juni 2004: Via de westkant naar Sicilië en oostkant terug
19 mei 2004
We zijn om 13.10 uur uit Cothen vertrokken. Gelukkig hebben we weinig oponthoud door de opgebroken wegen in België. We komen tot Petites Tailles, zo'n 10km boven Bastogne. Camping Aux Massotais ligt naast het restaurant, lekker én makkelijk! We zetten natuurlijk wel de schotel neer, kunnen we straks nog wat tv kijken. |
20 mei 2004
Om 7.45 uur zitten we weer in de auto, vandaag willen we tot de Mont Blanc rijden. En dat lukt ook. We zijn rond 17.30 uur op de camping. Camping Les Deux Glaciers ligt net vóór Chamonix, aan de voet van de Mont Blanc. We hebben dus een prachtig uitzicht. |
21 mei 2004
We gaan vandaag op weg naar Annecy. Er is in Chamonix geen caravanzaak en aangezien we een lek neuswiel hebben en het oude wieltje dat we bij ons hebben niet past, moeten we op zoek naar een andere. Volgens de campingbaas moeten we daarvoor naar Annecy. Het is daar nog helemaal niet eenvoudig om een caravanzaak te vinden, maar uiteindelijk komen we via een policier en een mobilhomedealer én de navigator toch bij een campingzaak. Gelukkig is er iemand aanwezig in het belendende pand, want deze zaak is eigenlijk gesloten. Er is wel een wieltje, maar dat is te klein. We hebben het toch maar meegenomen, beter iets dan niets.
Later is het Paul toch gelukt om ons eigen oude wiel eronder te zetten.
We gaan vandaag op weg naar Annecy. Er is in Chamonix geen caravanzaak en aangezien we een lek neuswiel hebben en het oude wieltje dat we bij ons hebben niet past, moeten we op zoek naar een andere. Volgens de campingbaas moeten we daarvoor naar Annecy. Het is daar nog helemaal niet eenvoudig om een caravanzaak te vinden, maar uiteindelijk komen we via een policier en een mobilhomedealer én de navigator toch bij een campingzaak. Gelukkig is er iemand aanwezig in het belendende pand, want deze zaak is eigenlijk gesloten. Er is wel een wieltje, maar dat is te klein. We hebben het toch maar meegenomen, beter iets dan niets.
Later is het Paul toch gelukt om ons eigen oude wiel eronder te zetten.
22 mei 2004
De Mont Blanc is eigenlijk niet te zien. Het is heel koud (7ºC), maar gelukkig is het als we opstaan net opgehouden met regenen. Het is 8 uur als we van de camping wegrijden. Als we de tunnel door zijn lijkt het wat op te knappen. We rijden door het Val d'Aosta, richting Genua, Livorno, Piombino (tegenover Elba). De camping die ik had uitgezocht net onder Piombino; ver-schrík-ké-lijk!!! Italianen zijn net als de Portugezen en Spanjaarden gewend om hun caravan het hele jaar op de camping te laten staan (ingepakt!!) met enorme bouwsels over de plek. En daar sta jij dan gezellig tussen! We gaan op zoek naar een andere camping, maar dat is nog niet zo gemakkelijk. Het is hartstikke druk overal óf de auto mag niet bij de caravan staan en moeten we veel te ver lopen vanaf de parkeerplaats óf het is een camping waar net als de eerste allemaal ingepakte caravans staan. Uiteindelijk zijn we het zat en gaan we maar op een ongezellige camping staan. We zijn van plan om maar 1 dag te blijven, zodat we naar Elba kunnen. Het wordt uiteindelijk camping rosmarina marina di grosseto
De Mont Blanc is eigenlijk niet te zien. Het is heel koud (7ºC), maar gelukkig is het als we opstaan net opgehouden met regenen. Het is 8 uur als we van de camping wegrijden. Als we de tunnel door zijn lijkt het wat op te knappen. We rijden door het Val d'Aosta, richting Genua, Livorno, Piombino (tegenover Elba). De camping die ik had uitgezocht net onder Piombino; ver-schrík-ké-lijk!!! Italianen zijn net als de Portugezen en Spanjaarden gewend om hun caravan het hele jaar op de camping te laten staan (ingepakt!!) met enorme bouwsels over de plek. En daar sta jij dan gezellig tussen! We gaan op zoek naar een andere camping, maar dat is nog niet zo gemakkelijk. Het is hartstikke druk overal óf de auto mag niet bij de caravan staan en moeten we veel te ver lopen vanaf de parkeerplaats óf het is een camping waar net als de eerste allemaal ingepakte caravans staan. Uiteindelijk zijn we het zat en gaan we maar op een ongezellige camping staan. We zijn van plan om maar 1 dag te blijven, zodat we naar Elba kunnen. Het wordt uiteindelijk camping rosmarina marina di grosseto
23 mei 2004
Nou, vandaag had het moeten gebeuren; ons boottochtje naar Elba. Toen we bij de ferry aankwamen en een kaartje wilden kopen, bleek een retourtje Elba bijna €90 te kosten!! Ze lokken je voor €28 maar zeggen er niet bij dat dat alleen voor de heenreis is. Aangezien je ook weer van het eiland af moet hebben ze het retour gedeelte meer dan de dubbele prijs gemaakt. We besluiten liever een paar keer lekker uit eten te gaan voor dat geld. Misschien dat we ooit op het eiland gaan kamperen, het schijnt de moeite waard te zijn. We rijden via Grosseto terug naar de camping. Best een leuk stadje. Maar morgen stappen we weer op!
Nou, vandaag had het moeten gebeuren; ons boottochtje naar Elba. Toen we bij de ferry aankwamen en een kaartje wilden kopen, bleek een retourtje Elba bijna €90 te kosten!! Ze lokken je voor €28 maar zeggen er niet bij dat dat alleen voor de heenreis is. Aangezien je ook weer van het eiland af moet hebben ze het retour gedeelte meer dan de dubbele prijs gemaakt. We besluiten liever een paar keer lekker uit eten te gaan voor dat geld. Misschien dat we ooit op het eiland gaan kamperen, het schijnt de moeite waard te zijn. We rijden via Grosseto terug naar de camping. Best een leuk stadje. Maar morgen stappen we weer op!
24 mei 2004
We stappen maar weer eens op. De camping was k.., het was er veel te druk, Elba ging niet door, de schotel kon door de bomen de satelliet niet vinden en Paul was bijna weer beginnen te roken na een kwaaie bui.... Halverwege de middag arriveren we in Vico Equense, Campeggio Sant'Antonio. Als we vanaf de hoge kustweg naar beneden naar de haven rijden, krijgt Paul het al benauwd als hij aan de terugweg denkt! Hij weet dan nog niet dat de helling naar de camping ook ruim 18% is en dat hij die vanuit stilstand op moet rijden... (ik ook niet hoor) Je moet nl vanaf de weg 90gr door een smalle toegangspoort omhoog. We komen dus met stinkende en rokende koppelingsplaten op de camping aan... Gianni de campingbaas kijkt er niet van op. Paul zal niet de eerste zijn. Vanaf de haven heb je een prachtig uitzicht op de Vesuvius. Vanavond eten we in het restaurant op de camping en morgen gaan we in de zon liggen. We willen tenslotte ook een kleurtje overhouden aan onze vakantie. |
26 mei 2004
Pompeï staat vandaag op het programma. We zijn er om 11.15 uur en om 14.15 zijn we allebei aan het eind van ons Latijn. We hebben maar een klein gedeelte van gezien, volgende keer een ander stuk. Indrukwekkend is het. Voor mij is het de eerste keer, Paul was hier al eens in 1973 we hadden toen net verkering en hij ging met zijn nichtje uit Nieuw zeeland een maandje "Interrailen".
Na Pompeï rijden we via de Amalfi-kust weer terug naar de camping in de baai van Sorrento.
Pompeï staat vandaag op het programma. We zijn er om 11.15 uur en om 14.15 zijn we allebei aan het eind van ons Latijn. We hebben maar een klein gedeelte van gezien, volgende keer een ander stuk. Indrukwekkend is het. Voor mij is het de eerste keer, Paul was hier al eens in 1973 we hadden toen net verkering en hij ging met zijn nichtje uit Nieuw zeeland een maandje "Interrailen".
Na Pompeï rijden we via de Amalfi-kust weer terug naar de camping in de baai van Sorrento.
27 mei 2004
Capri, het eiland waar de zon altijd schijnt, ligt nog in de wolken als we vanuit de haven bij de camping op de vleugelboot stappen naar Sorrento. Daar stappen we over op een grotere boot die ons naar Capri brengt. Op Capri is het geen laagseizoen meer volgens het boekje, nou, dat merken wij ook. De taxi kost 100 euro, 2 scooters huren voor 3 uur hetzelfde bedrag, voor de kabelbaan staat een rij van ca. 100m en in de busjes bestemd voor 20 man wordt 40 man gestouwd. We voelen ons helemaal onthand zo zonder auto. We zijn zo gewend om alles, maar dan ook alles, met de auto te doen. We kijken nog of er auto's te huur zijn, maar dat is niet het geval. Dus kiezen wij maar voor een bootje voor ons 2-en (kost ook 100 euro!). Achteraf vinden we het een goede keuze, het eiland is vanaf het water prachtig, en die mooie grotten en die blauwe zee....
Capri, het eiland waar de zon altijd schijnt, ligt nog in de wolken als we vanuit de haven bij de camping op de vleugelboot stappen naar Sorrento. Daar stappen we over op een grotere boot die ons naar Capri brengt. Op Capri is het geen laagseizoen meer volgens het boekje, nou, dat merken wij ook. De taxi kost 100 euro, 2 scooters huren voor 3 uur hetzelfde bedrag, voor de kabelbaan staat een rij van ca. 100m en in de busjes bestemd voor 20 man wordt 40 man gestouwd. We voelen ons helemaal onthand zo zonder auto. We zijn zo gewend om alles, maar dan ook alles, met de auto te doen. We kijken nog of er auto's te huur zijn, maar dat is niet het geval. Dus kiezen wij maar voor een bootje voor ons 2-en (kost ook 100 euro!). Achteraf vinden we het een goede keuze, het eiland is vanaf het water prachtig, en die mooie grotten en die blauwe zee....
la28 mei 2004
De bestemming is nu Sicilië. We moeten dus een flink stuk rijden vandaag. Het is mooi weer, de brem op de hellingen ruikt heerlijk. Midden in Basilicata rijden we verkeerd en gaan de snelweg af. Wat is het daar mooi zeg! Volgende keer misschien hier ergens een stop plannen, er zijn alleen niet zoveel campings in dit gebied, tenminste volgens de ACSI-gids. Als we thuis zijn moeten we internet maar eens raadplegen. We komen tegen 19.00 uur op camping la Timpa aan. Het is er niet erg druk en we vinden een prachtig plekje (morgen foto's). |
29 mei 2004
Ons plekje op campeggio La Timpa in Santa Maria La Scala, Acireale. Het is een terrassencamping. Wij zitten toch wel zo'n 75m boven zee... Vanaf het 3e terras is een lift door de rotsen naar de zee. Paul durft er niet in!
30 mei 2004
's Morgens schijnt de zon, waar we dus lekker van genieten. Als het 's middags toch weer wat betrekt rijden we een beetje rond.
Ons plekje op campeggio La Timpa in Santa Maria La Scala, Acireale. Het is een terrassencamping. Wij zitten toch wel zo'n 75m boven zee... Vanaf het 3e terras is een lift door de rotsen naar de zee. Paul durft er niet in!
30 mei 2004
's Morgens schijnt de zon, waar we dus lekker van genieten. Als het 's middags toch weer wat betrekt rijden we een beetje rond.
31 mei 2004
We gaan de Etna op. Het komt niet bij ons op om warmere kleren aan te trekken/mee te nemen. Hoe stom kun je zijn. Het is boven 6ºC! En dan zijn we nog niet eens helemáál boven. We gaan dus maar niet nóg hoger met een jeep. We hebben het nu al koud genoeg.
Het is een indrukwekkend landschap. Vooral de lavastroom van 2002, waar je de rook van de nog warme lava ziet, is indrukwekkend.
Op de terugweg rijden we langs Taormina, de bekendste badplaats van Sicilië. De kust is hier schitterend. Het wordt al laat en we zijn het stadje zelf niet in gegaan. Volgende keer dan maar, het wordt al een heleboel volgende keer maar weer, maar dan heb je iets om naar uit te zien.
We gaan de Etna op. Het komt niet bij ons op om warmere kleren aan te trekken/mee te nemen. Hoe stom kun je zijn. Het is boven 6ºC! En dan zijn we nog niet eens helemáál boven. We gaan dus maar niet nóg hoger met een jeep. We hebben het nu al koud genoeg.
Het is een indrukwekkend landschap. Vooral de lavastroom van 2002, waar je de rook van de nog warme lava ziet, is indrukwekkend.
Op de terugweg rijden we langs Taormina, de bekendste badplaats van Sicilië. De kust is hier schitterend. Het wordt al laat en we zijn het stadje zelf niet in gegaan. Volgende keer dan maar, het wordt al een heleboel volgende keer maar weer, maar dan heb je iets om naar uit te zien.
1 juni 2004
We vertrekken uit Acireale, richting Cefalù in het noorden van Sicilië. We rijden eerst naar het westen, midden over Sicilië en dan naar het noorden. We kiezen voor een plaats op campeggio Sanfilippo in Céfalù. Ik heb al een tijdje uitslag in mijn hals en nek. Ik denk dat het misschien een allergische reactie is op de reumapillen die ik sinds kort weer slik. Ik ben eerst gestopt met de nieuwe pillen die ik heb gekregen. Het maakt geen verschil. Dan stop ik met de pillen die ik al jaren heb geslikt. Er is tenslotte heel wat met mijn lijf gebeurd het afgelopen jaar en misschien kan ik er nu niet tegen. Maar ook dat maakt geen enkel verschil. We besluiten in Céfalù naar de Pronto Soccorso te gaan om ernaar te laten kijken. Een aardige vrouwelijke dokter hoort mijn verhaal aan (gedeeltelijk in het Italiaans, gedeeltelijk in het Engels). Even later haalt ze er nog een bewaker bij die behoorlijk Engels spreekt en ook een dermatoloog wordt nog even opgepiept om naar mijn hals te komen kijken. De conclusie luidt: herpes! Ik heb dus gordelroos in mijn hals... Nadat ze klaar waren en met elkaar hadden overlegd hoefde ik niets te betalen (waarschijnlijk te ingewikkeld) en ze zei lachend dat het een rijk ziekenhuis was. Ik moet zoviraxpillen slikken en crème smeren en dan moet het na een dag of 10 toch wel over zijn. Bij de apotheek krijg ik een doosje met 25 pillen mee. Die zijn dus op na 8 dagen en de herpes is niet weg! We gaan dan in Taranto (in de hak) met hetzelfde recept naar een apotheek. Ik leg in mijn beste Italiaans uit wat er aan de hand is en dat ik nog voor een paar dagen pillen moet hebben omdat het nog niet over is. En zonder enig probleem krijg ik weer een doosje met 25 pillen mee! Gelukkig is het na nog een dag of 3 pillen slikken in zoverre over dat er geen nieuwe plekken bijkomen en stop ik maar. Het smeren gaat nog wel een aantal dagen door. |
2 juni 2004
We maken een prachtige door het regionale park della Madonie achter het binnenland in. Het is hier prachtig. We nemen een luch in een soort berghut en op het moment dat we weer de auto in stappen krijg ik migraine. We proberen nog een stukje verder te rijden maar het wordt zo erg dat ik niet meer kan rijden en Carienne het stuur over moet nemen. Nadat ik mijn maag in de berm had geleegd en even achter in de auto had gelegen konden we weer verder. Echt een pretje was het niet en ik was blij dat we weer op de camping waren. De rest van de middag heb ik in de caravan gelegen.
De dag erop hebben we een rustdag gehouden en lekker op het strand gelegen.
We maken een prachtige door het regionale park della Madonie achter het binnenland in. Het is hier prachtig. We nemen een luch in een soort berghut en op het moment dat we weer de auto in stappen krijg ik migraine. We proberen nog een stukje verder te rijden maar het wordt zo erg dat ik niet meer kan rijden en Carienne het stuur over moet nemen. Nadat ik mijn maag in de berm had geleegd en even achter in de auto had gelegen konden we weer verder. Echt een pretje was het niet en ik was blij dat we weer op de camping waren. De rest van de middag heb ik in de caravan gelegen.
De dag erop hebben we een rustdag gehouden en lekker op het strand gelegen.
4 juni 2004
We laten Sicilië achter ons en rijden naar de ferry in Messina. Het is vrij rustig als we om 12 uur aankomen. We hebben de tickets al op de heenweg gekocht, dus we denken de volgende boot te kunnen nemen. Niets blijkt minder waar... Ze laten gewoon eerst een ferry met alleen vrachtwagens weggaan. En dat terwijl die allemaal ná ons zijn aangekomen! De chauffeur naast ons is het er ook duidelijk niet mee eens en hij gaat zijn kaartje dan ook weer terugbrengen om met een andere maatschappij de gaan. Als we uiteindelijk toch op het vasteland aankomen, het is dan ondertussen 13.36 uur, rijden we de teen omhoog naar Briatico in Calabria. De camping die ik had uitgezocht was net open en wij waren de eerste klanten. Niet dus. Het is misschien wel lekker rustig, maar een klein beetje vertier en sociale controle als je weg bent is toch wel aangenamer. We vertrekken dus en komen uit bij Campeggio Villaggio Dolomiti sul Mare. Het is nog lastig om binnen te komen; om de hele camping staat een hoge muur en je moet op een bel drukken om de poort open te krijgen. Het zal wel nodig zijn, denken we maar... Deze camping is ook pas open, maar net iets meer bewoont dan de vorige. Ook al omdat op de helft van het terrein kleine huisjes staan met slaapkamer en een soort patio met keukentje. Ziet er wel leuk uit. Je kunt ook volpension krijgen met een prima buffet in het restaurant. Wij kwamen de eerste avond in het restaurant en het meisje dat daar bediende zette ons aan een tafel en vertelde ons dat we naar het buffet konden gaan om eten te halen. Zo langzamerhand werd het ons duidelijk dat er alleen maar mensen zaten die waarschijnlijk volpension hadden geboekt. Paul wilde het zeggen, maar ik wilde eerst mijn buikje rond eten en dan verder zien wat er gebeurde. Toen ze ons kwam uitleggen wanneer het ontbijt en de lunch was, wisten we het zeker. Gelukkig konden we ook gewoon voor 1x betalen! |
5 juni 2004
We beginnen de dag weer rustig. Voor Paul is dat nogal moeilijk, dus vindt hij wat te doen... De zon schijnt en ik probeer nog wat meer kleur te krijgen. Tegen de avond willen we naar Tropea rijden en daar in de buurt een restaurantje zoeken. Dat blijkt nog helemaal niet zo eenvoudig. Hier op het vasteland zijn de meeste restaurants nog gesloten. In Tropea zelf lijkt het wel hoogseizoen, het is er verschrikkelijk druk. We rijden door naar Capo Vaticano, tenminste dat proberen we. We snappen af en toe niet zoveel van de Italiaanse bewegwijzering en ook nu is het net een puzzelrit en we geven het na een paar pogingen maar op. Op de terugweg rijden we langs een grote kerk met daarnaast een kerkhof. Zoiets hebben we nog nooit gezien. Erg indrukwekkend.
We beginnen de dag weer rustig. Voor Paul is dat nogal moeilijk, dus vindt hij wat te doen... De zon schijnt en ik probeer nog wat meer kleur te krijgen. Tegen de avond willen we naar Tropea rijden en daar in de buurt een restaurantje zoeken. Dat blijkt nog helemaal niet zo eenvoudig. Hier op het vasteland zijn de meeste restaurants nog gesloten. In Tropea zelf lijkt het wel hoogseizoen, het is er verschrikkelijk druk. We rijden door naar Capo Vaticano, tenminste dat proberen we. We snappen af en toe niet zoveel van de Italiaanse bewegwijzering en ook nu is het net een puzzelrit en we geven het na een paar pogingen maar op. Op de terugweg rijden we langs een grote kerk met daarnaast een kerkhof. Zoiets hebben we nog nooit gezien. Erg indrukwekkend.
7 juni 2004
We steken de teen over en rijden langs de Golfo di Taranto naar de volgende camping. We vertrouwen geheel op onze navigator om Campeggio Porto Pirrone te vinden en dat blijkt geen goed plan. We komen ergens in the middle of nowhere terecht en zijn compleet de weg kwijt. Natuurlijk verliest Paul zijn geduld; na een dag rijden heeft hij het wel gehad. De camping ligt in Marina di Leporano dus we besluiten dan eerst maar de borden Leporano te volgen, de marina zal dan wel niet meer ver weg zijn? Gelukkig is dat een goede ingeving en tegen 17.00 uur rijden we de camping op. |
8 juni 2004
We hebben weer heerlijk in de zon gelegen en besluiten een macelleria (slagerij) op te zoeken. We willen graag lamskoteletjes op de bbq leggen. Er wordt een heel lam tevoorschijn gehaald met nog een puntje zwart aan zijn staartje....
We willen een foto van ons beiden nemen en ik zet de camera op een paaltje beneden aan de trap. Als ik bijna boven ben gaat 'ie al af, ik draai me om en donder naar beneden... Ik heb nog geluk, want het hek langs de rand is nogal krakkemikkig en het had niet veel gescheeld of ik was nog een paar meter verder naar beneden gevallen!
We hebben weer heerlijk in de zon gelegen en besluiten een macelleria (slagerij) op te zoeken. We willen graag lamskoteletjes op de bbq leggen. Er wordt een heel lam tevoorschijn gehaald met nog een puntje zwart aan zijn staartje....
We willen een foto van ons beiden nemen en ik zet de camera op een paaltje beneden aan de trap. Als ik bijna boven ben gaat 'ie al af, ik draai me om en donder naar beneden... Ik heb nog geluk, want het hek langs de rand is nogal krakkemikkig en het had niet veel gescheeld of ik was nog een paar meter verder naar beneden gevallen!
9 juni 2004
Gisteren was een luie dag, vandaag dus weer wat "actie". We gaan dus een rondje "hak" doen. We rijden eerst langs de westkant tot aan Capo Santa Maria di Leuca, het uiterste puntje en daar eten we een lekker visje. Dan gaan we langs de oostkant weer omhoog en steken halverwege door naar Lecce. Een prachtige stad met veel te zien. Pas als we thuis zijn en de gids naast de foto's leggen, zien we wát we hebben bekeken...
Gisteren was een luie dag, vandaag dus weer wat "actie". We gaan dus een rondje "hak" doen. We rijden eerst langs de westkant tot aan Capo Santa Maria di Leuca, het uiterste puntje en daar eten we een lekker visje. Dan gaan we langs de oostkant weer omhoog en steken halverwege door naar Lecce. Een prachtige stad met veel te zien. Pas als we thuis zijn en de gids naast de foto's leggen, zien we wát we hebben bekeken...
11 juni 2004
Eigenlijk wilden we van de hak naar het schiereiland Gargano maar het werd Parco Nazionale d'Abruzzo en wel camping Il Vecchio Mulino. In Marina di Leporano kwamen Duitsers naast ons staan die 'gevlucht' waren uit Gargano. Hij vertelde dat Zuid-Duitsland vakantie heeft en Gargano een geliefde bestemming is. Het is voor hen ook maar zo'n 1000km, dus goed te doen voor 2 weken. De disco's schalden hen van 6 kanten tegemoet, dus als we van een beetje rust hielden, raadde hij ons af daarheen te gaan. We volgen zijn advies maar op en laten Gargano voor een volgende keer over. |
12 juni 2004
We rijden eerst naar Pescasséroli (er loopt eigenlijk maar 1 weg door het park, dus we kunnen vanaf de camping alleen links, richting Pescasséroli of rechts richting Barrea). We lopen wat door het dorp en vinden een kapper. Paul wil zo'n ouderwetse Italiaanse kapper wel proberen. De kapper knipt met een grote schaar van die grote 'happen' haar dat ik met angst en beven het resultaat afwacht. We zijn dat niet echt meer gewend, een kapper met zo'n grote schaar! Zijn nek werd netjes met een enorme kwast mét talkpoeder ontdaan van haartjes. Het resultaat? Uitstekend!
Daarna zoeken we eerst een bar waar we een broodje kunnen eten en maken daarna een prachtige tocht door de Abruzzen.
We rijden eerst naar Pescasséroli (er loopt eigenlijk maar 1 weg door het park, dus we kunnen vanaf de camping alleen links, richting Pescasséroli of rechts richting Barrea). We lopen wat door het dorp en vinden een kapper. Paul wil zo'n ouderwetse Italiaanse kapper wel proberen. De kapper knipt met een grote schaar van die grote 'happen' haar dat ik met angst en beven het resultaat afwacht. We zijn dat niet echt meer gewend, een kapper met zo'n grote schaar! Zijn nek werd netjes met een enorme kwast mét talkpoeder ontdaan van haartjes. Het resultaat? Uitstekend!
Daarna zoeken we eerst een bar waar we een broodje kunnen eten en maken daarna een prachtige tocht door de Abruzzen.
13 juni 2004
We zeggen arrivederci tegen de Abruzzen. Als we in Gioia dei Marsi rijden is de navigator ietwat onduidelijk en nemen we een verkeerde afslag. De weg die we hebben genomen eindigt in een zandpad. We moeten dus keren. De bewoner van het laatste huis is op de weg aan het werk en opent het hek van zijn terrein zodat Paul makkelijker kan keren. Hij verzet zelfs zijn tractor en auto, maar het is allemaal nét te krap. Dan maar de caravan afkoppelen en draaien. Ondertussen waren ook oma en opa komen kijken/helpen. Na ruim een kwartier zijn we weer onderweg. Als we op de snelweg zijn aangekomen merkt Paul dat de knipperlichten het niet meer doen. Stoppen dus. Blijkt er tijdens het afkoppelen wat fout te zijn gegaan met de stekker en is er kortsluiting ontstaan. Gelukkig hebben we een aantal zekeringen bij ons en ik duik onder het stuur om ze één voor één te bekijken en te vervangen (Paul kan dat niet met zijn dubbelfocusbril...)! Na nóg een kwartier rijden we dan toch eindelijk richting de Adriatico, langs San Marino (niet te zien door de laaghangende bewolking) en Bologna naar Lago di Garda. We hebben besloten hier de laatste week door te brengen. We beginnen bij Peschiera naar een camping te zoeken. Ook hier lijkt het wel hoogseizoen! Het is verschrikkelijk druk en de campings staan hutje mutje vol. Dit willen we helemaal niet! Wat te doen? We rijden langs de oostkant van het meer naar het noorden en hopen wat beters tegen te komen. En alhoewel het wel wat rustiger wordt als de bergen hoger worden, vinden we geen leuke camping. Wat als we naar het Lago di Ledro gaan? Zou het bij dat kleine broertje van Lago di Garda net zo druk zijn? We gaan het gewoon proberen. We kunnen altijd morgen nog wat anders gaan zoeken. Maar de eerste de beste camping in Molina di Ledro, camping Al Sole blijkt een goede te zijn. Het is er rustig, het sanitair is net vernieuwd, de douche is nog lekkerder dan thuis! |
14 juni 2004
Paul is vanmorgen al vroeg gewekt door de schoonmakers. We staan eigenlijk een beetje te dicht op de wc's. Maar alle andere plekken hebben alleen maar schaduw en we willen zon! Bovendien kunnen we dan de schotel niet gebruiken... En de EK is begonnen, dus geen schotel is geen optie!
Ik wil graag Tignale nog eens bezoeken. Het was mijn moeder's laatste vakantie. Un veramente viaggio storico... We hadden toen een bungalow gehuurd, Paul ging mee en ook Gonny en Ton kwamen naar Italië. We hebben het bungalowpark niet meer kunnen vinden. Het is waarschijnlijk afgebroken. Er was nog wel een zwembad in Tignale en Paul dacht dat dat misschien het oude zwembad van het park was.
Als we terugkomen op de camping zijn de mensen een eindje verderop vertrokken. We besluiten te verkassen. Het is met de mover tenslotte een koud kunstje om 3 plekken op te schuiven. We hebben dan geen last meer van de wc's en ook een mooier uitzicht.
Paul is vanmorgen al vroeg gewekt door de schoonmakers. We staan eigenlijk een beetje te dicht op de wc's. Maar alle andere plekken hebben alleen maar schaduw en we willen zon! Bovendien kunnen we dan de schotel niet gebruiken... En de EK is begonnen, dus geen schotel is geen optie!
Ik wil graag Tignale nog eens bezoeken. Het was mijn moeder's laatste vakantie. Un veramente viaggio storico... We hadden toen een bungalow gehuurd, Paul ging mee en ook Gonny en Ton kwamen naar Italië. We hebben het bungalowpark niet meer kunnen vinden. Het is waarschijnlijk afgebroken. Er was nog wel een zwembad in Tignale en Paul dacht dat dat misschien het oude zwembad van het park was.
Als we terugkomen op de camping zijn de mensen een eindje verderop vertrokken. We besluiten te verkassen. Het is met de mover tenslotte een koud kunstje om 3 plekken op te schuiven. We hebben dan geen last meer van de wc's en ook een mooier uitzicht.
16 juni 2004
Op de camping staat een ouder echtpaar dat ons vertelt waar we vandaag heen moeten: Lago di Cei en Monte Bondone. We doen maar netjes wat ze zeggen, ze staan tenslotte al zo'n 30 jaar in deze contreien. Eerst 8 jaar bij het Lago di Caldonazzo en nu al een jaartje of 25 bij het Lago di Ledro. (De laatste 3 jaar vanaf april als de camping opengaat tot september als de boel weer sluit! Ze pakken dan heel Italiaans hun caravan in en een golfplaat erover zodat de sneeuw er makkelijk afglijdt!) Het is een prachtige tocht. Lago di Cei is inderdaad een romantisch meertje en de rit over en rond Monte Bondone is schitterend. De terugweg doen we toch een beetje anders dan mevrouw ons heeft gezegd. Ze zei al dat Lago di Caldonazzo niet zo geweldig was, maar ja, eigenwijs hè? Ze heeft helemaal gelijk. De rit ernaar toe is wel heel mooi. Tenminste, nadat we eindelijk Trento uit zijn. We hebben wel 3x hetzelfde rondje gereden voordat het lukte. We rijden over een smalle weg en begrijpen niet wat al die vrachtwagens hier moeten. We komen er snel achter als we langs/door een gigantische marmergroeve rijden.
Vlakbij Pérgine Valsugana zien we nog een sloopbedrijf en we besluiten het toch nog één keer te proberen. Maar helaas, ook hier geen kleine imperiaal. Ze zijn wel nieuw te koop, maar die kosten 60 euro en bovendien is de levertijd 2 dagen. Dat schiet niet erg op. Na overleg met Don laten we het maar zo.
Terug in Riva gaan we cadeautjes kopen voor Marije en Maarten en ook voor Jobby vinden we wat (ze neemt afscheid van school). De temperatuur in Riva is heerlijk en we zoeken een restaurantje aan de boulevard. Naast ons zit een stel Zeeuwen die denken dat hard en dui-de-lijk pra-ten wel helpt als je bruin brood aan de ober vraagt: BRUIN BROOOOD! De ober begrijpt heel veel, maar BRUIN BROOOOD begrijpt hij niet! Als we 's avonds teruglopen naar de auto is het in Riva (60m sul mare) nog steeds zo'n 23ºC; op de camping (652m sul mare) is het al behoorlijk afgekoeld: 12ºC!
Op de camping staat een ouder echtpaar dat ons vertelt waar we vandaag heen moeten: Lago di Cei en Monte Bondone. We doen maar netjes wat ze zeggen, ze staan tenslotte al zo'n 30 jaar in deze contreien. Eerst 8 jaar bij het Lago di Caldonazzo en nu al een jaartje of 25 bij het Lago di Ledro. (De laatste 3 jaar vanaf april als de camping opengaat tot september als de boel weer sluit! Ze pakken dan heel Italiaans hun caravan in en een golfplaat erover zodat de sneeuw er makkelijk afglijdt!) Het is een prachtige tocht. Lago di Cei is inderdaad een romantisch meertje en de rit over en rond Monte Bondone is schitterend. De terugweg doen we toch een beetje anders dan mevrouw ons heeft gezegd. Ze zei al dat Lago di Caldonazzo niet zo geweldig was, maar ja, eigenwijs hè? Ze heeft helemaal gelijk. De rit ernaar toe is wel heel mooi. Tenminste, nadat we eindelijk Trento uit zijn. We hebben wel 3x hetzelfde rondje gereden voordat het lukte. We rijden over een smalle weg en begrijpen niet wat al die vrachtwagens hier moeten. We komen er snel achter als we langs/door een gigantische marmergroeve rijden.
Vlakbij Pérgine Valsugana zien we nog een sloopbedrijf en we besluiten het toch nog één keer te proberen. Maar helaas, ook hier geen kleine imperiaal. Ze zijn wel nieuw te koop, maar die kosten 60 euro en bovendien is de levertijd 2 dagen. Dat schiet niet erg op. Na overleg met Don laten we het maar zo.
Terug in Riva gaan we cadeautjes kopen voor Marije en Maarten en ook voor Jobby vinden we wat (ze neemt afscheid van school). De temperatuur in Riva is heerlijk en we zoeken een restaurantje aan de boulevard. Naast ons zit een stel Zeeuwen die denken dat hard en dui-de-lijk pra-ten wel helpt als je bruin brood aan de ober vraagt: BRUIN BROOOOD! De ober begrijpt heel veel, maar BRUIN BROOOOD begrijpt hij niet! Als we 's avonds teruglopen naar de auto is het in Riva (60m sul mare) nog steeds zo'n 23ºC; op de camping (652m sul mare) is het al behoorlijk afgekoeld: 12ºC!
18 juni 2004
We moeten terug. Paul moet maandag weer aan het werk. We willen ook wel weer graag naar de kids (ik vooral) maar niet naar het slechte weer! We gaan binnendoor over de Resiapas en niet over de Brenner want in Duitsland rijden we nog genoeg snelweg. Het is een prachtige niet al te moeilijke pas ook niet voor de auto. Zodra we de laatste tunnel in Oostenrijk gepasseerd zijn begint het te hozen. Aan het eind van de middag komen we op de kletsnatte camping Wertheim Betiingen. We laten ons het eten goed smaken in het altijd drukke restaurant |
19 juni 2004
Als we in Nederland terug zijn probeer ik eerst DJ te bellen, hij is vandaag 44 geworden, maar ik krijg 'm niet te pakken. Dan maar felicitaties via zijn Voice. Petry lukt wel, zij is ook jarig vandaag.
Na 8372,3km zijn we klokslag 14.00 uur weer heelhuids thuis!
Maarten is thuis en ook de katten wachten ons al op. Signore is heel erg mager geworden en heeft een ontstoken bek. Maandag ga ik direct met 'm naar de dierenarts. Phantom is mooi slank geworden en Souris juist iets dikker. De planten leven ook nog en zelfs het onkruid staat er mooi bij... Goed gedaan, Maarten!
Als we in Nederland terug zijn probeer ik eerst DJ te bellen, hij is vandaag 44 geworden, maar ik krijg 'm niet te pakken. Dan maar felicitaties via zijn Voice. Petry lukt wel, zij is ook jarig vandaag.
Na 8372,3km zijn we klokslag 14.00 uur weer heelhuids thuis!
Maarten is thuis en ook de katten wachten ons al op. Signore is heel erg mager geworden en heeft een ontstoken bek. Maandag ga ik direct met 'm naar de dierenarts. Phantom is mooi slank geworden en Souris juist iets dikker. De planten leven ook nog en zelfs het onkruid staat er mooi bij... Goed gedaan, Maarten!