juni 2008: Reis naar Dubrovnik, Montenegro, Ston en Pag (+Duitsland + Slovenië)
Dit jaar willen we helemaal naar Dubrovnik rijden. 28 jaar geleden kwamen we uit het binnenland van Joegoslavië uit de richting van Mostar bij de kust en stonden toen voor de keuze gaan we links of rechtsaf . Linksaf was naar beneden naar Dubrovnik en rechtsaf was de richting Split. We hebben toen voor het laatste gekozen waar we al jaren spijt van hebben. Het was toen nog maar zo'n 150km naar Dubrovnik. We gaan het dit jaar goed maken. Dubrovnik staat immers al 28 jaar op ons verlanglijstje, het wordt dus tijd.
Beieren
Donderdag 29 mei rond een uur of 9 vertrekken we voor onze eerste stop in Greding Duitsland, doorgangscamping Bauer Keller. Na iets meer dan 600km houdt de auto in en ik moet bliksemsnel naar de vluchtstrook om het achteropstormend vrachtverkeer niet in de caravan te krijgen. We hebben weer dezelfde storing als waarvoor de auto voor de tigste keer het afgelopen jaar in de garage is geweest, we meer dan duizend euro's aan reparaties kwijt zijn geweest en waarvan de garagist nu had gezegd dat met het vervangen van de luchtmassameter alles was verholpen. Niet dus. Je rijdt lekker en ineens heb je geen gas meer onder je voet. Schakelen heeft geen zin en je blijft in een rustig gangetje doorsukkelen. Behoorlijk gevaarlijk, zeker zoals nu het geval was: bergopwaarts. (Dit was de tweede keer dat we tijdens een vakantie op de eerste dag pech kregen met een auto die kort ervoor een grote check heeft gehad. Ook bij onze vorige auto stonden op onze eerste dag richting Portugal al in de garage.) Via twee parkeerplaatsen bereiken we laat in de middag met veel pijn en moeite de camping. Onze herinnering aan de geweldige keuken van deze camping is de reden dat we ondanks de problemen tóch zijn doorgereden. Misschien komt het omdat we nu moe en cranky zijn van de autopech, maar dit jaar genieten we helemaal niet. We moeten erg lang wachten op ons eten en het smaakt in het geheel niet. Jammer ik had me er erg op verheugd. De volgende dag is de storing weg, mogelijk omdat de motor is afgekoeld, maar ik durf zo de bergen niet over. In een naburig dorp is een Hyundai garage en men is hier erg vriendelijk en behulpzaam. Ze denken dat ze het weten, maar het onderdeel moet uit Nederland komen, omdat dit niet in Duitse diesels wordt ingebouwd. Hij raadt ons aan om door te rijden naar München en geeft ons 2 adressen van grotere garages waar ze ons zouden kunnen helpen. We rijden door tot onder München en installeren ons op de kleine gemeente campingplatz Wolfratshausen. We worden zeer vriendelijk ontvangen en na uitgelegd te hebben wat ons probleem is, krijgen we uitleg waar en in welke plaats we het beste naar de garage kunnen gaan. Bij de eerste wordt nog wel heel vriendelijk onder de motorkap gekeken, maar men is helaas te druk met de vele winterbanden wisselingen. Tot vorige week hadden ze hier nog veel sneeuw. We moesten het maar in Bad Tölz proberen. De eigenaar belde naar die garage en vertelde hen dat we er over een uurtje wel zouden zijn. Ook daar werden we zeer vriendelijk ontvangen, maar het was inmiddels al halverwege vrijdagmiddag en een vroege afspraak voor maandagochtend werd gemaakt. |
Van de nood hebben we maar een deugd gemaakt. We waren nog nooit in Beieren geweest. We hebben daar dus absoluut geen spijt van gehad. Het is zeker een streek waar we mogelijk nog eens zullen terugkomen voor bijvoorbeeld voor een korte september vakantie.
Zaterdags hebben we een tocht door de directe omgeving gemaakt. Bij de Herzogenstand, een top in de voor-alpen zijn we met een kabelbaan naar boven geweest en hebben daar een korte wandeling naar een restaurant gemaakt. In een heerlijk zonnetje hebben we met tientallen andere wandelaars genoten van een kleine lunch/snack. Daarna zijn we via een kleine tolweg onder de Walchensee doorgereden terug naar de camping. Het is ongeveer 30 graden als we een telefoontje van Ingrid en Dirk uit Frankrijk krijgen. Ze zitten wederom voor het 3e jaar op rij in slecht weer in Frankrijk, hoe slecht kan je het treffen?! 's Zondags maken we nog een tochtje rond de Ammersee en Starnbergsee. Het hele weekend heeft de auto zich, gelukkig, netjes gedragen! We hadden zaterdag al gezien dat het restaurant Haxn Alm op de camping druk bezocht werd door lokale mensen, dus dat moet dan wel goed zijn. Zondagmiddag vraag ik aan de kok en eigenaar wat de kaart te bieden heeft en omdat ik de Bayerische dialecttermen niet ken, laat hij me de gerechten in de keuken zien die hij aan het voorbereiden is. We besluiten allebei een Haxn te nemen een specialiteit van het restaurant. Het is heerlijk maar voor ons allebei veel te veel. We moeten leren gerechten te delen of halve porties te vragen... Maandagmorgen 2 juni leveren we volgens afspraak onze auto om ½8 bij de garage in Bad Tölz af en krijgen een huurauto mee. De chef verzekerd ons dat hij de storing zal vinden (wij denken; Jaja, erst mal sehen!) maar als we 's middags de auto ophalen heeft hij inderdaad de storing gevonden en spreekt zijn verbazing uit dat onze garage in Nederland het niet heeft gevonden, m.n. omdat dit juist een onderdeel is dat in Nederland als milieumaatregel is ingebouwd: de EGR (Exhaust of Emission Gas Recirculation) Onze garage had dit moeten weten toen ik hem had verteld dat de auto er af en toe dikke rookpuimen uit gooide. Ook had de computer het moeten uitlezen. Maar goed hier was het blijkbaar een fluitje van een cent. Het ding werd afgedopt zodat de sensor de motor niet meer in storing zette. Vanaf dat moment hebben wij nooit meer die storing gehad. Voor €80,- waren we klaar en dat inclusief een dag een autohuur! |
Slovenië, Postojna
Dinsdagochtend vervolgden we onze trip richting het zuiden. Net toen we de grens met Slovenië passeerden begon het te regenen en het regende nog steeds toen we halverwege de middag in Postojna aan kwamen op camping Pivka Jama, een camping op een kleine 6 km van de grotten. Een mooie en zeer grote camping midden in de bossen. Je ziet het er niet aan af dat deze camping zo groot is en ik denk dat deze camping voornamelijk door bezoekers van de grotten voor een nachtje bezocht wordt. Omdat het toch regent en we nog tijd zat hebben om de grotten te bezoeken gaan we die kant op en kunnen nog met het treintje van 4 uur mee naar beneden. Was het hier 28 jaar geleden nog een kale rotswand met een kleine parkeerplaats ervoor, nu was het een compleet toeristisch dorp geworden voor de ingang van de grot. Na 10 minuten licht naar beneden te zijn gereden kom je in een grote ontvangsthal, waar bijna iedereen een gids in zijn eigen taal kan uitzoeken. Vervolgens krijg je gedurende een rondwandeling van ongeveer een uur tekst en uitleg in deze schitterende grotten. Helaas hebben we dit keer niet de bijzondere grottenolm (salamander) gezien die toen in een special bassin gehouden werd en waar de stad zijn wapen aan te danken heeft. Misschien gaan we op de terugweg ook nog langs bij de ook bijzondere Grotten van Škocjan, maar alleen als dat op de route ligt. |
Drage/Biograd
Omdat we nu toch de grotten hebben bezocht kunnen we de volgende dag al verder en lopen we het kleine oponthoud in. Het is maar 380km en we komen om 2 uur al aan op camping Oaza Mira in Drage/Biograd, een schitterende terrassencamping direct aan het water. Aan het supermooie sanitairblok werd nog net een laatste hand aangelegd. De camping is behoorlijk druk en ook hier weer bevolkt door veel Nederlanders en Duitsers in het bezit van een ACSI campingcard. We vinden een mooie plek beneden bij het water en een klein uurtje later lig ik heerlijk in het kraakheldere water van de Adria om daarna van een koude Martini te genieten. De volgende dag slenteren we door Biograd en nemen een lunch met heerlijke visschotel aan de boulevard en doen de noodzakelijke boodschappen. Vrijdagochtend merk ik dat de vulling uit één van mijn kiezen gevallen is. Ik zat de laatste dagen al steeds met mijn tong tegen een scherp kantje aan te wrijven en blijkbaar was dat dus een slechte vulling. Bij de receptie van de camping krijgen we 2 adressen in Biograd. In het plaatselijke ziekenhuis kunnen we geen tandarts vinden maar een paar straten verder vinden we een particuliere tandarts die 2 uurtjes later tijd voor me heeft. Een mooie, jonge en zeer aardige vrouwelijke tandarts helpt me zeer zorgvuldig in een uurtje aan een nieuwe witte composiet vulling voor slechts 43 euro! Ze spreekt vloeiend Duits doordat ze haar opleiding in Duitsland heeft genoten. Na de tandarts rijden we door naar Zadar, waar we ooit voor het eerst in Joegoslavië aankwamen met de boot uit Ancona, Italië. Op het moment dat we het oude centrum inrijden, worden we overvallen door een hoosbui en in een mum van tijd staan de straten blank. We besluiten maar om te keren en terug te rijden naar de camping, want op deze manier een stadje bekijken heeft geen zin. |
Zaterdag 7 juni: We maken een dagtocht naar het nationale park Krka met de gelijknamige watervallen. We besluiten de watervallen vanaf de benedenkant te nemen en in het stadje Skradinnemen we één van de vele gereedliggende bootjes naar de ingang van het park. Je kan de watervallen ook vanaf de bovenkant gaan bekijken door de auto daar op een parkeerplaats te zetten, maar het leek ons ook wel leuk om een boottochtje te maken. Het zijn niet de Plivitce watervallen want dat is appels met peren vergelijken, maar dat neemt niet weg dat dit ook een zeer mooi nationaal park is met veel prachtige watervallen. In het park is een koor aan het zingen dat we later op de dag ook nog in Sibenik aan het zingen was Na 2 uur in het park te hebben rond gewandeld, worden we weer door de boot teruggebracht naar het beginpunt. Van hieruit rijden we door naar Šibenik een verrassend leuk stadje, met een leuk oud centrum en mooie kerken. Op één van de vele terrasjes in het oude centrum nemen we een heerlijke lunch en lopen nog even rond voordat we terug gaan naar de camping.
|
Dubrovnik
Zondag 8 juni: We gaan weer verkassen, 350km naar het zuiden naar Dubrovnik. We besluiten om via het achterland naar de snelweg te rijden en niet via Šibenik wat feitelijk logischer is. In het achterland kan je nog steeds de vreselijk sporen van de oorlog zien en nieuwsgierig als we zijn willen we dat met eigen ogen zien. We zien inderdaad hele dorpjes kapot geschoten en daartussen het leven dat weer doorgaat. In Vrana gaat het mis. We moeten rechtsaf over een smal bruggetje en ik kijk altijd goed in mijn rechterbuitenspiegel of de caravan goed mee spoort. Een tegemoetkomende auto drukt echter door waardoor ik genoodzaakt ben sneller in te sturen dan ik gewend ben. Een grote klap en we stonden stil. Ik dacht in eerste instantie dat de caravan van de trekhaak af geschoten was, maar dat zou dan de eerste keer zijn in al die jaren, geschrokken stapte ik uit. Het bleek dat door die uitwijkmanoeuvre het rechterwiel van de caravan van de weg gegleden was in een diepe kuil waardoor de mover klem kwam te zitten. Die was totaal van het chassis afgekomen en lag nu op de grond. Mijn eigen schuld en het had totaal geen zin om te vloeken, dus houd ik me in... Wel heel erg vervelend zo aan het begin van de vakantie, maar niets meer aan te doen. De rechter aandrijfmotor inclusief verbindingsbuis heb er tussenuit gesloopt en de rest van de vakantie zouden we het dus zonder mover moeten stellen. We rijden door over een prachtige nieuwe snelweg richting het zuiden. 40km onder Split houdt de snelweg op en buig je af naar de oude kustweg van de Makarska Rivièra en op het moment dat je die kustweg opdraait krijg je de ene na de andere schitterende baai voorgeschoteld. Wat een fantastische kustlijn is het hier. De kustweg van Kroatië wordt een kleine 9km onderbroken, op diezelfde weg, als je door Bosna i Hercegovina rijdt. Na de oorlog is dit zo bedongen anders had dit land geen uitweg op zee. Wel vreemd, je passeert een grens, je merkt toch aan alles dat het een ander land is en voor je het weet ga je alweer de andere grens over. Tegen 3 uur naderen we Dubrovnik. We volgen nog steeds de kustweg en zien Dubrovnik in de diepte liggen, prachtig met al die rode daken en zo klein vanaf deze hoogte. We hadden een camping onder Dubrovnik uitgezocht omdat we van daaruit ook makkelijk naar Montenegro konden voor een dagtocht. De camping was in Molunat en toen we daar aankwamen lag de camping in de diepte, in een baai. Prachtig gelegen, maar bijna onbereikbaar en ver weg van alles en iedereen. We rijden naar beneden naar de ingang en ik schiet toch maar één van de zijweggetjes in een terras van de camping op. Die blijken erg smal te zijn, het sanitairblok ziet er niet uit en vanaf het restaurant komt een smerige visrooklucht over de camping gewaaid, zo erg dat ik er misselijk van word. Terwijl C. naar de receptie loopt koppel ik de caravan af en moet ter plaatse de boel draaien zonder mover. Het is allemaal erg krap en ik wil er beslist niet blijven. Chagrijnig vertel ik het C. die vrolijk terug komt wandelen van receptie, zij wil hier wel een paar dagen blijven. Zij sputtert gelukkig niet tegen als ze mijn gezicht ziet en met veel pijn en moeite rijden we de steile helling weer op. We rijden weer terug naar Dubrovnik en komen bij de stadscamping Solitudo. De camping is verdeeld over drie terreinen. Eén terrein is voorbestemd voor caravanrally's, één min of meer voor campers en het grootste terrein voor alles en iedereen. Deze camping zal 's zomers wel bomvol staan. We zien bijna alle landen van Europa vertegenwoordigd in campers en caravans, zelfs een Nieuw Zeelands stel met kinderen staat vlak bij ons. Op de camping is het een beetje lastig te zien hoe de plaatsen lopen en die plekken zijn doordat de camping min of meer in een bos ligt schots en scheef met een rotsachtige ondergrond. Ook hier weer een groot, mooi en schoon sanitairblok. Ik heb moeite om de caravan met de auto goed en horizontaal neer te zetten en wederom is dat duidelijk aan me te zien en te horen. De Belgische overburen hebben er duidelijk lol aan mij zo te zien worstelen en het eerste contact is gelegd. De volgende dag bezoeken we de stad, het is weer 30 graden en we moeten een klein stukje lopen naar de stadsbus die ons naar het oude centrum Grad zal brengen. In de overbevolkte bus krijgen we het steeds warmer. Tegen de tijd dat we uitstappen bij de toegangspoort ben ik al zeiknat. We besluiten over de muur te gaan lopen en na een steile, hoge trap te hebben beklommen kan ik bovengekomen mijn shirt helemaal uitknijpen. Dus met een ontbloot bovenlijf loop ik over de muur, we nemen een heerlijk verse jus op een terras terwijl we èn over de stad èn over de baai uitkijken. De muur is twee kilometer lang, maar door de vele hoogteverschillen en zeer steile trappen zijn we behoorlijk moe als we weer bij het beginpunt zijn. Vanaf de muur kun je goed het verschil zien tussen de oude en de nieuwe daken. Ook Dubrovnik is tijdens de laatste onafhankelijkheidsoorlog in 1991 zwaar beschoten en daardoor erg beschadigd vanaf de Srdj bergen. Bovenop zie je nog de restanten van een fort staan. Met de pauze erbij hebben we meer dan 2 uur over die muur gelopen. We lopen vervolgens door de hoofdstraat, bekijken de kathedraal van San Biagio en genieten op een terras onderaan de trappen van de Jesuïtenkerk van een welverdiende verlate lunch. Moe maar voldaan, we hebben van deze middag echt genoten, gaan we weer op zoek naar een bus die ons terugbrengt naar de camping. 's Avonds hebben we geen puf meer om de stad bij avondlicht te gaan bekijken. We moeten tenslotte nog wat nieuws te zien overlaten voor als we hier nog eens terugkomen. |
Montenegro
Omdat we toch zo dicht bij Montenegro zitten is het zonde om niet een tocht door dit land te maken. De baai van Kotor met zijn gelijknamige stad schijnt erg mooi te zijn. Binnen een uurtje rijden we de grens over en kunnen we weer met euro's betalen, ondanks dat het land nog geen EU land, maar in 2001 gewoon is meegelift door de Mark in Euro's om te gooien en als officiële munteenheid in te voeren. In de verte doemen de zwarte bergen achter het blauwe water op, een prachtig gezicht. We steken het begin van de baai over met een pont. Als we op een gegeven ogenblik een bocht doorkomen zien we Kotor al liggen. De stad is ook ommuurd en vanuit de stad gaat een steile muurtrap de bergen in naar een fort. Dat gaan we dus niet bezoeken, want dat redden we niet met onze knieën. Buiten de muren liggen grote Amerikaanse en Engelse cruiseschepen. Binnen de muren is het een kakofonie van talen, maar de rijke Amerikaanse cruisetoeristen voeren toch wel de boventoon. Het stadje is niet erg groot maar prachtig en authentiek. Binnen een mum van tijd hebben we het bekeken en zitten al weer op een terras voor de lunch. De ober laat ons verse vis zien en we kiezen er 2 uit. Ook hier merk je de uitwerking van de euro, niet bepaald goedkoop dus, gewoon westerse prijzen. Wel een groot verschil met Kroatië, maar goed het is tenslotte vakantie nietwaar? Na de lunch kijken we op de kaart of we het redden qua tijd om via de Tara-kloof terug te rijden. De kloof is de diepste van Europa. We zien dat het veel te ver is en besluiten om via een andere omweg terug naar Kroatië te rijden. Aan de andere kant van de baai vinden we in eerste instantie maar geen geschikte weg, laat staan een goede bewegwijzering om Bosnië te kunnen vinden. Uiteindelijk lijkt het erop dat we een geschikte weg zien en besluiten af te buigen. We rijden Bosnië in en even later zelfs de republiek of Srpska een aparte Servische enclave binnen Bosnië. Een aardige grenswachter vraagt ons of we wel het cyrillische schrift kunnen lezen op de verkeersborden, want Engels zullen we hier niet tegen komen. Hij schrijft het woord Dubrovnik voor ons op een briefje en legt in simpel Engels uit waar we ongeveer moeten afslaan. Hier heeft de tijd stil gestaan. De mensen doen het werk op het land veelal nog met de hand en zwaaien ons vriendelijk na. Op het juiste punt herkennen het bord met het woord Dubrovnik dat de grenswachter voor ons heeft opgeschreven. Aan het begin van de avond zijn we terug bij de camping en kijken nog even bij het strand zo'n 500m onderaan de camping te bereiken via een steile weg. |
Ston
Woensdag 11 juni: We verkassen vandaag maar een kleine 60km naar het schiereiland Peljesac met als hoofdstad Ston. De stad staat bekend om zijn fort met zijn één na langste muur van Europa. Daarnaast heeft Ston een rijke oestercultuur en naar het schijnt de oudste zoutpannen ter wereld. Net buiten Ston aan een baai ligt de camping Prapratno, waar we de komende dagen staan. We willen een paar dagen luieren aan het strand met zo nu en dan een tripje over het schiereiland. Ston is maar een klein stadje en veel is er niet te doen. Feitelijk zijn de enige bezienswaardigheden hier de zoutpannen en de muur die je hier ook kunt beklimmen. Ook deze muur slaan we over, onze knieën gaan dat niet redden. Het zal ongetwijfeld een mooie klim zijn met een evenzo mooi uitzicht boven, maar helaas. Een dagje luieren en lezen volgt en de dag erop is het het ene moment een beetje druilerig en dan weer schijnt een flauw zonnetje. We gaan naar de andere kant van het schiereiland naar Orebic, een mooie tocht, maar het weer wil niet alle momenten meewerken. We hadden eventueel nog naar de overkant willen varen om het eiland Korcula te verkennen, maar zien er door het slechte weer vanaf. Op de terugweg halverwege het eiland stappen we nog uit bij een zeer indrukwekkend en mooi oorlogsmonument, gesitueerd op een prachtig uitzichtpunt uitkijkend over de Baai van Trstenik en Zuljana. We besluiten de avond met een etentje in één van de restaurantjes van Ston. Het is bij andere restaurants en cafeetjes waar een grote tv is neergezet hartstikke druk, want Kroatië speelt tijdens het WK tegen Duitsland en wint verrassend. Iedereen loopt schreeuwend en feestend over de straten. Ze zijn hier nog meer bezeten van voetbal dan bij ons. |
Pag
We besluiten de volgende dag als het alweer regent om voortijdig op te breken en richting Trogir te rijden, Dit schijnt ook een mooi vestingstadje te zijn en van hieruit kunnen we dan tevens Split bezoeken. Als we ter hoogte van Split rijden en we kijken naar de kust beloofd het niet veel goeds. Pikzwarte luchten drijven boven zee en we slaan Split en Trogir dus maar over en rijden door naar het eiland Pag. Daar hebben we de komende dagen met Lenie en Eduard afgesproken op camping Strasko in Navalja. Vanaf de snelweg draaien we richting het eiland en een bizar landschap doemt voor ons op. Is dit waar we de komende dagen gaan verblijven? Witte rotsen nog witter door het zonlicht verblinden ons. Het lijkt wel een maanlandschap. In contrast met het azuurblauwe water wel een fantastisch gezicht. Zoals zoveel eilanden voor de kust van Kroatië is de oostkant totaal geërodeerd door de Bora, die vanaf het land de kustlijn kaal blaast. Strasko blijkt een enorme camping te zijn, waar op het moment dat we aankomen druk wordt gewerkt aan het aanleggen van asfaltwegen. Gedurende de winter zijn honderden plekken opnieuw ingedeeld en hebben alle plaatsen keurig een eigen water en afvoer voorziening gekregen, zelfs een eigen tv aansluiting wordt bij de stroompaal geleverd. We nemen 2 plaatsen naast elkaar, alvast één gereserveerd voor L&E. Op de camping is alles te krijgen, er rijdt een treintje naar het oude centrum en haven van Navaljo en de camping heeft een heerlijk eigen keienstrand. Op Pag zijn we nog naar het uiterste puntje gereden naar het plaatsje Lun, een heerlijke stek. Van hieruit kan je met een bootje naar het eiland Rab, maar dan moet je wel heel vroeg uit de veren, want uiterlijk 7 uur gaat de enige boot, om 's avonds 7 uur weer terug te keren. We varen ook nog een keer over naar het vaste land en maken een fantastische dagtocht via onverharde bergwegen door het nationale park van Velebit om vervolgens bij Starigrad weer bij de kust te komen. Hier was in 1978 onze eerste camping die we aangedaan hebben toen we voor het eerst in Joegoslavië kwamen. In het totaal blijven we gezellig een weekje bij elkaar staan. |
Bohinjska Bistrica, Slovenië
Zondagochtend 22 juni nemen we afscheid van elkaar en om 10 uur varen we over van Žigljen naar Prizna aan de overkant. We hebben ruim 300km voor de boeg naar Slovenië. We volgen de prachtige kustweg met uitzicht op de eilanden voor de kust tot aan Rijeka en vanaf daar steken we binnendoor naar Postojna. Daar begint de snelweg weer en via Ljubljana en het mooie meer van Bled rijden we om ½4 camping Camp Danica in Bohinjska Bistrica op. Het is nog zeer heet als we aankomen maar het scheelt zeker 10 graden met de Kroatische kust. Nadat we ons geïnstalleerd hebben doen we boodschappen in de plaatselijke buurtsuper en maken ons avondeten. Na het eten als het al begint te schemeren wandelen we nog even over de camping en zien dan in een uithoekje een prachtige plek aan de rivier die niet bezet is. Het zijn op deze camping vrije plaatsen dus je kan gaan staan waar je wilt en deze hadden we bij aankomst niet gezien. Direct hebben we de caravan opgehaald en binnen driekwartier stonden we alweer kant en klaar op onze nieuwe plek direct aan het water. We doen dit wel vaker als we een ander leuker plekje zien en we zijn zo op elkaar ingespeeld dat ieder zijn eigen ding heeft om op te ruimen. Je wilt tenslotte wel een leuk en mooi plekje nietwaar? Het laatste weekje blijven we hier staan en het weer is totaal omgeslagen. Hadden we de afgelopen dagen temperaturen van begin 20 graden, nu is het constant over de 30 en met het ontbreken van een zeewindje is het schroeierig warm. Ter afkoeling komt het voor de caravan liggende riviertje Sava goed van pas. Het is wel een grote overgang van lekker warm zeewater naar koud smeltwater, maar heerlijk verfrissend. De omgeving van Bohinj is schitterend en vanaf hier kan je mooie wandel-/fiets- en autotochten maken. Dinsdag 24 juni maken we een fantastisch dagtocht langs het meer van Bohinj omhoog naar het kleine dorpje Radovna dat in de 2e wereldoorlog is uitgemoord door de Duitsers, via Kranjska Gora waar we een lunch nemen, via de Wurzenpass naar Oostenrijk, Tarvisio Italië en via de Passo Predil en passo Vrsic door het nationale Park Triglav weer terug naar de camping. Zeker de laatste pas is de moeite meer dan waard om nog een keer te rijden, misschien dan vanuit de andere richting. Twee dagen later rijden we naar het eind van het meer van Bohinj en nemen daar een gondelkabelbaan omhoog naar Vogel, het skigebied in Slovenië. Vandaar uit heb je een prachtig uitzicht over het meer van Bohinj en de Julische Alpen. We maken een korte wandeling in de bergen en maken foto's van de vele bloemen die hier rijkelijk bloeien. Daarna maken we nog een klein rondje in het achterland van Bohinj en lunchen we op een terras in Srednja Vas en genieten van de heerlijke Spannferkel vom Grill. Het is onze laatste lunch van deze vakantie, morgen gaan we naar huis. |
Wertheim-Bettingen
Vrijdag 27 juni vertrekken we rond een uur of 9 richting huis. Het is druk en heet. Rond München loopt ineens alles vast en krijgen we voor het eerst deze vakantie te maken met files. Zodra we aan de noordkant van de stad zijn is in één keer alles opgelost. Ze zijn in Duitsland veel met de wegen bezig, waardoor je vaak kilometers lang maar één rijbaan hebt. Vlakbij Würzburg krijgen we ook te maken met wegversmallingen, maar gelukkig rijdt onze kant nog. De andere kant richting het zuiden staat over tientallen kilometers vast en als wij bij Bettingen de snelweg afdraaien staat het aan de andere kant nog steeds vast. Kwart over 6 draaien we de camping op. Deze hadden we al eens eerder als doorgangscamping genomen en toen was het druk, maar nu stond het echt hutje mutje. De eigenaar helpt ons aan stroom door ergens wat door te lussen. Er kan echt niets meer bij zegt ie, maar na ons stromen er nog meer caravans binnen, waarschijnlijk allemaal in de file gestrand. Op het terras doen ze goede zaken en de bediening loopt zich het zweet uit het lijf om iedereen zo snel mogelijk van een maaltijd en drinken te voorzien. Wanneer wij de volgende ochtend vertrekken is zeker 80% van de camping al weer leeg op weg naar huis of naar de vakantiebestemming. Wat een bedrijf. Dag in dag uit gedurende de zomermaanden is het hier hollen of stilstaan. Wij vinden het voor één nacht in ieder geval beter dan op een parkeerplaats langs de snelweg tussen de vrachtauto's te staan. De laatste 500 kilometers gaan gesmeerd en tegen 4 uur rijden we weer onze straat in en zijn na ruim 4 weken weer thuis na weer een heerlijke vakantie, ondanks de paar tegenslagen die we onderweg gehad hebben. De caravan heeft 4100km asfalt onder zijn wielen doorgehad en de auto daarbovenop nog eens zo'n 2500km aan dagtochten. |
Bauer Keller in Greding 49.040850°/11.350710°
Doorgangscamping direct aan de snelweg. Je kan aangekoppeld blijven staan op een soort parkeerplaats bij het hotel. Iets hoger zijn er terrassen met gras voor tenten. Het restaurant biedt goede maaltijden voor redelijke prijzen. Vriendelijk personeel. Sanitair erg simpel en 's ochtends is het dringen bij de douche (1 voor mannen en 1 voor vrouwen) Je hoort de hele nacht de snelweg doordat de camping boven de snelweg ligt. Erg goedkoop. |
camping Wolfratshausen in gelijknamige plaats. 47.908060°/11.419130°
Gemeente camping aan de rand van het dorp met erg vriendelijk en behulpzaam personeel. Weinig toerplaatsen, veel vaste plaatsen, dat de sfeer bepaald. Keurig onderhouden iets gedateerd sanitairblok. In het restaurant op de camping kun je ontbijten en dineren. Voor winkels ben je aangewezen op Wolfratshausen. |
camping Pivka Jama, Postojna 45.804860°/ 14.204960°
Grote geaccidenteerde camping midden in het bos waardoor je niet in de gaten hebt dat het zo'n grote camping is. Geen genummerde plaatsen. Eén groot en verwarmd keurig sanitairblok. Kleine winkel bij de receptie en ook een restaurant. Goede uitvalsbasis voor wandelaars, maar natuurlijk ook voor de grotten |
Camping Oaza Mira, Drage 43.886089°/15.532914°
Prachtige nieuwe terrassencamping, grote plaatsen rijk beschaduwd door pijnbomen. Veel plaatsen kijken uit over de baai. Eigen strand met zeer fijne kiezels/grind. Fantastisch nieuw sanitairblok. Zelfs het chemisch toilet legen doe je bijna voor je plezier. Restaurantje op loopafstand in het dorpje Drage of aan de haven. Uitvalsbasis voor de Krka watervallen, Biograd en Zadar. In voor- en naseizoen met ACSI campingcard, in hoogseizoen duur. |
Camping Solitudo, Dubrovnik 42.661816°/18.070642°
Grote stadscamping De camping is verdeeld over drie terreinen. Eén terrein is bestemd voor caravanrally's, één min of meer voor campers en het grootste terrein voor alles en iedereen. Deze camping zal 's zomers wel bomvol staan. Op de camping is het een beetje lastig te zien hoe de plaatsen lopen en die plekken zijn doordat de camping min of meer in een bos ligt schots en scheef met een rotsachtige ondergrond. Ook hier weer een groot, mooi en schoon sanitairblok. Strand op 500m. In voor- en naseizoen worden campingcheques geaccepteerd. |
Camping Prapratno, Ston 42.817683°/ 17.675847°
Camping aan een voor publiek toegankelijke baai met zandstrand op 3km afstand van Ston. Geen genummerde plaatsen, deels onder loofbomen en deels onder pijnbomen. Eenvoudig maar schoon sanitair. Geen winkel of restaurant aanwezig. Niet duur. |
Camping Strasko, Novalja 44.538536°/ 14.886277°
Zeer grote camping met grote plaatsen, middengedeelte licht terrasvormig. Plaatsen hebben allemaal eigen water en afvoer, stroompaal incl. tv-aansluiting en de meeste zijn rijk beschaduwd door loofbomen. Gratis internet met sterk wifipunt/hotspot bij het restaurant (wel password halen bij de receptie). Meerdere keurige sanitairblokken verdeeld over de camping. Diverse (vers)winkeltjes en 2 supermarkten. Bij de camping ligt een langgerekt keienstrand met afspoeldouches. Diverse sportvoorzieningen en speeltuintjes voor kinderen. Personeel erg vriendelijk en geduldig ondanks dat de receptie af en toe barstensvol stond. Vanaf de camping gaat meerdere keren per dag een treintje naar de haven/centrum van Navaljo. In voor- en naseizoen worden campingcheques geaccepteerd. In het hoogseizoen behoorlijk aan de prijs! |
Camp Danica, Bohinjska Bistrica 46.274194°/ 13.948009°
Rustige aan een riviertje gelegen camping met vrije ongenummerde plaatsen. Keurig maar iets gedateerd sanitair. Tijdens ons verblijf viel het warme water nog al eens uit. Personeel bij de receptie erg vriendelijk en behulpzaam. Prachtig centraal gelegen voor zowel voor fiets-, wandel- en autotochten door een schitterende omgeving. Centrum van Bohinjska op loopafstand met bakkers, supermarkt en restaurants. Gratis Wifi, maar tijdens ons bezoek lag dat eruit. ACSI campingcard wordt in voor- en naseizoen geaccepteerd |
Camping Wertheim, Bettingen 49.780909°/ 9.566317°
Grote doorgangscamping a/d Main, waarschijnlijk bekend bij heel kamperend Nederland onderweg naar Oostenrijk en Italië Op het veld buiten de poort kan men aangekoppeld blijven staan en 's ochtends gaan wanneer men wil. Binnen de poort vertrek na 7 uur 's ochtends. Het sanitairblok is feitelijk te klein voor het aantal bezoekers die deze camping in het hoogseizoen te verwerken krijgt. Prijs/kwaliteit van het restaurant is oké. Broodjes kan men voor de volgende morgen bestellen. ACSI campingcard wordt in voor- en naseizoen geaccepteerd |