juli 2001: Ainsa en Empuriabrava

4 t/m 28 juli 2001
Toen we in april voor een korte vakantie voor het eerst met onze nieuwe caravan weggingen hadden we voor deze route andersom te rijden en de caravan voor 2 maanden op camping Peña Montenesa te laten staan. Het werd toen onverwacht een terugreis via het ziekenhuis in Genk.
We gaan via Axel want we gaan samen met Lenie&Eduard en 2 van hun kinderen. We slapen voor hun huis in de caravan en vertrekken op tijd in de morgen. 's Middags heeft Eduard pas de Vito gekregen en we zijn nog met de stekkeraansluiting bezig geweest wat niet erg ging. 's Ochtends gaf dat wederom problemen en moest de stekker weer uit elkaar. Na dit oponthoud zijn we vertrokken. Onderweg moesten wij al na minder dan 300 km tanken, de Spacewagon bleek een zuiper te zijn en reed 1 op 6 terwijl die Vito met gemak het dubbele haalde.
We komen die avond tot camping Les Grands Pins in Velles direct naast de snelweg.

De volgende dag moeten we veel binnendoor want de snelweg is niet helemaal klaar. Grotendeel zien we de nieuwe snelweg al liggen maar wij komen nog door allerlei dorpjes. In de buurt van Sarlat nemen we contact op met Marije en Don, die na hun eerste trip met Hemelvaart hun gerestaureerde Kippetje nu in het buitenland aan het uit proberen zijn. Ze staan op het punt de camping te moeten verlaten. De gendarmerie evacueert de campings in de omgeving vanwege het snel omhoog komende water van de Dordogne. Wij vertellen waarnaar we onderweg zijn.
Als we bij Cahors de snelweg op kunnen worden we getracteerd op een hevige hagelbui en we lopen de eerste schade aan onze nieuwe caravan op. Ondanks dat we aan de kant van de weg gingen staan hadden we diverse butsen op de kop van het dak.
Laat in de middag arriveren we op camping Midi-Pyrenees in Montrejeau met uitzicht op.... Als we later op de avond terugkomen van een restaurant staan Don&Marije ook op de camping. Dat was niet geheel het plan, maar die zijn er om te veranderen niet waar. De rest van de vakantie blijven ze bij ons.

De volgende dag gaat het via de Vielha tunnel, want het was ons afgeraden die van Bielsa te nemen. Het is maar een kleine omweg en de andere kant van de Pyreneeën zijn deze omweg meer dan waard. Onderweg genieten we van een uitgebreide lunch in een prima wegrestaurant. Halverwege de middag komen we aan op camping Peña Montenesa in Ainsa.
De beheerder komt ons onze plekken wijzen en dirigeert hoe ik de bocht om moet gaan richting ons veld. Ik heb te veel vertrouwen in hem want wat hij evenmin als ik zie is dat de achterkant van de caravan tegen een heel klein boompje schaart. De tak van het boompje geeft minder mee dan de zijwand van de caravan. Er zit een hele grote scheur in de bovenwand. Ik heb hem helemaal zitten en geef natuurlijk die man de schuld, maar ik ben de chauffeur en had beter moeten uitkijken.
De komende dagen maken we wat tochten in de omgeving zoals die door het prachtige natuurpark van Ordesa (ook hebben de kinderen daar een dagje canyoning beleefd), we hebben de route naar de Bielsatunnel gereden en aan de andere kant naar het stijgende verkeer gekeken en zijn we naar Mont Alba bij Cerler omhoog geweest.

Helaas sloeg het weer om en zijn we een paar dagen eerder dan gepland naar de kust vertrokken. Op camping Laguna hebben we de rest van de vakantie doorgebracht. Vandaar uit zijn we met zijn allen naar Barcelona geweest.
De dag voor vertrek gaan we nog met zijn allen naar een restaurant in Empuriès waar we al eerder gegeten hebben, maar die zelfde avond gaat het bij mij al fout door de mosselen. De hele nacht komt de inhoud van mijn maag naar buiten en het is zelfs zo erg dat Carienne naar de receptie loopt om een dokter erbij te roepen. Nog voordat ze bij de caravan terug is, is ze al voorbij gereden door de ambulance. Als ik net een half uurtje op bed lig staan er opeens 2 broeders en een politie-agent naast mijn bed in de caravan en ze willen me meenemen naar het ziekenhuis in Figueras. Hoe ziek ik ook ben, ik weiger mee te gaan en ze druipen af. Van de buren krijg ik een paar zakjes ORS. De rest van de dag zit ik uitgekakt in een stoel naast de tent. Pas de volgende dag, een dag later dan dat Lenie&Eduard zijn vertrokken, voel ik me ook weer fit genoeg om naar huis te gaan.