september 2012: Krk, Sibinj en Novigrad
klik op kaartje voor grotere kaart.
Zondag 2 september vertrekken we naar Kroatië. Het begint weer goed. De bus van Don&Marije wil nadat ik hem van de parkeerplaats heb gereden niet meer starten. Don moest zo wie zo nog komen, want hij wilde zijn aanhanger op de lege plek van de caravan zetten. Met startkabels moeten we de bus uiteindelijk starten, want zelfs mbv de starthulp krijg ik de bus niet aan, te weinig vermogen blijkbaar. (het zal deze vakantie nog 3x moeten) De accu is blijkbaar aan het eind.
De reis loopt voorspoedig en ondanks dat we 20 wegopbrekingen hebben staat er gelukkig nergens een file. Wat zijn de Duitse snelwegen toch een puinbak vergeleken met de Franse Auroroutes.
Als we in de buurt van München komen besluiten we door te rijden om niet maandagochtend in de spits files terecht te komen. Helaas zijn ze nog steeds aan de weg bezig en komen we bij de 21e wegopbreking wel in de file terecht. Een uur lang kruipen we voort en zijn we 15km verder. Daarna is de weg weer vrij en kunnen we eindelijk weer doorrijden. Normaal ben ik het na 600km wel zat dus nu vond ik het wel tijd worden om een camping op te zoeken.
In de ACSI gids vindt Carienne een camping aan de Hammersee met een gelijknamige naam. Volgens de beschrijving moet je er via een parkeerplaats aan de snelweg af en direct achter die parkeerplaats zou de camping liggen. Ik wil het risico niet nemen de parkeerplaats te missen en zo de camping, dus nemen we afslag 98 en rijden zo parallel aan de snelweg richting de camping. Bij het bordje ”camping Seehammer” lijkt de camping niet op de beschrijving uit de gids, maar ik ben het zo zat dat we de entree inrijden. We komen op een soort boerenhoeve waar meerdere combinaties staan. We worden hartelijk ontvangen maar kunnen nog alleen op de binnenplaats staan. Ik vind het geen probleem als we maar staan. Als we geïnstalleerd zijn vragen we waar we kunnen eten, want er zou een restaurant tegenover de camping zijn. We moeten volgens zeggen nog even 1 km naar beneden lopen. Als we bij het restaurant aan komen blijkt daar tegenover een gelijknamige camping te liggen, hoe verwarrend. Dat blijkt dus de ACSI camping te zijn. Maar goed we staan nu prima. De jachtschotel met het bijbehorend biertje smaakte er in ieder geval niet minder om.
Als we de volgende dag weer vroeg op pad gaan, zijn ons velen al voor gegaan zoals gebruikelijk. Vroeg bij ons is laat bij anderen. Na dezelfde weg weer terug gereden te hebben naar de snelweg zien we even later inderdaad de verwijzing via de parkeerplaats naar de camping. Een rare entree.
Ons plan is naar het eiland Krk te gaan waar onze vrienden met hun dochter op camping Pila in Punat staan. Het weer is beter dan het gisteren was en de TomTom geeft ruim 500km rijden aan met een aankomsttijd van rond ½4. Vandaag gaat alles vlot: de tunnels door Oostenrijk, de nieuwe rondweg om Ljubljana is een verademing, de weg binnendoor vanaf Postojna naar Rijeka nog altijd een rot weg, maar alles zonder oponthoud. Zo komen precies op de door TT aangegeven tijd aan. Bij de brug naar Krk heeft Carienne even een whatsappje naar Lenie verstuurd en zo worden we door Lenie en Jorinde bij de ingang van de camping opgewacht.
Ik vind de camping maar niks veel te massaal, maar goed het is maar voor een paar dagen. De caravan van Lenie en Eduard wordt iets opgeschoven, zodat we met zijn 2-en op één plek kunnen staan, een plek direct aan het strand. Onze plek er tegenover gebruiken we als parkeerplaats voor onze bus en hun auto. Het is nog volop vakantie en de camping is overbevolkt met Duitsers en Slovenen en het is hutje mutje.
Doordat er een wandel-fietspad tussen de camping en het strand ligt, is er de hele dag bekijks en je loopt in 10 minuutjes naar de boulevard van Punat met zijn winkeltjes en restaurantjes.
Omdat we een aantal jaren geleden op een andere camping op Krk gestaan hebben kennen we het eiland aardig en heeft het geen zin voor ons een dagtocht te maken. Het enige uitje die we maken is op Eduards zijn verjaardag, die we op een terras aan de boulevard van Krk-stad vieren. Op het moment dat we daar aankomen begint het te hozen. Eduard en ik rijden terug, omdat we beiden het dakluik van de caravan nog hebben openstaan. De wegen zijn kleine riviertjes geworden zo hard regent het. Gelukkig was er nog maar een klein beetje regen in de caravan gekomen dus dat viel mee.
Vijf dagen later zit de vakantie van Lenie&Eduard erop en zij vertrekken aan het eind van de middag huiswaarts. Wij koppelen de volgende dag de caravan weer aan met het idee nog een tweetal campings richting Split aan de Kvarner aan te doen.
We beginnen bij Klevonica op camping Sibinj op nog geen 2 uur rijden vanaf Krk, dus als we aankomen hebben we hele dag nog voor ons. We besluiten op het kiezel/keienstrand direct aan het water te gaan staan, schaduw maken we zelf wel. Het kristal heldere water ligt op nog geen 7 meter van onze luifel. Wat een plekje. De komende dagen wordt dit ons paradijsje.
De volgende dagen maken we uitstapjes naar Senj en Novi Vinodolski. Dat laatste stadje viel tegen. Senj is mooier en authentieker. We gaan bij Senj ook nog even naar boven de bergpas wegnr. 25 op, min of meer voor mezelf om te kijken of dit een geschikte weg naar huis en de A1 zou kunnen zijn voor onze combinatie, maar ik vindt het toch wel behoorlijk steil.
We kijken ook nog even bij een ander camping die ik uitgezocht had voor het geval Sibinj niets zou zijn. Deze camping camping Ujca 5km onder Senj en ligt ook werkelijk schitterend, alleen de toegangs door een tunnel onder de weg door is ook wel erg steil en smal.
Zo mooi het weer was zo snel kan het omslaan. Van het één op het andere moment komen er donkere wolken en begint het te stormen. We draaien de luifel in, ruimen ook de boel van de buren op die niets vermoedend ’s middags na aankomst lekker op de motor naar een restaurant waren gegaan. ’s Nachts valt de stoom uit. De volgende morgen blijkt dat ik met een verloopstekker kortsluiting maak. In de stromende regen en harde storm leg ik een andere kabel aan. De buren vertrekken met hun camperbus. Voor ons is dat geen optie meer, het waait te hard. De Bora heeft toegeslagen. De kustweg wordt ook afgesloten voor vrachtverkeer en combinaties met aanhangers. Ik zou het overigens niet in mijn hoofd halen om te gaan rijden, veel te onverantwoordelijk. Die avond wordt het steeds heviger en ik wordt steeds onrustiger en mijn paniekaanvallen worden ook weer erger. We zitten te schudden in onze caravan, nog erger dan we ooit hadden meegemaakt (Lac de Serre Poncon in Frankrijk). Tegen 11uur ’s avonds wordt het te erg en ik vertrouw het niet meer. Het zeewater staat op nog geen 3 meter van onze caravandeur, dus tijd om op te schuiven. Met de mover rijden we tot vlak tegen een muurtje van het eerste terras, het vangt de ergste windstoten op en we staan enigszins beschermd. De bus zet ik voor de caravan boven op het terras. Ons voorbeeld doet andere besluiten hetzelfde te doen. Pas aan het eind van de volgende dag neemt de Bora af. Boven op het terras waar de bus staat is een boom finaal doormidden geknakt op de dissel van een caravan.
Het plan was om nog voor een dagtocht naar Rab te gaan en daarna nog naar een zuidelijkere camping, maar ik wil weg, ik moèt weg, de paniekaanvallen nemen niet af. De volgende dag wil de bus niet meer starten en ik heb hem zodanig geparkeerd dat er bijna niet bij te komen is met een andere auto. Mbv van een Duitse buurman 2 paar accukabels en de starthulp krijgen we de bus weer aan de praat en een half uur later nemen we afscheid en ipv van naar het zuiden gaan we terug richting het noorden. Weg van ons paradijsje wat voor mij op dat moment niet meer zo was.
We gaan Istrië in richting Funtana en willen naar camping Puntica, de eerste camping die we ooit in voormalig Joegoslavië bezocht hebben. Een aantal jaren geleden waren we al een keertje wezen kijken en het leek ons wel weer eens aardig daar te staan. Bij de receptie bleek dat er maar een paar plekken over waren, de rest was allemaal voor nog ruim een week gereserveerd. De vrije plekken die we bekeken bevielen ons niet en we besloten verder te rijden. Elke camping die we voorbij reden leek propvol. We besloten door te rijden naar camping Mareda, waar we enkele jaren geleden gestaan hadden en hadden dezelfde plaats aan het strand in ons hoofd.
Ook Mareda was bomvol met Duitsers, Slovenen èn Nederlanders. De plekken waar we vorige keer stonden waren bezet met campers, dus kwamen we op een ander stuk terecht, 4 plekken achter de voorste rij vanaf het strand vonden we nog een plek die tevens met een CC-card vastgelegd kon worden. Later op de middag ging op de voorste rij een camper weg en ik ben toen direct naar de receptie gegaan om te vragen of wij daar konden staan. Geen probleem, dus we hebben nog een volle week lekker voor aan het strand gestaan met direct uitzicht op zee met elke avond een prachtige zonsondergang onder het genot van een koel glas wijn was het goed toeven. Bij het af rekenen betaalden we tot onze verbazing de prijs van de CC-card dus dat was een aardige meevaller van ruim €80,- Mogelijk dat die Italiaanse camper een jaarplek had en eerder was vertrokken, dus die plek was toch al betaald. Voor de camping een dubbele meevaller voor ons dus ook.
De laatste dagen van september loopt de camping leeg. Slovenen breken massaal hun bouwsels af en de caravans die achterblijven worden door de camping naar de winterstalling gesleept. Wij breken ook weer op en via Koper en Ljubljana gaan we weer richting de Karawanken tunnel. Als we vertrekken van de camping is het al 19gr, maar bij de tunnel aangekomen is het miezerig en maar 5gr. De verkeerslichten staan op rood met nog 15 auto’s voor ons. Er blijkt onderhoud aan de tunnel te zijn waardoor er maar één rijstrook in de tunnelbuis is. Zo staan we drie kwartier stil en hebben een aardig gesprek met een jong Amerikaans stel, die met een huurauto door Europa aan het trekken zijn. De rest van de middag blijft het afwisselend regenen, totdat we net over de Duitse grens zijn. Daar breekt voorzichtig de zon weer door. We besluiten niet via München maar binnendoor naar Regensburg te gaan om èn de files rond München te vermijden èn om nog een dagje de stad te bezoeken. Het is een mooi binnendoortje maar houdt met lokaal verkeer en veel vrachtwagens wel erg op. In Regensburg staat Azurcamping Regensburg in de CC-gids en als we daar aan komen rond een uur of zes, zit het terras voor de camping al aardig vol. Een goed teken.
We worden allervriendelijkst ontvangen door de beheerder die ons ook voor gaat naar onze plek. Ordentlich staat alles in het gelid op het doortrekkers veld, sommige nog aangekoppeld en sommige los. Wij koppelen af omdat we de volgende dag toch nog de stad in willen. Een klein half uurtje later zitten we op het terras en nuttigen we een heerlijke Duitse schotel met een goed glas Beierse wijn.
Halverwege de nacht begint het te regenen en het lijkt er op dat ons uitstapje naar de stad niet door zal gaan. Helaas is het de volgende dag niet veel beter en we besluiten de boel weer aan te koppelen en direct naar huis te gaan. Onze september vakantie zat er weer op.
De reis loopt voorspoedig en ondanks dat we 20 wegopbrekingen hebben staat er gelukkig nergens een file. Wat zijn de Duitse snelwegen toch een puinbak vergeleken met de Franse Auroroutes.
Als we in de buurt van München komen besluiten we door te rijden om niet maandagochtend in de spits files terecht te komen. Helaas zijn ze nog steeds aan de weg bezig en komen we bij de 21e wegopbreking wel in de file terecht. Een uur lang kruipen we voort en zijn we 15km verder. Daarna is de weg weer vrij en kunnen we eindelijk weer doorrijden. Normaal ben ik het na 600km wel zat dus nu vond ik het wel tijd worden om een camping op te zoeken.
In de ACSI gids vindt Carienne een camping aan de Hammersee met een gelijknamige naam. Volgens de beschrijving moet je er via een parkeerplaats aan de snelweg af en direct achter die parkeerplaats zou de camping liggen. Ik wil het risico niet nemen de parkeerplaats te missen en zo de camping, dus nemen we afslag 98 en rijden zo parallel aan de snelweg richting de camping. Bij het bordje ”camping Seehammer” lijkt de camping niet op de beschrijving uit de gids, maar ik ben het zo zat dat we de entree inrijden. We komen op een soort boerenhoeve waar meerdere combinaties staan. We worden hartelijk ontvangen maar kunnen nog alleen op de binnenplaats staan. Ik vind het geen probleem als we maar staan. Als we geïnstalleerd zijn vragen we waar we kunnen eten, want er zou een restaurant tegenover de camping zijn. We moeten volgens zeggen nog even 1 km naar beneden lopen. Als we bij het restaurant aan komen blijkt daar tegenover een gelijknamige camping te liggen, hoe verwarrend. Dat blijkt dus de ACSI camping te zijn. Maar goed we staan nu prima. De jachtschotel met het bijbehorend biertje smaakte er in ieder geval niet minder om.
Als we de volgende dag weer vroeg op pad gaan, zijn ons velen al voor gegaan zoals gebruikelijk. Vroeg bij ons is laat bij anderen. Na dezelfde weg weer terug gereden te hebben naar de snelweg zien we even later inderdaad de verwijzing via de parkeerplaats naar de camping. Een rare entree.
Ons plan is naar het eiland Krk te gaan waar onze vrienden met hun dochter op camping Pila in Punat staan. Het weer is beter dan het gisteren was en de TomTom geeft ruim 500km rijden aan met een aankomsttijd van rond ½4. Vandaag gaat alles vlot: de tunnels door Oostenrijk, de nieuwe rondweg om Ljubljana is een verademing, de weg binnendoor vanaf Postojna naar Rijeka nog altijd een rot weg, maar alles zonder oponthoud. Zo komen precies op de door TT aangegeven tijd aan. Bij de brug naar Krk heeft Carienne even een whatsappje naar Lenie verstuurd en zo worden we door Lenie en Jorinde bij de ingang van de camping opgewacht.
Ik vind de camping maar niks veel te massaal, maar goed het is maar voor een paar dagen. De caravan van Lenie en Eduard wordt iets opgeschoven, zodat we met zijn 2-en op één plek kunnen staan, een plek direct aan het strand. Onze plek er tegenover gebruiken we als parkeerplaats voor onze bus en hun auto. Het is nog volop vakantie en de camping is overbevolkt met Duitsers en Slovenen en het is hutje mutje.
Doordat er een wandel-fietspad tussen de camping en het strand ligt, is er de hele dag bekijks en je loopt in 10 minuutjes naar de boulevard van Punat met zijn winkeltjes en restaurantjes.
Omdat we een aantal jaren geleden op een andere camping op Krk gestaan hebben kennen we het eiland aardig en heeft het geen zin voor ons een dagtocht te maken. Het enige uitje die we maken is op Eduards zijn verjaardag, die we op een terras aan de boulevard van Krk-stad vieren. Op het moment dat we daar aankomen begint het te hozen. Eduard en ik rijden terug, omdat we beiden het dakluik van de caravan nog hebben openstaan. De wegen zijn kleine riviertjes geworden zo hard regent het. Gelukkig was er nog maar een klein beetje regen in de caravan gekomen dus dat viel mee.
Vijf dagen later zit de vakantie van Lenie&Eduard erop en zij vertrekken aan het eind van de middag huiswaarts. Wij koppelen de volgende dag de caravan weer aan met het idee nog een tweetal campings richting Split aan de Kvarner aan te doen.
We beginnen bij Klevonica op camping Sibinj op nog geen 2 uur rijden vanaf Krk, dus als we aankomen hebben we hele dag nog voor ons. We besluiten op het kiezel/keienstrand direct aan het water te gaan staan, schaduw maken we zelf wel. Het kristal heldere water ligt op nog geen 7 meter van onze luifel. Wat een plekje. De komende dagen wordt dit ons paradijsje.
De volgende dagen maken we uitstapjes naar Senj en Novi Vinodolski. Dat laatste stadje viel tegen. Senj is mooier en authentieker. We gaan bij Senj ook nog even naar boven de bergpas wegnr. 25 op, min of meer voor mezelf om te kijken of dit een geschikte weg naar huis en de A1 zou kunnen zijn voor onze combinatie, maar ik vindt het toch wel behoorlijk steil.
We kijken ook nog even bij een ander camping die ik uitgezocht had voor het geval Sibinj niets zou zijn. Deze camping camping Ujca 5km onder Senj en ligt ook werkelijk schitterend, alleen de toegangs door een tunnel onder de weg door is ook wel erg steil en smal.
Zo mooi het weer was zo snel kan het omslaan. Van het één op het andere moment komen er donkere wolken en begint het te stormen. We draaien de luifel in, ruimen ook de boel van de buren op die niets vermoedend ’s middags na aankomst lekker op de motor naar een restaurant waren gegaan. ’s Nachts valt de stoom uit. De volgende morgen blijkt dat ik met een verloopstekker kortsluiting maak. In de stromende regen en harde storm leg ik een andere kabel aan. De buren vertrekken met hun camperbus. Voor ons is dat geen optie meer, het waait te hard. De Bora heeft toegeslagen. De kustweg wordt ook afgesloten voor vrachtverkeer en combinaties met aanhangers. Ik zou het overigens niet in mijn hoofd halen om te gaan rijden, veel te onverantwoordelijk. Die avond wordt het steeds heviger en ik wordt steeds onrustiger en mijn paniekaanvallen worden ook weer erger. We zitten te schudden in onze caravan, nog erger dan we ooit hadden meegemaakt (Lac de Serre Poncon in Frankrijk). Tegen 11uur ’s avonds wordt het te erg en ik vertrouw het niet meer. Het zeewater staat op nog geen 3 meter van onze caravandeur, dus tijd om op te schuiven. Met de mover rijden we tot vlak tegen een muurtje van het eerste terras, het vangt de ergste windstoten op en we staan enigszins beschermd. De bus zet ik voor de caravan boven op het terras. Ons voorbeeld doet andere besluiten hetzelfde te doen. Pas aan het eind van de volgende dag neemt de Bora af. Boven op het terras waar de bus staat is een boom finaal doormidden geknakt op de dissel van een caravan.
Het plan was om nog voor een dagtocht naar Rab te gaan en daarna nog naar een zuidelijkere camping, maar ik wil weg, ik moèt weg, de paniekaanvallen nemen niet af. De volgende dag wil de bus niet meer starten en ik heb hem zodanig geparkeerd dat er bijna niet bij te komen is met een andere auto. Mbv van een Duitse buurman 2 paar accukabels en de starthulp krijgen we de bus weer aan de praat en een half uur later nemen we afscheid en ipv van naar het zuiden gaan we terug richting het noorden. Weg van ons paradijsje wat voor mij op dat moment niet meer zo was.
We gaan Istrië in richting Funtana en willen naar camping Puntica, de eerste camping die we ooit in voormalig Joegoslavië bezocht hebben. Een aantal jaren geleden waren we al een keertje wezen kijken en het leek ons wel weer eens aardig daar te staan. Bij de receptie bleek dat er maar een paar plekken over waren, de rest was allemaal voor nog ruim een week gereserveerd. De vrije plekken die we bekeken bevielen ons niet en we besloten verder te rijden. Elke camping die we voorbij reden leek propvol. We besloten door te rijden naar camping Mareda, waar we enkele jaren geleden gestaan hadden en hadden dezelfde plaats aan het strand in ons hoofd.
Ook Mareda was bomvol met Duitsers, Slovenen èn Nederlanders. De plekken waar we vorige keer stonden waren bezet met campers, dus kwamen we op een ander stuk terecht, 4 plekken achter de voorste rij vanaf het strand vonden we nog een plek die tevens met een CC-card vastgelegd kon worden. Later op de middag ging op de voorste rij een camper weg en ik ben toen direct naar de receptie gegaan om te vragen of wij daar konden staan. Geen probleem, dus we hebben nog een volle week lekker voor aan het strand gestaan met direct uitzicht op zee met elke avond een prachtige zonsondergang onder het genot van een koel glas wijn was het goed toeven. Bij het af rekenen betaalden we tot onze verbazing de prijs van de CC-card dus dat was een aardige meevaller van ruim €80,- Mogelijk dat die Italiaanse camper een jaarplek had en eerder was vertrokken, dus die plek was toch al betaald. Voor de camping een dubbele meevaller voor ons dus ook.
De laatste dagen van september loopt de camping leeg. Slovenen breken massaal hun bouwsels af en de caravans die achterblijven worden door de camping naar de winterstalling gesleept. Wij breken ook weer op en via Koper en Ljubljana gaan we weer richting de Karawanken tunnel. Als we vertrekken van de camping is het al 19gr, maar bij de tunnel aangekomen is het miezerig en maar 5gr. De verkeerslichten staan op rood met nog 15 auto’s voor ons. Er blijkt onderhoud aan de tunnel te zijn waardoor er maar één rijstrook in de tunnelbuis is. Zo staan we drie kwartier stil en hebben een aardig gesprek met een jong Amerikaans stel, die met een huurauto door Europa aan het trekken zijn. De rest van de middag blijft het afwisselend regenen, totdat we net over de Duitse grens zijn. Daar breekt voorzichtig de zon weer door. We besluiten niet via München maar binnendoor naar Regensburg te gaan om èn de files rond München te vermijden èn om nog een dagje de stad te bezoeken. Het is een mooi binnendoortje maar houdt met lokaal verkeer en veel vrachtwagens wel erg op. In Regensburg staat Azurcamping Regensburg in de CC-gids en als we daar aan komen rond een uur of zes, zit het terras voor de camping al aardig vol. Een goed teken.
We worden allervriendelijkst ontvangen door de beheerder die ons ook voor gaat naar onze plek. Ordentlich staat alles in het gelid op het doortrekkers veld, sommige nog aangekoppeld en sommige los. Wij koppelen af omdat we de volgende dag toch nog de stad in willen. Een klein half uurtje later zitten we op het terras en nuttigen we een heerlijke Duitse schotel met een goed glas Beierse wijn.
Halverwege de nacht begint het te regenen en het lijkt er op dat ons uitstapje naar de stad niet door zal gaan. Helaas is het de volgende dag niet veel beter en we besluiten de boel weer aan te koppelen en direct naar huis te gaan. Onze september vakantie zat er weer op.
camping Großseeham 47,85501, 11,8567Deze camping ligt op iets meer dan 1km van een ACSI met gelijknamige naam. Soort boerenhoeve, met direct aan het meer de campingplaatsen voor langer verblijf. Direct bij het hoofdgebouw een gazon waar je aangekoppeld kan staan voor doorreizigers. Klein bijgebouwtje met eenvoudig maar schoon sanitair en douches. Te weinig voor het aantal doorreizigers in de vroege morgen.Aardig ontvangst met de mlogelijkheid om 's ochtends broodjes te krijgen. Prijs/kwaliteit te duur
|
Camping Pila, Punat Krk 45,0148, 14,6267
Net als veel andere campings in HR is deze ook zo mega groot. Omdat vrienden hier stonden hier terecht gekomen, anders was de keuze niet hier opgevallen. Zelf in september nog hartstikke vol door vele Duitsers/Slovenen en Italianen die dan nog volop vakantie hebben. Bij de receptie weten ze van voren niet meer dat ze van achteren leven, totaal geen organisatie. Men weet niet welke plekken er vrij komen, wel welke gereserveerd zijn, maar weer niet tot hoelang. Je hoeft ook niet aan te geven tot wanneer je blijft . Zoek maar een plaats en laat maar weten waar je staat. Als je dat doet zoek dan een paar plekken uit, want jouw leuke plekje kan toevallig net vergeven zijn of gereserveerd. De verhouding tussen vaste en toer plaatsen is totaal zoek. De sanitairblokken zijn goed verdeeld over de camping en zien er netjes en schoon uit. Over de hele camping is wifi gratis en goed te ontvangen. Voor de camping langs loopt een wandelboulevard met treintje naar Punat met zijn vele strandtentjes. |
Klevonica 45,04406, 14,87820
Inderdaad een verademing bij de megacampings vergeleken, maar prijs kwaliteit verhouding is daardoor ook wel zoek. 180kuna/€22 half september voor 2 personen is teveel. Eigenaren erg vriendelijk hebben relatief veel verspijkerd aan de camping, nieuw sanitair (wordt goed schoongemaakt) nog wel met gordijntjes en zeer lauw tot koud water en nieuwe elektrakasten met 16A, maar verder geen voorzieningen. Ik vond het verkeer op de bovenliggende kustweg wel storend , mn vrachtverkeer hoorde je doordat de camping in een baai/bocht ligt 2x voorbij denderen. Dit is afhankelijk hoe de wind staat. Dit stuk van de kust staat bekend om de regelmatige zeer harde Bora (voordeel kraakheldere geblazen zee) maar als je dit treft zoals, wij beleef je angstige momenten in je caravan. Het uitzicht op Krk is door verschillend licht telkens weer fantastisch om naar te kijken. Senj met een Konzum is een 10min rijden. In de directe omgeving is geen wifi, ook daarvoor naar Senj. Restaurant op camping is wel ok. |
camping Mareda Novigrad 45,34278, 13,54780
Voor Kroatische begrippen een kleine grote camping, niet één van de voormalige staatscampings zoals zo velen op Istrië. Ingang en receptie ligt buiten het campingterrein omdat er ook een appartementen complex bij hoort. Op de camping zijn een aantal reisorganisaties vertegenwoordigd die zowel tenten als chalets verhuren. De staan allemaal bij elkaar meer achter en aan de zijkant op het terrein. Plaatsen divers van grootte en voor campingcard houders zijn aparte zones aangewezen. Vlak bij het strand/betonplaat zijn enorm grote plaatsen, naast het restaurant naar rechts zijn onafgebakende plaatsen met zicht direct op zee. Sanitairblok aan het strand. Het strand dat hoofdzakelijk bestaat uit met beton afgesmeerde rotsplaten (heel veel in Istrië) 4 koude douches om het zeewater af te spoelen. Centraal gelegen sanitair/doucheblok keurig de hele dag onderhouden, maar niet altijd erg warm water. |
Azur camping Regensburg 49,02774, 12,05878
Goede doorgangscamping Via een rondweg en een klein stukje buitenwijk is deze stadscamping binnen een mum van tijd bereikbaar. Wij wilden deze camping aandoen om Regensburg te bezoeken, maar helaas door regenval kwam dat stadsbezoek te vervallen. In tegenstelling tot eerdere beoordelingen werden wij zeer vriendelijk ontvangen en was er alle tijd om vragen te stellen die ook vriendelijk werden beantwoord. Camping wordt denk ik terecht strak geleid met het toewijzen van plaatsen wat ook inherent is aan zo'n soort camping. Ook de indeling van het doorgangsgedeelte is daardoor zo efficiënt mogelijk ingedeeld. Wij betaalden ondanks dat het geen Acsi-card camping is wel de Acsi prijs van €16,- op vertoon van onze card. Biergarten/restaurant niet heel veel anders dan andere in Duitsland. Snelle redelijke hap onder €10,- . Keurige sanitairblokken met gezien het aantal bezoekers ruim voldoende en schoon sanitair. Watertappunten rijkelijk verdeeld en 16A stroomvoorziening. Wifi wel verkrijgbaar maar schandalig duur. |