september 2016, Luberon, eerder terug
Donderdag 1 september
Waar we ook heen gaan, overal in Europa is het mooi weer. Ook in Nederland zijn de voorspellingen voor de komende 2 weken prachtig. Ik stel nog voor om in Nederland te blijven, maar C. wil per se een andere cultuur en natuur opsnuiven, alsof we dat de maand juni nog niet gedaan hadden.
We hebben afgesproken dat als het Frankrijk zou worden we ergens in deze 4 weken Ingrid en Dirk zouden treffen. Zij staan bij ons vertrek op camping le Couspeau in Poët Célard (Drôme) en hadden een prachtige stek. Die camping gaat echter al 3 september dicht?! dus dat heeft geen zin meer om daar heen te gaan. Wel een camping om te onthouden voor een andere keer.
Zoals gewoonlijk had ik diverse routes uitgestippeld en gelijk na vertrek zijn we daar uiteraard weer van afgeweken. We willen eerst I&D ontmoeten ergens in de Luberon voordat wij verder naar het zuiden zouden gaan.
De eerste dag kwamen we tot Montigny le Roi op camping du Chateau een prima municipal, die we al eerder hadden aangedaan.
Waar we ook heen gaan, overal in Europa is het mooi weer. Ook in Nederland zijn de voorspellingen voor de komende 2 weken prachtig. Ik stel nog voor om in Nederland te blijven, maar C. wil per se een andere cultuur en natuur opsnuiven, alsof we dat de maand juni nog niet gedaan hadden.
We hebben afgesproken dat als het Frankrijk zou worden we ergens in deze 4 weken Ingrid en Dirk zouden treffen. Zij staan bij ons vertrek op camping le Couspeau in Poët Célard (Drôme) en hadden een prachtige stek. Die camping gaat echter al 3 september dicht?! dus dat heeft geen zin meer om daar heen te gaan. Wel een camping om te onthouden voor een andere keer.
Zoals gewoonlijk had ik diverse routes uitgestippeld en gelijk na vertrek zijn we daar uiteraard weer van afgeweken. We willen eerst I&D ontmoeten ergens in de Luberon voordat wij verder naar het zuiden zouden gaan.
De eerste dag kwamen we tot Montigny le Roi op camping du Chateau een prima municipal, die we al eerder hadden aangedaan.
Vrijdag 2 september
De voorgaande keren dat we naar het zuiden reden zijn we bij Dijon afgebogen en verder over de A39 naar beneden gereden om zo de A6 dwars door Lyon te omzeilen. Nu toch maar weer een keer rechtdoor geprobeerd, maar vlak voor Lyon stond op de matrixborden al weer de waarschuwing dat er files in Lyon waren, dus maar via de A46/A42 om Lyon heen.
In Apt hadden we een drietal campings uitgezocht waarop we samen met I&D een paar dagen wilden staan. De eerste camping, Le Luberon, ten zuid-oosten van Apt, reed ik voorbij voordat ik er erg in had. Gevolg, we moesten redelijk steil omhoog naar het mooie plaatsje Saignon voordat er een plek was om om te kunnen draaien. Eenmaal terug bij de camping vonden wij deze niet echt ons soort camping. Midden tussen de bomen, waardoor er rare plekken waren èn je totaal niet in de gaten had dat je in Frankrijk was. We hadden dan net zo goed op de Veluwe een plek kunnen uitzoeken.
Voor de volgende camping La Clé des Champs moesten we weer dwars door Apt naar het noorden rijden. We vertrouwden teveel op onze TomTom waardoor we een weggetje omhoog ingestuurd werden, dat maar net breed genoeg was voor onze caravan en ook weer steil omhoog ging. Uiteindelijk boven bij de camping gekomen bleek het één kale bedoening te zijn met een paar armetierige boompjes die voor een beetje schaduw zorgden. Ook niet goed.
Toen maar naar onze laatste keus: Aire naturelle 'Les Joncquiers' 7 km ten oosten van Apt. We hadden deze camping al eens uitgezocht en bezocht in 2004 om samen met I&D te gaan staan, maar toen was er geen plek meer.
C. had de camping al gemaild of er 2 plekken beschikbaar waren vanaf zaterdag, maar omdat ik niet zeker wist dat we dan aan zouden komen had ik ook terug gemaild, dat ze die plekken die ze vrij hadden niet hoefden vast te houden. Toen we aankwamen waren de plekken, die ze voor vrienden die samen wilden staan, al vergeven. Gelukkig maar, want die plekken keken uit op de parkeerplaats van de camping. Hun filosofie was dat als je samen met vrienden komt je teveel bij elkaar zit en dat je daarom eventueel overlast kan veroorzaken met je gezellige geklets...
Madeleine, één van de eigenaresses had nog wel een mooie plek voor ons en als D&I dan zouden komen, was er nog wel een plek in de buurt één terras lager. Nadat we ons geïnstalleerd hadden en we een klein uurtje later de spelregels (!) van de camping kregen uitgelegd op het terras van de camping, kwam Madeleine erachter dat ze een fout had gemaakt met de toewijzing van onze plek. De plek was namelijk al gereserveerd vanaf maandag. Maar de volgende dag had ze nog wel 2 hele mooie plekken voor ons en I&D en zowaar naast elkaar. Ze dacht dat die plekken wel konden; ze waren ver genoeg van de andere plekken en we zouden daar waarschijnlijk geen overlast veroorzaken. Grrrrrr......
De voorgaande keren dat we naar het zuiden reden zijn we bij Dijon afgebogen en verder over de A39 naar beneden gereden om zo de A6 dwars door Lyon te omzeilen. Nu toch maar weer een keer rechtdoor geprobeerd, maar vlak voor Lyon stond op de matrixborden al weer de waarschuwing dat er files in Lyon waren, dus maar via de A46/A42 om Lyon heen.
In Apt hadden we een drietal campings uitgezocht waarop we samen met I&D een paar dagen wilden staan. De eerste camping, Le Luberon, ten zuid-oosten van Apt, reed ik voorbij voordat ik er erg in had. Gevolg, we moesten redelijk steil omhoog naar het mooie plaatsje Saignon voordat er een plek was om om te kunnen draaien. Eenmaal terug bij de camping vonden wij deze niet echt ons soort camping. Midden tussen de bomen, waardoor er rare plekken waren èn je totaal niet in de gaten had dat je in Frankrijk was. We hadden dan net zo goed op de Veluwe een plek kunnen uitzoeken.
Voor de volgende camping La Clé des Champs moesten we weer dwars door Apt naar het noorden rijden. We vertrouwden teveel op onze TomTom waardoor we een weggetje omhoog ingestuurd werden, dat maar net breed genoeg was voor onze caravan en ook weer steil omhoog ging. Uiteindelijk boven bij de camping gekomen bleek het één kale bedoening te zijn met een paar armetierige boompjes die voor een beetje schaduw zorgden. Ook niet goed.
Toen maar naar onze laatste keus: Aire naturelle 'Les Joncquiers' 7 km ten oosten van Apt. We hadden deze camping al eens uitgezocht en bezocht in 2004 om samen met I&D te gaan staan, maar toen was er geen plek meer.
C. had de camping al gemaild of er 2 plekken beschikbaar waren vanaf zaterdag, maar omdat ik niet zeker wist dat we dan aan zouden komen had ik ook terug gemaild, dat ze die plekken die ze vrij hadden niet hoefden vast te houden. Toen we aankwamen waren de plekken, die ze voor vrienden die samen wilden staan, al vergeven. Gelukkig maar, want die plekken keken uit op de parkeerplaats van de camping. Hun filosofie was dat als je samen met vrienden komt je teveel bij elkaar zit en dat je daarom eventueel overlast kan veroorzaken met je gezellige geklets...
Madeleine, één van de eigenaresses had nog wel een mooie plek voor ons en als D&I dan zouden komen, was er nog wel een plek in de buurt één terras lager. Nadat we ons geïnstalleerd hadden en we een klein uurtje later de spelregels (!) van de camping kregen uitgelegd op het terras van de camping, kwam Madeleine erachter dat ze een fout had gemaakt met de toewijzing van onze plek. De plek was namelijk al gereserveerd vanaf maandag. Maar de volgende dag had ze nog wel 2 hele mooie plekken voor ons en I&D en zowaar naast elkaar. Ze dacht dat die plekken wel konden; ze waren ver genoeg van de andere plekken en we zouden daar waarschijnlijk geen overlast veroorzaken. Grrrrrr......
Zondag 4 september
Gisteren zoals beloofd kregen we 2 andere plaatsen toegewezen en zijn we gelijk verkast, vandaag kwamen I&D rond het middaguur aan op de camping na een ritje van 160km. De rest van de middag heerlijk gekeuveld en 's avonds onder de luifel onze nieuwe elektrische bakplaat uitgeprobeerd met de boodschapjes die wij gisteren in Apt bij LeClerc hadden ingekocht.
Gisteren zoals beloofd kregen we 2 andere plaatsen toegewezen en zijn we gelijk verkast, vandaag kwamen I&D rond het middaguur aan op de camping na een ritje van 160km. De rest van de middag heerlijk gekeuveld en 's avonds onder de luifel onze nieuwe elektrische bakplaat uitgeprobeerd met de boodschapjes die wij gisteren in Apt bij LeClerc hadden ingekocht.
Maandag 4 september
Van hieruit wilden we eigenlijk met de fiets naar Le Colorado Provençal in Rustrel, maar we wilden eerst met de auto kijken of de weg er naar toe veilig genoeg was om te fietsen. Toen we daar aankwamen bleek het park gesloten ivm de hitte en de harde wind waardoor er ernstig gevaar voor brand was. Maar goed dat we niet op de fiets gegaan waren.
Het alternatief was een bezoekje aan Fontaine de Vaucluse, voor ons een tweede kennismaking omdat we hier in 1978 ook al eens zijn geweest. Via Gordes kwamen we rond het middaguur in het sfeervolle centrum van het dorpje. Waar je vroeger met de auto nog kon parkeren moesten we nu buiten het dorp op een grote parkeerplaats onze auto's achterlaten.
Voordat we naar de Fontaine zouden lopen hebben we eerst op een terras aan het water geluncht. Daarna zijn we via de oude papiermolen naar boven gelopen. De weg ernaartoe was totaal anders dan in onze herinnering. Maar ja, ook hier heeft de tijd niet stil gestaan. Boven bij de bron keken we naar beneden in een gapend groot gat. Geen water te zien alleen een mysterieuze diepte, waar volgens Dirk heel in de diepte een klein beetje water te zien was. Op de weg terug vroeg ik aan één van de kraamhouders of er nog wel een jaargetijde was wanneer er wel water te zien is, waarop hij antwoordde dat dat nog in het voorjaar het geval was. Of het nu met de klimaatverandering te maken heeft, maar in 1978 waren we hier in hartje zomer en de bron stond toen helemaal vol en stroomde met een wilde waterval de rivier in.
Van hieruit wilden we eigenlijk met de fiets naar Le Colorado Provençal in Rustrel, maar we wilden eerst met de auto kijken of de weg er naar toe veilig genoeg was om te fietsen. Toen we daar aankwamen bleek het park gesloten ivm de hitte en de harde wind waardoor er ernstig gevaar voor brand was. Maar goed dat we niet op de fiets gegaan waren.
Het alternatief was een bezoekje aan Fontaine de Vaucluse, voor ons een tweede kennismaking omdat we hier in 1978 ook al eens zijn geweest. Via Gordes kwamen we rond het middaguur in het sfeervolle centrum van het dorpje. Waar je vroeger met de auto nog kon parkeren moesten we nu buiten het dorp op een grote parkeerplaats onze auto's achterlaten.
Voordat we naar de Fontaine zouden lopen hebben we eerst op een terras aan het water geluncht. Daarna zijn we via de oude papiermolen naar boven gelopen. De weg ernaartoe was totaal anders dan in onze herinnering. Maar ja, ook hier heeft de tijd niet stil gestaan. Boven bij de bron keken we naar beneden in een gapend groot gat. Geen water te zien alleen een mysterieuze diepte, waar volgens Dirk heel in de diepte een klein beetje water te zien was. Op de weg terug vroeg ik aan één van de kraamhouders of er nog wel een jaargetijde was wanneer er wel water te zien is, waarop hij antwoordde dat dat nog in het voorjaar het geval was. Of het nu met de klimaatverandering te maken heeft, maar in 1978 waren we hier in hartje zomer en de bron stond toen helemaal vol en stroomde met een wilde waterval de rivier in.
Dinsdag 6 september
Een nieuwe dag, een nieuwe kans. Madeleine heeft al voor een andere gast naar het park gebeld om te vragen of het vandaag wel open is voor publiek en het blijkt dat het brandgevaar is geweken. Omdat we de weg ernaartoe gisteren al hebben gereden wisten we dat het grootste gedeelte niet erg fietsvriendelijk is en reden we dus weer met 2 auto's achter elkaar aan. Le Colorado Provençal is ontstaan doordat het vroeger een okermijn was. Toen er geen oker meer was of omdat het niet meer gebruikt werd, is de mijn gesloten en werd het een park dat door zijn vele kleurschakeringen erg geliefd is bij wandelaars. Net als voorgaande dagen is het rond de 35° en bij elke stap die ik maak gutst het zweet me van het lijf. Carienne besluit ergens een stoel te pakken die achter gebleven was en installeerde zich in de schaduw van een boom, terwijl D&I en ik het (kleine) rondje in de mijn lopen/klauteren. Na een klein uurtje hadden we het wel gezien en liepen we terug naar de parkeerplaats. Na van een ijsje op het terras bij de parkeerplaats te hebben genoten besloten we ieder op eigen gelegenheid terug te gaan.
Een nieuwe dag, een nieuwe kans. Madeleine heeft al voor een andere gast naar het park gebeld om te vragen of het vandaag wel open is voor publiek en het blijkt dat het brandgevaar is geweken. Omdat we de weg ernaartoe gisteren al hebben gereden wisten we dat het grootste gedeelte niet erg fietsvriendelijk is en reden we dus weer met 2 auto's achter elkaar aan. Le Colorado Provençal is ontstaan doordat het vroeger een okermijn was. Toen er geen oker meer was of omdat het niet meer gebruikt werd, is de mijn gesloten en werd het een park dat door zijn vele kleurschakeringen erg geliefd is bij wandelaars. Net als voorgaande dagen is het rond de 35° en bij elke stap die ik maak gutst het zweet me van het lijf. Carienne besluit ergens een stoel te pakken die achter gebleven was en installeerde zich in de schaduw van een boom, terwijl D&I en ik het (kleine) rondje in de mijn lopen/klauteren. Na een klein uurtje hadden we het wel gezien en liepen we terug naar de parkeerplaats. Na van een ijsje op het terras bij de parkeerplaats te hebben genoten besloten we ieder op eigen gelegenheid terug te gaan.
Via Viens en Cérestre zijn we met een omweg weer teruggereden naar de camping. Toen Carienne vlak boven de camping een paar oude wijnranken had gefotografeerd en net weer instapte ging haar telefoon. Mijn zus aan de andere kant van de lijn. Mijn moeder was naar het ziekenhuis gegaan voor een echo/scan omdat ze buikklachten had. Op de scan bleek dat ze een heel erg groot aneurysma in haar buik heeft en de artsen wilden haar eigenlijk direct opereren. Ze wilden ook met mij spreken om eea te kunnen uitleggen en overleggen. Daar sta je dan, 1200km van huis, met je zus aan het bed van je moeder. We zouden een uur later de behandelend arts te spreken krijgen.
Terug op de camping konden we ons verhaal kwijt aan I&D. Ingrid, met haar jarenlange ervaring als verpleegkundige, zei dat mijn moeder helemaal niet aan zo'n operatie moest beginnen. Het is op haar leeftijd een veel te zware en riskante operatie. Fijn zo'n goed klankbord te hebben. Toen we kort erop mijn moeder aan de lijn kregen, bleek dat ze dat zelf ook vond. Een uurtje later heeft haar arts ons heel netjes en vriendelijk de toestand van mijn moeder uitgelegd inclusief alle voors en tegens van zo'n zware operatie. Hij kon goed begrijpen dat mijn moeder deze operatie niet meer wilde. Ze zou naar huis mogen zodra de contrastvloeistof van de scan uit haar lichaam zou zijn.
Met een dubbel gevoel zaten we te wikken en te wegen wat we nu verder zouden gaan doen. Direct naar huis had helemaal geen nut, want het urgente was eraf, maar aan de andere kant wilde ik ook niet dat mijn zus er alleen voor zou staan in geval dat. Feitelijk was er niets veranderd tov de dag dat we vertrokken, alleen nu weet je dat je moeder een bommetje in haar buik heeft dat zo kan knappen. Als dat gebeurt zal ze heel snel komen te overlijden.
Terug op de camping konden we ons verhaal kwijt aan I&D. Ingrid, met haar jarenlange ervaring als verpleegkundige, zei dat mijn moeder helemaal niet aan zo'n operatie moest beginnen. Het is op haar leeftijd een veel te zware en riskante operatie. Fijn zo'n goed klankbord te hebben. Toen we kort erop mijn moeder aan de lijn kregen, bleek dat ze dat zelf ook vond. Een uurtje later heeft haar arts ons heel netjes en vriendelijk de toestand van mijn moeder uitgelegd inclusief alle voors en tegens van zo'n zware operatie. Hij kon goed begrijpen dat mijn moeder deze operatie niet meer wilde. Ze zou naar huis mogen zodra de contrastvloeistof van de scan uit haar lichaam zou zijn.
Met een dubbel gevoel zaten we te wikken en te wegen wat we nu verder zouden gaan doen. Direct naar huis had helemaal geen nut, want het urgente was eraf, maar aan de andere kant wilde ik ook niet dat mijn zus er alleen voor zou staan in geval dat. Feitelijk was er niets veranderd tov de dag dat we vertrokken, alleen nu weet je dat je moeder een bommetje in haar buik heeft dat zo kan knappen. Als dat gebeurt zal ze heel snel komen te overlijden.
Donderdag 8 september
Gisteren toch nog maar vertrokken naar camping Domaine de Massereau in Sommières. Het heeft geen zin overhaast naar Nederland terug te gaan, dus we besluiten nog één keer voor een paar dagen te verkassen voordat we het weekend naar huis zullen gaan.
Omdat de plaatsen tussen de diverse huisjes liggen zouden wij niet voor deze camping gekozen hebben.Maar I&D vinden het een heerlijke camping en zijn er nu al voor de 4e of 5e keer. De ligging vlakbij de aardige plaats Sommières maakt veel goed. Via een voie verte fietsen we binnen een kwartiertje naar het stadje. We nemen op een terrasje tegen heel schappelijke prijzen een kopje koffie met gebak. Na het stadje rondgelopen te hebben fietsen we naar een Intermarché voor de hoognodige boodschappen. De rest van de middag lekker geluierd, gezwommen en gelezen op de camping.
Gisteren toch nog maar vertrokken naar camping Domaine de Massereau in Sommières. Het heeft geen zin overhaast naar Nederland terug te gaan, dus we besluiten nog één keer voor een paar dagen te verkassen voordat we het weekend naar huis zullen gaan.
Omdat de plaatsen tussen de diverse huisjes liggen zouden wij niet voor deze camping gekozen hebben.Maar I&D vinden het een heerlijke camping en zijn er nu al voor de 4e of 5e keer. De ligging vlakbij de aardige plaats Sommières maakt veel goed. Via een voie verte fietsen we binnen een kwartiertje naar het stadje. We nemen op een terrasje tegen heel schappelijke prijzen een kopje koffie met gebak. Na het stadje rondgelopen te hebben fietsen we naar een Intermarché voor de hoognodige boodschappen. De rest van de middag lekker geluierd, gezwommen en gelezen op de camping.
Vrijdag 9 september
We maken een fietstocht over de voie verte richting Nîmes. Op de terugweg zien we bij een cave coöperative dat er druiven gelost worden en besluiten een kijkje te nemen. Een plaatselijke boer legt ons eea uit over de oogst en de druiven.Hij laat ons ook een trosje druiven proeven. Ze zijn heerlijk zoet! Het wordt een goed jaar volgens de wijnboer. D&I nemen uit de winkel bij de cave een doosje "wit" mee.
Op de terugweg staan Ingrid en Carienne ineens stil. Het blijkt dat de voorband van de fiets van C. lek is. Dirk heeft gelukkig een spuitbusje foam bij zich (de mijne zit in een fietstas bij de caravan) en de band is binnen een mum van tijd weer zodanig hard dat we verder kunnen fietsen. Bij een bakkertje halverwege nemen we een gebakje met wat drinken voordat we weer op "huis" aan gaan. De rest van de middag ziet er hetzelfde uit als gistermiddag, te heet om iets te doen behalve luieren en zwemmen.
's Avonds besluiten we bij het restaurant van de camping te eten. Het menu van €19,95 ziet er goed uit en we nemen die allemaal. De grootte van de afzonderlijke gerechten zijn echter zó belachelijk groot dat het gewoon niet lekker meer is.
We maken een fietstocht over de voie verte richting Nîmes. Op de terugweg zien we bij een cave coöperative dat er druiven gelost worden en besluiten een kijkje te nemen. Een plaatselijke boer legt ons eea uit over de oogst en de druiven.Hij laat ons ook een trosje druiven proeven. Ze zijn heerlijk zoet! Het wordt een goed jaar volgens de wijnboer. D&I nemen uit de winkel bij de cave een doosje "wit" mee.
Op de terugweg staan Ingrid en Carienne ineens stil. Het blijkt dat de voorband van de fiets van C. lek is. Dirk heeft gelukkig een spuitbusje foam bij zich (de mijne zit in een fietstas bij de caravan) en de band is binnen een mum van tijd weer zodanig hard dat we verder kunnen fietsen. Bij een bakkertje halverwege nemen we een gebakje met wat drinken voordat we weer op "huis" aan gaan. De rest van de middag ziet er hetzelfde uit als gistermiddag, te heet om iets te doen behalve luieren en zwemmen.
's Avonds besluiten we bij het restaurant van de camping te eten. Het menu van €19,95 ziet er goed uit en we nemen die allemaal. De grootte van de afzonderlijke gerechten zijn echter zó belachelijk groot dat het gewoon niet lekker meer is.
Zaterdag 10 september
We gaan terug naar huis. Mijn zus uit Nieuw Zeeland heeft besloten gezien de toestand met mijn moeder over te komen. Ons huis is meestal haar thuisbasis en we willen ook op tijd thuis zijn om haar van Schiphol op te halen. Nadat onze juni vakantie al met ruim 2 weken ingekort was, is deze vakantie bijna 3 weken korter geworden dan gepland. Het is niet anders.
We rijden vandaag maar 430km, het is beredruk op de A7 met de ene na de andere file. De snelweg door Lyon is "coupé" volgens de matrixborden en weer moeten we er omheen. Pas na Lyon wordt het wat minder druk. Rond 4 uur komen we aan op camping La Grappe d'Or in Meursault net onder Beaune. We krijgen een prima plaats met prachtig uitzicht over de wijngaarden.
De volgende dag rijden we de resterende 760km in één keer naar huis; 11 dagen na ons vertrek zijn we weer thuis.
We gaan terug naar huis. Mijn zus uit Nieuw Zeeland heeft besloten gezien de toestand met mijn moeder over te komen. Ons huis is meestal haar thuisbasis en we willen ook op tijd thuis zijn om haar van Schiphol op te halen. Nadat onze juni vakantie al met ruim 2 weken ingekort was, is deze vakantie bijna 3 weken korter geworden dan gepland. Het is niet anders.
We rijden vandaag maar 430km, het is beredruk op de A7 met de ene na de andere file. De snelweg door Lyon is "coupé" volgens de matrixborden en weer moeten we er omheen. Pas na Lyon wordt het wat minder druk. Rond 4 uur komen we aan op camping La Grappe d'Or in Meursault net onder Beaune. We krijgen een prima plaats met prachtig uitzicht over de wijngaarden.
De volgende dag rijden we de resterende 760km in één keer naar huis; 11 dagen na ons vertrek zijn we weer thuis.
Bezochte campings:
Camping du Chateau Montigny le Roi 47.99969, 5.49501
Tweede of derde keer deze camping bezocht.
Rustige nette doorreiscamping 3 km vanaf de snelweg, die je in zijn geheel niet hoort. Aardige beheerder/ambtenaar van de gemeente, spreekt goed Engels en een beetje Nederlands en is erg vriendelijk. Plaatsen keurig verzorgd, deels gras, deels verhard met kiezels. Sanitair ziet er enigszins aan de buitenkant verouderd uit, maar is keurig schoon. Camping is groter dan je op het eerste gezicht denkt maar loopt een eind door. Sommige plekken hebben prachtig uitzicht over de vallei van de Maas. Als je vroeg bent heb je genoeg keuze. Naar het eind van de avond loopt de camping geheel vol. Kleine snackbar aanwezig die jaarlijks gepacht kan worden, dus kwaliteit kan verschillen.
Les Joncquiers 84750 Saint-Martin-de-Castillon 43.855376, 5.483592
Mooi gelegen camping gerund door 2 dames, die erg van regels houden. Sanitair erg primitief en met douchemuntjes van €0,20 waarmee je maar max 2 minuten kan douchen. Dit in het kader van water besparing, maar koud douchen kan je zo lang je wilt. Niet meer van deze tijd. Plaatsen zijn over het algemeen ruim en liggen mooi over de camping verdeeld. Het terrein is geaccidenteerd waardoor je op verschillende niveaus kampeert. Er is een klein zwmbad van 10x4m ter verfrissing met daar omheen een zonneterras. Inkopen kan je bij een InterMarché aan de rand van de stad op 9km of een LeClerc en Lidl op 11km dwars door Apt.
Domaine de Massereau 1990 Route d'Aubais, 30250 Sommières 43.765740, 4.096953
Grote chique camping waarbij de chalets verspreid over het domaine de overhand hebben en de kampeerplaatsen ertussen gedrapeerd liggen. Wij hebben liever een scheiding tussen de kampeerplaatsen en chalets. Prachtig vernieuwd sanitair dat centraal op het terrein ligt, maar waardoor je vanaf heel wat plaatsen ver moet lopen. Er is een verwarmd zwembad met zonneterras met ligbedden tevens is er nog een zwembad met een nog hogere temperatuur voor de koukleumen. Tevens is er een restaurant dat kwalitatief niet denderend genoemd mag worden. Het aardige stadje Sommières is makkelijk met de fiets te bereiken via een voormalig spoor die men tot voie verte heeft omgetoverd.
La Grappe d'Or 2 Route de Volnay, 21190 Meursault 46.985638, 4.768382
Prima doorgangscamping of een camping om van daaruit een paar dagen de omgeving per fiets te verkennen. Vanaf de camping heeft men een mooi uitzicht richting het oosten over de wijnvelden. Plaatsen zijn niet allemaal even groot en worden toegewezen bij aankomst. Bij het restaurant kan men een dagmenu of een frietje afhalen en genietend van het uitzicht op het terras van een simpel menu gebruik maken. Op het terrein liggen diverse sanitair voorzieningen die er wat verouderd uitzien, maar keurig schoon zijn.
In een redelijk groot zwembad met daarnaast glijbanen kan men een verfrissende duik nemen.