege wegwerkzaamheden en je je combinatie op die steile hellingen weer in beweging moet krijgen, vergt dit een behoorlijk motorvermogen van je auto. De twee dorpjes Vivario en Venaco zijn of kunnen behoorlijke bottlenecks zijn, omdat het daar wat smaller en bochtiger is dan de rest van de N193. Natuurlijk komen we, precies wanneer we Venaco in een haakse bocht binnen rijden, een vrachtauto tegen. Met passen en meten passeren we elkaar. Gelukkig was dit geen combinatie met oplegger, maar wat moeten die chauffeurs hier stressbestendig zijn. Rond ½12 rijden we langs Corte, volgende week willen we hier nog een dag naar toe rijden en dan ook nog de Gorges de la Restonica rijden. Na een tiental kilometers voorbij Corte zegt C. tegen me dat het toch wel zonde is nu we hier toch zijn, we dat hele stuk moeten terugrijden. We kunnen beter hier in de buurt een nacht op een camping blijven en dan gelijk Corte bezoeken en de kloof rijden. We discussiëren wat en bij de splitsing Bastia (N193)/Calvi (N197) bij Ponte Leccia draaien we 360° op de rotonde en rijden terug richting Corte. Al gauw zien we camping Domaine de Griggione verschijnen en besluiten we deze voor een nacht te nemen. Bij de receptie is niemand en dus zetten we de caravan op een plek, eten wat en rijden terug naar Corte. Voordat we de stad gaan bekijken rijden we eerst de bekende Gorges de la Restonica. Mensen die bang zijn voor smalle weggetjes met diepe afgronden moeten beslist deze weg niet rijden, want op sommige stukken is de weg niet breder dan de auto (het is gewoon tweerichtingsverkeer met inhammetjes om tegenliggers voorbij te laten gaan!) en het gaat direct langs de weg steil naar beneden. Het is een mooi stuk en eindigt na 15km bij een parkeerplaats (5 euro voor auto's) Van hieruit kan je in ruim een uur omhoog wandelen naar een mooi meer maar dat is voor ons te ver. Wij gebruiken de parkeerplaats om om te draaien en rijden terug naar Corte. Direct onder de oude stad op het plein waar het standbeeld vanPasquale Paoli (Babu di a Patria) staat, vinden we een plek voor de auto. Het is net als toen C. nog met een rollator liep; we zijn zo gewend eerst alles met de auto te bekijken en zo dichtbij als mogelijk de auto zien kwijt te raken, dat we dit nog steeds doen. Maar nu kunnen we wél dit stadje bekijken en kan C. zonder probleem naar boven lopen. We beperken ons tot het oude stadgedeelte en na goed een uur trappen op en af lopen zijn we weer bij de auto. Het is inmiddels iets over 3 uur en we hebben tijd zat om nog een stuk van de omgeving te bekijken. Via de naar D18 naar Castirla gaan we linksaf de D84 op richting het stuwmeer van Calacuccia door de Scala di Santa Regina. Op de kaart wordt deze weg gemarkeerd als een groene weg en dat is 'ie zeker. Weer totaal andere rotsformaties dan die van de Gorges de la Restonica, maar zeker zo mooi. Bij het meer rijden we nog 15km verder voor we omdraaien; we moeten tenslotte ook weer het hele eind terug (zie kaartje) en 27km verderop hebben we de D84 naar Porto al gereden. De hele D84 is meer dan de moeite waard om te rijden. In Ponte Leccia doen we snel nog wat boodschapjes bij de Super-U en op de camping maakt C. voor het eerst een artisjok klaar. We eten het als voorafje. Het smaakt prima! Morgen verder naar Calvi. |
Woensdag 10 juni
Ik word pas om 9 uur wakker. Het is doodstil op de camping; het enige geluid dat je hoort is de kabbelende rivier die achter onze caravan stroomt. Misschien heb ik daarom wel zo lang geslapen. Nadat ik me gewassen en geschoren heb ruim ik vast wat dingen op en na 20 minuutjes maak ik C. wakker, die ook al verbaasd is dat het al zo laat is. Weer 20 minuten later rijden van de camping af op weg naar de volgende bij Calvi, nog maar ruim 70km. Iets over 11 uur arriveren bij camping La Pinède. We lopen eerst over de camping om een plek te zoeken, er is nog genoeg keus. We vinden een mooie grote plek naast een stel uit Goes, en we zitten al snel op onze nieuwe plek achter een kopje koffie. Ik loop naar het strand en maak wat foto's van het stadje Calvi, dat lopend over het strand te bereiken is. In de loop van de middag gaan we Calvi bekijken. We gaan eerst naar de bovenstad met de Citadel. Dit is echt een schattig leuk stadje en de moeite waard het met een bezoek te vereren. Het is het leukste stadje dat we tot nog toe hebben gezien. In Bonifacio is de bovenstad leuk en natuurlijk zijn de witte kliffen daar prachtig; hier zijn het stadje met de haven en de citadel erg mooi en vooral heel gezellig. Het is hier overigens wel een stukje duurder dan we tot nu toe gewend zijn op Corsica. Niet alleen de koffie en een drankje zijn bijna een euro duurder op een terras, ook de diesel is hier een dubbeltje duurder dan in Corte en de eerdere plaatsen waar we geweest zijn. Daarna naar de Casino, ook op loopafstand, wat lamsvlees halen voor vanavond op de Cobb. De rest van de middag luieren en lezen we wat bij de caravan. |
Donderdag 11 juni
Vandaag maken we een tegengestelde rit dan die we vanuit Ajaccio gereden hebben richting Osani. We rijden nu in zuidelijke richting over de D81b. Net onder Calvi kan je een stukje van de kustweg af naar boven naar de Notre Dame de la Serra, een kapelletje en een prachtig wit beeld van Onze Dame van de Serra van waar we ook een magnifiek uitzicht hebben over Calvi. Deze kustweg is schitterend en loopt via Galéria en Osani naar Porto. Na Galéria loopt de weg een stuk landinwaarts achter de beschermde kust van de Scandola. Deze kust is verder alleen lopend of vanaf een boot te bekijken en vanuit alle havens gaan er dan ook diverse dagtochten naar Girolata langs dit stuk kust. Ik had eigenlijk enkele kilometers na Galéria geen zin meer om verder te rijden, maar C. wilde graag dat ik doorreed en daar heb ik achteraf geen spijt van gekregen. Op het moment dat je bij Col de Palmarella weer boven de kust komt krijg je werkelijk het ene na het andere vergezicht op de mooie rode rotsen boven het blauwe water van de Golfe de Girolata. Van hieruit kun je ook naar beneden naar Girolata wandelen of te voet de Scandola bekijken. We rijden nog een stuk verder en slaan bij Osani de hoge kustweg af naar beneden door het dorpje naar het strand van Osani. Daar genieten we bij Chez Dumé, een leuk restaurantje direct aan het strand, van een heerlijke lunch. We kijken naar de overkant en zien Porto en Piana met daar tussenin de Calanches liggen. Van hieruit is het helemaal maar een klein stukje rotsformatie. Ik heb mijn zwembroek wel aan en alhoewel het water er erg aantrekkelijk uitziet heb ik geen zin om plakkerig van het zoute zeewater weer terug te moeten rijden. De terugweg is dezelfde tot aan Galéria, maar je ziet toch weer andere dingen plus dat de zon in een andere hoek op de rotsen en het water staat. Vanaf Galéria volgen we de snellere D81 achterlangs de kust richting Calvi om zo weer bij de camping uit te komen. Dit deel van de kust dat we vandaag gereden hebben is wel het mooiste stuk dat we tot nu toe gezien hebben! (zie kaartje) |
Vrijdag 12 juni (Carienne:...)
Paul doet eerst een wasje in de Tupperware-emmer, die kan dan een dagje in de zon staan en lekker schoon weken. Nou hoeft het niet echt te weken, want het zijn nieuwe en nog schone handdoeken. Dan eten we een broodje en gaan de WIFI uitproberen op de camping. Wat een ramp, we zijn alleen al 45 minuten bezig om de boel aan de praat te krijgen en dan lijkt de server van deze site in Hongkong eruit te liggen. Paul gaat al zwetend en vloekend terug naar de caravan. Het lukt mij net om bij de bank te checken of ik een rekening heb betaald waar Don over heeft gebeld en dan ligt alles er al weer uit.
We gaan lekker naar het strand. Paul is de eerste die daar genoeg van krijgt (hoe is het mogelijk want hij is de echte strandganger).We proberen nog een keer of we internet op de camping aan de praat kunnen krijgen, weer drama. Ik geef het op, morgen zoeken we wel een cybercafé in Calvi.
We hebben nog eend voor op de Cobb maar als we die op ons bord hebben liggen en proeven..., bah, wat is die vies. Of het de kruiden zijn die erop zitten of wat anders, we spugen het allebei uit! Jammer, het wordt vanavond dus alleen brood met warme geitenkaas, courgette en een restje risotto. Was ook lekker hoor!
Paul doet eerst een wasje in de Tupperware-emmer, die kan dan een dagje in de zon staan en lekker schoon weken. Nou hoeft het niet echt te weken, want het zijn nieuwe en nog schone handdoeken. Dan eten we een broodje en gaan de WIFI uitproberen op de camping. Wat een ramp, we zijn alleen al 45 minuten bezig om de boel aan de praat te krijgen en dan lijkt de server van deze site in Hongkong eruit te liggen. Paul gaat al zwetend en vloekend terug naar de caravan. Het lukt mij net om bij de bank te checken of ik een rekening heb betaald waar Don over heeft gebeld en dan ligt alles er al weer uit.
We gaan lekker naar het strand. Paul is de eerste die daar genoeg van krijgt (hoe is het mogelijk want hij is de echte strandganger).We proberen nog een keer of we internet op de camping aan de praat kunnen krijgen, weer drama. Ik geef het op, morgen zoeken we wel een cybercafé in Calvi.
We hebben nog eend voor op de Cobb maar als we die op ons bord hebben liggen en proeven..., bah, wat is die vies. Of het de kruiden zijn die erop zitten of wat anders, we spugen het allebei uit! Jammer, het wordt vanavond dus alleen brood met warme geitenkaas, courgette en een restje risotto. Was ook lekker hoor!
Zaterdag 13 juni
Paul heeft net zijn hele verhaal van vandaag opgeschreven als de laptop weer eens op tilt slaat: alles weg... en hij heeft geen zin om opnieuw te beginnen... (na 5 jaar wordt het tijd voor een nieuwe) Hij schenkt mij een wijntje in en ik ga dan maar mijn verhaal van vandaag vertellen (en wél tussentijds opslaan!) Paul is al om half 7 op omdat zijn darmen weer erg spastisch doen. Ik blijf lekker nog even liggen, dit duurt nog wel even (tot 9 uur). Tussen de spasmes door maakt hij de Cobb schoon en spoelt de was uit. Onze Duitse buurman zegt: Er ist schon wieder sehr fleißig... Als zijn darmen weer rustig zijn, krijg ik te horen hoe laat het is en dat ik op moet staan. We willen vandaag naar St.-Florent. Camping U Pezzo staat in ons reisschema en we willen weten of we de D81 goed met de caravan kunnen rijden. De Zeeuwen die naast ons stonden toen we aankwamen hebben ons verteld dat we zeker een rondje in de omgeving van Calvi moesten rijden en dan Sant Antonino moesten bezoeken, un des plus beaux cités de France. Dat doen we dus maar gelijk. We moeten eerst tanken en vóór we een pomp hebben gevonden zijn we al in L'Ile Rousse. We rijden door het centrum en besluiten op de terugweg hier even uit te stappen. Via de D151 en de D143 rijden we naar Sant Antonino, en het is inderdaad een erg mooi dorpje, bovenop een heuveltop. Wat een steile straatjes en trappen! Via de D71 tot Belgodère, de N197 tot Lozari, de N1197 en de D81 en dwars door/over de Désert des Agriates komen we in St.-Florent. Het is net als Calvi en l'Ile Rousse een pittoresk stadje met een hele grote jachthaven. Het staat bekend als het St.-Tropez van Corsica. Aan de prijzen wel te merken, alhoewel wij een restaurant vinden met een menu van 14 euro, maar een fles water kost dan wel weer 5,50 euro! Paul neemt gegratineerde visterrine, een pannetje sanglier (wildzwijn) en profiterolles toe, ik neem soupe de poissons des roches, rouget aux herbes de maquis en ook profiterolles toe. Het smaakt allemaal prima. Na de lunch lopen we naar de Citadelle; het is met een volle maag niet zo makkelijk om de steile straatjes op te lopen, maar we doen het rustig aan en het is de moeite waard. We hebben een prachtig uitzicht over de stad, haven, zee en bergen. Als we teruglopen naar de auto komen we langs een glacier artisanale en ondanks dat we net hebben geluncht, lust ik nog wel een ijsje. Ik neem een boule menthe-chocolat en een boule brocciu aux citron, verrukkelijk, vooral die brocciu. Dat is Corsicaanse verse kaas. We besluiten camping U Pezzo, waar we straks heen willen, alvast te gaan bekijken. We vinden het 3x niks. Ook camping Kalliste die aan dezelfde weg ligt, is niet veel beter. We gaan dus niet naar St.-Florent. Het wordt óf camping La Pietra in Pietracorbara op Cap Corse, óf camping San Damiano direct aan het strand onder Bastia. Er is van ons reisschema sowieso niet veel terecht gekomen! (zie kaartje) Op de terugweg stoppen we zoals gepland in l'Ile Rousse; een gezellig stadje. Om half 6 wordt het tijd om terug te gaan naar Calvi. We doen eerst boodschappen in de Casino en brengen die naar de caravan. We pakken de laptop en gaan op zoek naar het cybercafé. Een taxichauffeur vertelt ons waar we moeten zijn en gelukkig lukt het daar snel om op het wereldwijde web te komen. We checken onze mails, uploaden de site, Paul drinkt een biertje en ik neem nog maar een ijsje...;>)) Als we terugkomen bij de auto, staat er een f@amp;*%g- Fransman dubbel geparkeerd naast die van ons en van een Corsicaanse die voor ons staat geparkeerd. Hij heeft ons allebei volledig vastgezet. We moeten een kwartier op de claxon hangen, vóór hij besluit z'n auto weg te halen; hij begrijpt niets van alle commotie, hij was maar even weg! Nou ja, we hebben vakantie, nietwaar? |
Zondag 14 juni (Paul...)
Voordat we morgen vertrekken naar Bastia, want dat hebben we gisteren besloten, doen we vandaag helemaal niets. Ik ga 's middags alleen naar het strand en blijf daar een paar uurtjes. C. heeft geen zin en blijft met een boek achter op de camping.
Voordat we morgen vertrekken naar Bastia, want dat hebben we gisteren besloten, doen we vandaag helemaal niets. Ik ga 's middags alleen naar het strand en blijf daar een paar uurtjes. C. heeft geen zin en blijft met een boek achter op de camping.
Maandag 15 juni
We vertrekken rond een uur of 10. We willen in Bastia naar een Hyundai garage, want de auto heeft een rare rammel. Ik denk een riem naast de motor, nadat ik in eerste instantie dacht aan de uitlaat. Onderweg geeft de TomTom aan dat hij de D81 wil nemen, dat is de weg die we zaterdag al gereden hebben. We besluiten de aanwijzing te negeren en gaan verder over de N197 via Ponte Leccia en dan de N193 naar Bastia. Het is wel ruim 30km langer maar is volgens mij makkelijker en dat laatste stuk van de N193 hebben we ook nog niet gereden. Zodra we bij de rotonde met de N198 komen loopt het vast richting Bastia. Dit stuk is ontzettend druk, dat hadden we op de eerste dag al gezien en wordt hoofdzakelijk veroorzaakt door alle rotondes en de Corsicanen die zich overal tussendrukken en absoluut niet weten hoe ze een rotonde moeten nemen. Weer negeren we TomTom en slaan rechtsaf richting het vliegveld de D107 op, waar camping San Damiano aan gelegen is. Het is een leuke achteraf weg en het rijdt tenminste. Even over 12 uur rijden we de camping op en vinden nog plek aan het hek bij het strand en gelukkig is er nog één stroomaansluiting beschikbaar, want die zijn hier op de vrije plekken dun bezaaid. We blijken net op tijd te zijn want in de uurtjes na ons komen er veel mensen aan, die geen stroomaansluiting kunnen vinden en lopen te leuren bij ons en andere mensen om een "deel" aansluiting. ('s Avonds delen we toch onze aansluiting met een Zwitsers gezin met 2 jonge kindjes, die alleen maar een koelbox hebben) Om ½3 besluiten op zoek te gaan naar de garage. Op de eerste dag heb ik die al gezien, maar ik weet alleen niet meer precies waar op de N198. We rijden eerst richting Bastia en zien bijna alle automerken behalve Hyundai. We draaien op een gegeven ogenblik om en rijden weer enkele kilometers terug. Bij een rotonde bij Biguglia houdt de auto ineens in en ik kan nog net een parkeerplaats bij bandenbedrijf Vulco opdraaien voordat het ding helemaal de geest geeft en geen meter meer vooruit wil. En daar sta je dan. Bij de Vulco probeert een medewerker voor ons de Hyundia garage te bellen wat hem niet lukt. We krijgen van hem een nummer van Hyundai Assistance. De mevrouw die ik aan de lijn krijg spreekt wel Engels maar daar is ook alles mee gezegd en uiteindelijk moet ik Hyundai Nederland bellen van haar. C. besluit het alarmnummer te bellen van onze Pechhulpverzekering van Centraal Beheer (zij werken via de alarmcentrale van Eurocross). We worden na een half uurtje teruggebeld en ze maken een dossier voor ons aan en bellen een dépannage. We krijgen een sms dat de dépannage ongeveer een uur gaat duren. |
Na 1½ uur en verschillende sleepwagens die ons voorbij gaan komt er een sleepwagen aan die op mijn fluiten reageert. Hij denkt dat ie voor een auto met caravan er op uit gestuurd is, maar de naam Turel staat op zijn briefje. Na op de wagen gelierd te zijn, blijkt het dat we de verkeerde kant op zijn gereden en dat we toch richting Bastia hadden moeten blijven rijden. De Hyundai garage die we gezien hadden blijkt alleen maar auto's te verkopen. We komen bij een Porsche/Mitsubishi garage met ook een klein bord Hyundai; die hadden we dus nooit gevonden. Ze staan op het punt te sluiten want het is inmiddels ½7. De auto wordt achter gezet en morgen zal alles verder geregeld worden, hopen we. Een taxi brengt ons terug naar de camping en na ruim 5 uur zijn we weer terug bij de caravan.
Dinsdag 16 juni
We worden 's morgens al vroeg gebeld en we hopen dat het de garage of Eurocross is. Helaas, het is de dépanneur die zit te wachten op de garantiefax. Hij wil dat wij onze verzekering vragen hem te bellen. Dat doen we maar via een sms, het is zo druk daar, dat C. steeds in de wacht wordt gezet. Later blijkt dat hij met de verkeerde alarmcentrale Euro Assistance contact heeft gehad, en daar kenden ze ons niet. Alom verwarring!
We moeten dus nog steeds "rustig" wachten op het antwoord van de garage en/of Eurocross. Het wachten duurt de hele morgen. C. belt rond het middaguur maar weer eens zelf, zonder resultaat. Ook de garage is inmiddels met middagpauze tot 4 uur. We zullen weer moeten wachten en wat duurt wachten dan lang. Aan het eind van de middag ontmoeten we een Nederlands echtpaar die reizen voorbereiden voor de NCRV (Ned.Chr.Reis Ver.) en die zo vriendelijk zijn ons even naar de Géant te brengen, waar we wat boodschapjes kunnen doen en geld kunnen trekken. We staan net op het punt weg te gaan als de garage belt. Ze hebben het slechtste nieuws wat we kunnen krijgen; de distributieriem is gebroken en de motor is onherstelbaar beschadigd. C. belt met zowel Eurocross als de ANWB-alarmcentrale (onze reisverzekering de Blue Travel Polis werken via de ANWB-alarmcentrale), want we moeten nu op een andere manier naar Nederland zien te komen. Bovendien willen we ook de leenauto waar we recht op hebben, zodat we in ieder geval wat mobieler zijn en niet vast zitten op de camping. Er gaat hier vandaan 3x 's morgens een bus naar Bastia en 's middags 2x een bus terug zonder tussenstops dus niet echt ideaal openbaar vervoer... We wachten gelaten af. We worden vanavond niet meer gebeld.
We worden 's morgens al vroeg gebeld en we hopen dat het de garage of Eurocross is. Helaas, het is de dépanneur die zit te wachten op de garantiefax. Hij wil dat wij onze verzekering vragen hem te bellen. Dat doen we maar via een sms, het is zo druk daar, dat C. steeds in de wacht wordt gezet. Later blijkt dat hij met de verkeerde alarmcentrale Euro Assistance contact heeft gehad, en daar kenden ze ons niet. Alom verwarring!
We moeten dus nog steeds "rustig" wachten op het antwoord van de garage en/of Eurocross. Het wachten duurt de hele morgen. C. belt rond het middaguur maar weer eens zelf, zonder resultaat. Ook de garage is inmiddels met middagpauze tot 4 uur. We zullen weer moeten wachten en wat duurt wachten dan lang. Aan het eind van de middag ontmoeten we een Nederlands echtpaar die reizen voorbereiden voor de NCRV (Ned.Chr.Reis Ver.) en die zo vriendelijk zijn ons even naar de Géant te brengen, waar we wat boodschapjes kunnen doen en geld kunnen trekken. We staan net op het punt weg te gaan als de garage belt. Ze hebben het slechtste nieuws wat we kunnen krijgen; de distributieriem is gebroken en de motor is onherstelbaar beschadigd. C. belt met zowel Eurocross als de ANWB-alarmcentrale (onze reisverzekering de Blue Travel Polis werken via de ANWB-alarmcentrale), want we moeten nu op een andere manier naar Nederland zien te komen. Bovendien willen we ook de leenauto waar we recht op hebben, zodat we in ieder geval wat mobieler zijn en niet vast zitten op de camping. Er gaat hier vandaan 3x 's morgens een bus naar Bastia en 's middags 2x een bus terug zonder tussenstops dus niet echt ideaal openbaar vervoer... We wachten gelaten af. We worden vanavond niet meer gebeld.
Woensdag 17 juni
De laatste week ben ik weer erg vroeg wakker en na het nieuws van gisteravond is het er niet beter op geworden. Het wachten is weer op telefoontjes en/of sms'jes van één van de alarmcentrales. C. waagt er weer 2 sms'jes aan naar Eurocross, maar er wordt niet op gereageerd. Ik word steeds onrustiger en kan niet meer blijven zitten. Het benauwt me dat we geen kant op kunnen en dat we het niet zelf in de hand hebben. C. belt om 11 uur maar weer eens met Eurocross. Zonder in de wacht te worden gezet zoals de afgelopen keren wordt ze te woord gestaan. Degene die onze zaak behandelt is telefonisch in gesprek en ze zal ons terugbellen is het antwoord. Dit duurt vervolgens weer een uur. C. heeft de polisvoorwaarden nog maar eens doorgenomen en zoals we al dachten hadden we maandag direct recht gehad op een leenauto. Marieke van Eurocross zegt dat we gelijk hebben; ze biedt haar excuses aan, haar collega heeft inderdaad een fout gemaakt door ons niet direct vervangend vervoer aan te bieden. Zij zal dat nu direct voor ons gaan regelen. C. stelt voor dat we zelf naar het vliegveld rijden met een taxi en daar een auto gaan huren en dan later de kosten declareren. Marieke gaat hiermee akkoord. We bellen een taxi en lopen naar de receptie van de camping. We staan daar net als we gebeld worden door de ANWB. Het plan is om de caravan met een auto op de ferry te zetten en dat er dan aan de overkant in de haven van Savona een andere auto met trekhaak klaar staat waarmee we naar Nederland kunnen rijden. Ondertussen komt de taxi er al aan en al bellend stappen we in en zijn onderweg naar het vliegveld, 17km verderop. De meter staat al op 22 euro als we instappen en bij het vliegveld geeft de meter 54 euro aan. We lopen direct naar Herz en worden gelijk geholpen en weer een kwartier later zijn we eindelijk op weg met onze vervangende auto (Peugeot 207) We voelden ons zo opgesloten op de camping dat we direct maar weer een tochtje maken. We nemen de D62 door de Défilé de Lancone, vervolgens de D82 naar St.-Florent. C. neemt daar weer een ijsje bij dezelfde zaak als zaterdag. We rijden vervolgens terug over de D81 naar Bastia. (zie kaartje)Ondertussen worden we gebeld door de ANWB; de plannen zijn gewijzigd. Het is niet mogelijk om op vrijdagavond een auto met trekhaak in Savona te krijgen. De caravan zal samen met de auto gerepatrieerd worden door Eurocross en zij regelen dat wij terug gaan met het vliegtuig. Zij zullen ook de kosten van de huurauto overnemen zolang we op het eiland zijn. We krijgen de keuze uit vrijdag-, zaterdag- of zondagmiddag vliegen. We kiezen voor zaterdagmiddag 15.15 uur vanaf La Poretta Bastia naar Schiphol Amsterdam met een overstap in Marseille. C. zegt dat we 5 weken onderweg zijn en dus al onze kleding, schoenen, dekbedden etc. mee hebben in de caravan. We mogen op kosten van de verzekering koffers kopen om alles wat we nodig hebben mee terug te nemen. Alle kosten kunnen uiteraard gedeclareerd worden. Aan de ene kant vind ik het vervelend om de caravan met al onze spullen achter te laten, maar aan de andere kant is terugvliegen wel aantrekkelijker dan nog eens 2 dagen terug te moeten rijden in een vreemde auto óf om met de trein terug te moeten... We komen bij Bastia, rijden daar wat rond in het centrum en verkennen de stad met de auto zoals we dat zo gewend zijn. Het is een erg drukke chaotische stad. Al die ferries die hier de hele dag aankomen moeten wel hun lading (auto's) kwijt en ook weer nieuwe inladen. Vervolgens rijden we naar de garage waar onze auto staat. We halen er uit wat we beslist nodig hebben zoals al onze schoenen en jassen. We weten tenslotte niet hoelang het duurt voor we de auto weer terug zien (Eurocross zegt dat dat wel 2½ week kan duren) en om een paar weken op je slippers te moeten lopen is ook zo wat. Daarna gaan we naar de Géant. We kopen er 2 grote koffers (we mogen er 4 meenemen van de verzekering) en een klein koffertje voor de handbagage. Om 7 uur zijn we terug op de camping, nemen een borrel en cobben overheerlijke verse filets de rouget (roodbaars) |
Donderdag 18 juni
We hebben nog één gedeelte van Corsica niet gezien en dat is Cap Corse, de wijsvinger van Corsica. We gaan rond een uur of 10 op pad en gaan tegen de klok in de kaap rond omdat dit voor het nemen van foto's het makkelijkste; C. zit dan aan de goede kant. 's Middags is het een nadeel want dan rijdt je tegen de zon in en is de belichting dus moeilijker. Volgende keer zullen we het rondje andersom rijden. Je ziet dan weer andere dingen dus vervelen zal het niet. Bij Pietracorbara gaan we linksaf om de camping La Pietra te bekijken. Die hadden we eventueel ook op ons lijstje staan. De camping op zich ziet er wel goed uit, maar het ligt wel ver van alles af. Ook het strand is voor ons vanaf de camping niet te belopen. Voor een volgend bezoek aan Corsica kan deze camping dus van ons lijstje. We rijden verder en slaan op het noordelijkste gedeelte rechtsaf naar Barcaggio en lunchen bij een restaurantje op het strand. Een klein uurtje verder rijden we via Tollare weer naar boven en draaien de weg naar de westkust op. Totaal anders dan de oostkant die wat meer mediterraan aandoet.Maar ook deze westkust is schitterend met mooie baaien en dorpjes in de diepte of boven op een berg. Halverwege rijden we even naar beneden naar een strandje met azuurblauw water. Het is toch wat drukker dan ik van bovenaf kon zien en we besluiten door te rijden en niet te gaan zwemmen. We nemen niet direct de D81 terug naar Bastia, maar gaan weer net als gisteren even langs de ijssalon in St.-Florent. [C.:mmm...."] (zie kaartje) Dit was de laatste tocht van onze vakantie. Een vakantie die wel heel raar eindigt. "Gelukkig" ging de auto pas op het end kapot. De laatste wissel van campings had heel vervelend kunnen zijn als onderweg van Calvi naar Bastia de motor kapot was gegaan. Ik ben ontzettend blij dat dat niet is gebeurd. |
Vrijdag 19 juni
Ik doe nog even een klein wasje (ondergoed) wat afgelopen nacht in de week heeft gestaan, dan gaat dat in ieder geval schoon mee in de koffers. De rest (niet zo veel) moet maar wachten totdat we de caravan terug hebben in Nederland. Ik werk de site van gisteren even bij en ga daarna lekker genieten van het fantastische weer en de laatste dag op de camping. We rijden aan het eind van de middag naar het vliegveld en halen onze tickets op en vragen hoe laat we uiterlijk aanwezig moeten zijn. We zoeken daarna een restaurant op en gaan daarna terug naar de camping en spreken nog met de eigenaresse voor het regelen van de plaats totdat de repatriëring de caravan komt ophalen. Zij vindt het totaal geen probleem dat de caravan nog tot die tijd blijft staan. Het was heel normaal geweest vind ik dat die tijd ook betaalt had moeten worden, maar zij vindt het heel vervelend voor ons. Geweldige service. Daarna pakken we de koffers in en kijken of alles wat we mee willen nemen ook erin past en zo nodig morgen nog een koffer erbij moeten kopen. Zaterdag 20 juni Ik neem nog een heerlijke duik in zee en geniet nog van de zon. Tussendoor ruim ik nog wat dingen rond de caravan op en maak de wc en de koelkast schoon. C. kijkt de laatste zaken na die in de koffers zijn gegaan en maakt zich zorgen over het gewicht, want we mogen maar 30kg p.p. meenemen. Er worden nog wat dingen gewisseld van koffer en ze voelen beiden ongeveer even zwaar. Tegen 1 uur gaan we alle twee douchen, we sluiten de boel af en leggen nog een bedankbriefje bij de "NCRV" en vertrekken naar het vliegveld dat maar 20 minuutjes rijden is. We leveren de auto in en steken de parkeerplaats over naar de vertrekhal. Een uurtje later zien we nog net een glimp van onze camping vanuit de lucht. Alles is voortreffelijk geregeld en de aansluiting in Marseille duurt ook maar net iets langer dan een half uur. Ik vraag aan de balie voor de zekerheid of onze koffers wel meekomen, maar daar hoefde ik mij absoluut geen zorgen over te maken en inderdaad zie ik even later dat onze koffers als laatste het vliegtuig ingaan. We stappen als laatste in want we zitten helemaal voorin met zeer goede beenruimte. We genieten van een overheerlijk diner met koffie en een likeurtje toe en één uur en driekwartier later landen we op Schiphol. Het is 18 graden kouder dan een paar uur eerder op Corsica, dus we doen gauw wat warmere kleren aan, die we in onze handbagage hadden gestopt. Onze koffers komen als eerste op de band ("last in first out" is in dit opzicht een voordeel), buiten nemen we een taxi en om even over ½9 zijn we weer thuis. Waar we anders incl. overtocht 3 dagen over zouden doen, ben je nu uit en thuis in ruim 7 uur. |
Camping Durlach voorheen Camping Park Turmbergblick: Karlsruhe, Duitsland
Eenvoudige stadscamping aan de rand van de stad ingeklemd tussen de buitenwijken en drukke weg en het spoor. Daar heb je 's nachts in het geheel geen last van. De buitenplekken zijn gereserveerd voor vaste campinggasten, de binnenvelden zijn voor de passanten. 's Zomers waarschijnlijk een drukke doorgangscamping, want ook nu stroomde het 's ochtends leeg. Voor dit doel zouden we deze camping waarschijnlijk weer aan doen. Sanitair was iets gedateerd, maar keurig schoon. Vlak bij de camping kan je op de bus naar het centrum opstappen, een supermarkt is op loopafstand. |
International camping: Lavena Ponte Tresa, Italië
De camping ligt aan het meer van Lugano en is geheel beschut door hoge dennenbomen, 's zomers lekker in de schaduw in het voorjaar is het zoeken naar een straaltje zon. De camping is denk ik voor 50% bezet door vaste gasten en de bouwsels rond en om de plekken ontsieren het terrein. De camping wordt 's avonds hermetisch afgesloten middels zware hekken en middels een card kun je dan toegang verkrijgen tot een zijpoort aan de hoofdingang. Het achterhek komt direct uit aan het meer, waar een soort strandje gereserveerd is voor campinggasten. De plaatsen variëren van zeer klein tot matig maximaal 60m². Het sanitair is in het hoofdgebouw en het ziet er wat gedateerd uit, maar is super schoon. Het personeel is erg vriendelijk en behulpzaam.
De camping ligt aan het meer van Lugano en is geheel beschut door hoge dennenbomen, 's zomers lekker in de schaduw in het voorjaar is het zoeken naar een straaltje zon. De camping is denk ik voor 50% bezet door vaste gasten en de bouwsels rond en om de plekken ontsieren het terrein. De camping wordt 's avonds hermetisch afgesloten middels zware hekken en middels een card kun je dan toegang verkrijgen tot een zijpoort aan de hoofdingang. Het achterhek komt direct uit aan het meer, waar een soort strandje gereserveerd is voor campinggasten. De plaatsen variëren van zeer klein tot matig maximaal 60m². Het sanitair is in het hoofdgebouw en het ziet er wat gedateerd uit, maar is super schoon. Het personeel is erg vriendelijk en behulpzaam.
Camping Leo: Spotorno Italië
Ideaal gelegen camping als men naar of Corsica/Sardinië overvaart. In nog geen kwartiertje sta je bij de boot. De camping is verdeeld in 2 gedeelten, één gedeelte voor tenten en het andere 2e gedeelte voor caravans/campers. Dit heeft ook alles te maken met de lastige ingang. Plaatsen zijn geëgaliseerd, maar voor langer verblijf zijn ze wel wat klein en lijken meer geschikt voor campers. Het sanitair is goed en schoon. Direct buiten de camping ligt het dorpje waar de dagelijkse boodschappen gedaan kunnen worden. Lopend ben je sneller aan het strand dan je met de auto zou gaan en ook nog eens een plekje zou moeten vinden. Eigenaar is zeer vriendelijk en spreekt goed Duits en Engels. |
Arinella Bianca: Ghisonaccia, Corsica
Mooie maar zeer grote camping direct aan de zee met prachtig zandstrand. Ruime plaatsen onder hoofdzakelijk eucalyptusbomen. Goed restaurant en vriendelijk personeel. Jammer dat wij hier min of meer na 4 dagen zijn weggevlucht vanwege de overlast van laag overvliegende straaljagers van de op 7 kilometer verderop gelegen NAVO luchtmachtbasis. Dit ging van 's ochtends vroeg tot 12 uur 's nachts achter elkaar door. De camping kan hier uiteraard niets aan doen. De disco zag er uitgebrand uit, dus die overlast die in reviews genoemd wordt zal dit jaar misschien uitblijven. Ook de camping zelf en de naast gelegen campings veroorzaken door hun animatie tot 12 uur veel herrie, in de weekenden is dat nog een uurtje later. Tussen de "normale" camping en de huisjes/chalets zit een goede scheiding. Jammer dat er op de camping geen verspreidde watertappunten zijn en dat je hiervoor naar een sanitairblok moet lopen. Het centrale sanitairblok zag er op het oog schoon uit, maar de enige schoonmaakster die ik gezien heb, deed alles met 1 emmer water en 1 en hetzelfde doekje. Op 1 km van de camping ligt een "spar". Grotere supermarkten liggen in Ghisonaccia zelf. De camping is uitermate geschikt als uitvalsbasis om het midden van het eiland te verkennen. |
U Farniente: Bonifacio, Corsica
Een mooie geaccidenteerde camping gelegen in een voormalige boomgaard met voldoende ruim bemeten plaatsen. Diverse verschillende bomensoorten zorgen voor voldoende schaduw. Een net verbouwd prachtig centraal sanitairblok werd goed onderhouden. Een prachtig groot zwembad compenseert de afwezigheid van strand. Er is een gezellig restaurant/bar bij het zwembad. Toen wij er waren was het winkeltje nog gesloten, dus ik weet niet wat daar te verkrijgen is. Huisjes, chalets en huurtenten zijn duidelijk van de camping afgescheiden. Ingang van de camping ligt 5 kilometer vanaf het centrum van Bonifacio en is ook per openbaar vervoer te bereiken. Direct naast de camping heeft een pizzabakker zijn stek en die bakt de beste pizza's die wij in jaren gegeten hebben. Goede ligging om de zuidkant van het eiland te verkennen. |
Camping Le Sud: Le Rupione, Corsica
Eenvoudige terrassen camping mooi gelegen aan de baai en veel plekken kijken ook uit over de baai. De hoger gelegen plekken zijn meer voor tenten dan voor caravans. Tussen de camping en de baai ligt een redelijk drukke 2 baans kustweg, die je als je vooraan staat ook de hele dag hoort. Als je de weg oversteekt en een trap afgaat sta je in een mum van tijd aan het prachtige zandstrand van de baai. Het sanitair werd vernieuwd, maar het gedeelte wat er stond werd keurig schoon gehouden. Direct naast de camping was een kleine supermarkt. De camping heeft ook een restaurant met mogelijkheid tot afhaal pizza's. Eigenaresse is zeer vriendelijk. Ajaccio ligt op 25km afstand. |
Camping La Pinède: Calvi, Corsica
Redelijk grote nette vlakke camping onder de eucalyptusbomen en een gedeelte onder pijnbomen. Middelgrote plaatsen tot 80m², sanitairblokken gedateerd maar schoon; klein zwembad voor zo'n camping maar begrijpelijk als het mooie strand op loopafstand is. Dit geldt tevens voor het campingwinkeltje, weinig producten en voor de hoofdprijs, maar ook hier begrijpelijk als er een grote Casino op een paar honderd meter afstand is. Binnen 10 minuutjes ben je met de auto in het hartje van Calvi, dat tevens over het strand vanaf de camping te bereiken is. Vanaf hier over de D81 naar Porto en de Calanches de Piana is een rit die je niet mag missen. Uitstekende uitvalsbasis om de noordwestkust te verkennen. |
Camping San Damiano, Biguglia/Bastia, Corsica
De prachtig gelegen maar grote camping ligt direct aan het strand en wordt afgescheiden door een hek met eigen ingang. Daarnaast heeft de camping een eigen prachtig zwembad. Het personeel en eigenaresse is erg (klant)vriendelijk en behulpzaam. Aan het strand zijn vrije plekken, maar het aantal elektrische aansluitingen daar is ruim onder de maat, dus wie het eerst komt wie het eerst maalt. Nergens op de camping zijn watertappunten, dus voor water bent u aangewezen op de sanitairblokken. Deze blokken zijn mooi en keurig schoon. Naast de receptie kunt u gebruik maken van een gratis WiFi-punt, maar de verbinding is erg traag en diverse sites worden geblokt door de router. Direct buiten de camping is een redelijk goed gesorteerde kleine winkel, op 4 kilometer aan de N198 ligt de grootste Géant van Corsica. Uitstekende camping als uitvalsbasis naar Cap Corse en 10km vanaf de haven van Bastia voor de overtocht naar het vaste land, maar houdt rekening met de zéér drukke N193 als u de boot moet halen. |
Zondag 21 juni
De trip vanaf huis naar de laatste camping San Damiano met de caravan bedraagt 1835km. De dagteller van de Santa Fé staat op 3685km en die van de leenauto op 260km, dus samen 3945km. Dit betekent dat we aan dagtrips ruim 2100km op Corsica gereden hebben. We wilden zoveel mogelijk zien in de 4 weken dat we op Corsica waren en we denken dat we een hele goede indruk van dit prachtige eiland hebben gekregen.
De wegen op het eiland zijn allemaal goed onderhouden en de doorgaande routes zijn ook met een caravan prima te rijden. Ook de D81 aan de westkust is wel te doen, alhoewel er wel een paar stukken tussen zitten die erg smal zijn (voor en na Marine de Porto) Als je het rustig aan doet en zeker niet op de drukke tijden gaat rijden is deze route ook zeker te doen. Op Corsica heb wel voordeel aan een goede trekauto voor de caravan, want er zijn soms behoorlijke stijgingspercentages te verwerken. Weinig wegen zijn zonder bochten op Corsica en veel van die bochten zijn "doordraaiers" wat wil zeggen dat met name met een caravan de snelheid aangepast moet worden anders zit je zo op de andere weghelft. Je blijft nl. insturen en bij hogere snelheid voel je je caravan dan goed. Houdt in Corsica ook altijd rekening met de rijstijl van de plaatselijke bevolking. Ze willen nog wel eens de binnenbocht nemen en rijden vaak met een gsm aan hun oor geplakt en dat gesprek is blijkbaar belangrijker dan het rijden.
Wij vonden de oostkant van het eiland beduidend goedkoper dan de westkant. Boodschappen doen, op een terras zitten en zelfs de benzine aan de westkant was behoorlijk duurder. De dagelijkse boodschappen vonden wij aanzienlijk duurder dan hier in Nederland en in Frankrijk zelf. Zelfs de plaatselijke gevangen vis wordt daar duur betaald. We verbaasden ons over de overvolle winkelwagens die de Corsicanen hadden. De prijs van het uit eten gaan hangt erg af van het soort restaurant en de locatie waar je zit, op een terras een drankje genieten is niet veel duurder dan hier in Nederland. De natuur is overweldigend en het is jammer dat wij geen wandeltochten kunnen maken, want daar is dit eiland uitermate geschikt voor met zijn honderden uitgezette wandeltochten, groot en klein. Maar ook zonder te wandelen hebben wij zeer zeker van deze mooie natuur kunnen genieten.
We komen beslist nog eens terug!
De trip vanaf huis naar de laatste camping San Damiano met de caravan bedraagt 1835km. De dagteller van de Santa Fé staat op 3685km en die van de leenauto op 260km, dus samen 3945km. Dit betekent dat we aan dagtrips ruim 2100km op Corsica gereden hebben. We wilden zoveel mogelijk zien in de 4 weken dat we op Corsica waren en we denken dat we een hele goede indruk van dit prachtige eiland hebben gekregen.
De wegen op het eiland zijn allemaal goed onderhouden en de doorgaande routes zijn ook met een caravan prima te rijden. Ook de D81 aan de westkust is wel te doen, alhoewel er wel een paar stukken tussen zitten die erg smal zijn (voor en na Marine de Porto) Als je het rustig aan doet en zeker niet op de drukke tijden gaat rijden is deze route ook zeker te doen. Op Corsica heb wel voordeel aan een goede trekauto voor de caravan, want er zijn soms behoorlijke stijgingspercentages te verwerken. Weinig wegen zijn zonder bochten op Corsica en veel van die bochten zijn "doordraaiers" wat wil zeggen dat met name met een caravan de snelheid aangepast moet worden anders zit je zo op de andere weghelft. Je blijft nl. insturen en bij hogere snelheid voel je je caravan dan goed. Houdt in Corsica ook altijd rekening met de rijstijl van de plaatselijke bevolking. Ze willen nog wel eens de binnenbocht nemen en rijden vaak met een gsm aan hun oor geplakt en dat gesprek is blijkbaar belangrijker dan het rijden.
Wij vonden de oostkant van het eiland beduidend goedkoper dan de westkant. Boodschappen doen, op een terras zitten en zelfs de benzine aan de westkant was behoorlijk duurder. De dagelijkse boodschappen vonden wij aanzienlijk duurder dan hier in Nederland en in Frankrijk zelf. Zelfs de plaatselijke gevangen vis wordt daar duur betaald. We verbaasden ons over de overvolle winkelwagens die de Corsicanen hadden. De prijs van het uit eten gaan hangt erg af van het soort restaurant en de locatie waar je zit, op een terras een drankje genieten is niet veel duurder dan hier in Nederland. De natuur is overweldigend en het is jammer dat wij geen wandeltochten kunnen maken, want daar is dit eiland uitermate geschikt voor met zijn honderden uitgezette wandeltochten, groot en klein. Maar ook zonder te wandelen hebben wij zeer zeker van deze mooie natuur kunnen genieten.
We komen beslist nog eens terug!
Vrijdag 10 juli
We worden rond 11 uur gebeld door het transportbedrijf dat ze onderweg zijn met onze caravan en auto. Omdat zijn GPS het onderweg had begeven vraagt de chauffeur hoe ie moet rijden. Na uitleg hoe te rijden en dat hij bij Bunnik nogmaals moest bellen, zodat ik hem het dorp kon in loodsen, wordt er iets over12-en aan de deur gebeld. Hij staat dus aan het andere eind van de Appelakker en kan de bocht niet nemen.Hij had aan het begin van Cothen op de plattegrond gekeken en dit leek hem de juiste weg. Niet dus. Ik loop met hem mee en kan ook wel begrijpen dat dat niet lukt, zo'n eind steekt onze caravan uit op de oplegger. Als ikzelf een flinke scherpe bocht maak met de auto ervoor zwenkt de caravan maar een meter uit, maar nu achterop die oplegger is het zeker meer dan het dubbele. Ik rijd met hem mee in de cabine maar uiteindelijk moet hij toch het laatste stuk achteruit naar ons huis rijden omdat hij de bocht niet kan nemen. Op het moment dat de chauffeur de eerste rijplaat van de oplegger haalt ziet hij dat de spoorbreedte van de caravan veel breder is dan wat hij met de 2 rijplaten kan halen. Normaal zit er een sleuf waarin die rijplaten breder of smaller gelegd kunnen worden, maar deze oplegger heeft dat niet. Na een belletje met het bedrijf is de oplossing dat hij de rijplaten maar op de juiste spoorbreedte moest vastsjorren met de spanbanden waar de auto's mee vaststaan. Uiteindelijk lukt het op deze manier om de juiste breedte te kunnen krijgen. Inmiddels is Don ook gekomen en samen lukt het om de caravan eraf te krijgen. Ik laat de caravan met mover achteruit rijden en trek tegelijkertijd de auto mee achteruit totdat de achterkant van de caravan bijna de grond raakt. Dan koppelen we caravan van de auto af, Don en de chauffeur houden de caravan zodanig hoog dat de caravan niet met zijn kont de grond raakt, terwijl ik weer met de mover de caravan achteruit laat rijden. Op deze manier lukt het zonder schade de caravan eraf te krijgen. Het bestaat niet dat welke caravan dan ook zonder schade aan de achterzijde een oplegger op en af gaat, tenzij je op deze manier te werk gaat, anders raakt hij altijd wel de achterzijde en de dissel. In de caravan ligt bijna niets meer op zijn plaats, maar niets is kapot. Zelfs onze badjassen in de wc/douchecel zijn van hun haakje af. Het is ook geen wonder zoals de caravan op die oplegger stond. Zelfs op de slechtste wegen tijdens onze vakanties de afgelopen jaren bleef bijna alles staan, zoals wij dachten dat het goed stond. We krijgen de afleverbonnen en zien dat voor de auto 421 Euro aan stalling is betaald bij de garage in Bastia. Belachelijk veel als je nagaat dat hij gewoon tussen de afvalcontainers stond gepropt. Aan de camping heeft de chauffeur 81 Euro betaald, dat vinden wij zelfs een zeer laag bedrag voor de tijd dat ie een plek heeft ingenomen, zelfs voor een "garage mort" (caravan zonder bewoning). Deze bedragen worden uiteraard door de verzekering betaald. Later die middag kijkt Don snel onder de motorkap van de SantaFé en sleutelt wat onderdelen eraf. De garage in Bastia heeft dus totaal NIET gesleuteld en maar wat gezegd, misschien zelfs geeneens onder de motorkap gekeken. Belachelijk, ze hadden geen tijd voor reparatie die week, dat hadden ze me gezegd toen wij de auto brachten, maar om het op zo'n manier af te doen zonder daadwerkelijk naar die auto te kijken is te gek voor woorden. De distributieriem ligt nog keurig op zijn tandrad en is niet gebroken. Wel blijkt de spanrol die de distributieriem op spanning houdt kapot te zijn, daar is een lager van kapot gegaan en die rol zit dus niet meer goed op zijn plaats. Dat is dus de rare rammel die ik hoorde aan die kant van het motorblok. (Uiteindelijk heeft dat net zoveel schade veroorzaakt als wanneer de distributieriem knapt en moest de kop van het motorblok toch gereviseerd worden.) |
Zondag 16 Augustus
(We zitten nog steeds zonder auto, die staat al een tijdje in de garage en de kop is voor revisie naar Utrecht)
Carienne en Marije, nu met Evy (vorige jaar zwanger van haar), willen weer net als vorig jaar toch nog wel een weekje samen op een camping staan. Ik heb een boerencamping dichtbij huis gezocht omdat we onder deze omstandigheden de auto van Don en Marije nodig hebben om onze caravan op de camping te krijgen. Met onze tijdelijke Renault Twingo die Don voor ons gekocht heeft gaat dat dus niet lukken. Zij hebben hun auto ook weer nodig om hun vouwwagen daar te krijgen, dus om een lange dubbele rit te voorkomen heb ik een campinkje "aan de overkant" in Culemborg uitgezocht. Wij kunnen daar elke avond heen en de volgende morgen van daaruit naar het werk en de vrouwen zijn vlakbij het stadje. Wij gaan een dag eerder met 2 auto's naar Culemborg, Maarten die ons wegbrengt neemt de auto van D&M mee terug en de volgende dag komen zij ook naar Culemborg. Carienne, Marije en Evy hebben een heerlijke week met zijn 3tjes. Een dag eerder dan wij gaan Don, Marije en Evy naar huis en komen ons de volgende dag weer oppikken. Gezamenlijk rijden we weer naar huis. Marije belt ons 's avonds op met de melding dat ze op TV zijn met de combinatie, gefotografeerd op de dijk onderweg naar de pont in Beusichem! Hebben wij bijna 50.000km met 3 verschillende auto's de caravan achter ons aan gehad, rijden we nu 10 km achter onze eigen caravan aan en worden zij met onze caravan op de kiek gezet en belanden in het nieuws.
(We zitten nog steeds zonder auto, die staat al een tijdje in de garage en de kop is voor revisie naar Utrecht)
Carienne en Marije, nu met Evy (vorige jaar zwanger van haar), willen weer net als vorig jaar toch nog wel een weekje samen op een camping staan. Ik heb een boerencamping dichtbij huis gezocht omdat we onder deze omstandigheden de auto van Don en Marije nodig hebben om onze caravan op de camping te krijgen. Met onze tijdelijke Renault Twingo die Don voor ons gekocht heeft gaat dat dus niet lukken. Zij hebben hun auto ook weer nodig om hun vouwwagen daar te krijgen, dus om een lange dubbele rit te voorkomen heb ik een campinkje "aan de overkant" in Culemborg uitgezocht. Wij kunnen daar elke avond heen en de volgende morgen van daaruit naar het werk en de vrouwen zijn vlakbij het stadje. Wij gaan een dag eerder met 2 auto's naar Culemborg, Maarten die ons wegbrengt neemt de auto van D&M mee terug en de volgende dag komen zij ook naar Culemborg. Carienne, Marije en Evy hebben een heerlijke week met zijn 3tjes. Een dag eerder dan wij gaan Don, Marije en Evy naar huis en komen ons de volgende dag weer oppikken. Gezamenlijk rijden we weer naar huis. Marije belt ons 's avonds op met de melding dat ze op TV zijn met de combinatie, gefotografeerd op de dijk onderweg naar de pont in Beusichem! Hebben wij bijna 50.000km met 3 verschillende auto's de caravan achter ons aan gehad, rijden we nu 10 km achter onze eigen caravan aan en worden zij met onze caravan op de kiek gezet en belanden in het nieuws.
(weerpraatje van Helga van Leur met foto's over terugkerend vakantieverkeer)